The Alien Stole my Heart

Chapter 20: Preggy

*Ring*

*Ring*

*Ring*

Sino ba 'tong natawag?

Time check 3:30 am.

Ang aga aga pa oh! 3 and a half hours palang yung nakakalipas ng sumapit yung alas dose. Kulang pa ako sa tulog. -__-

Nagising tuloy ako dahil sa ingay ng phone ko kaka ring. Kinuha ko agad yung phone ko sabay tinignan kung sino yung tumatawag.

Calling..
Kram

Luh? Ba't ang aga mambulabog nito? Singot ko agad yung tawag ang ingay kase ring ng ring.

"Oh sugar baket?"

"Dalian mo. Pumasok ka na ngayon. Magdala ka ng racket tsaka shuttle cock. Mag ba-badminton tayo dalian mo ah"

Mag ba-badminton kami? Bakit? Anong rason? Uso ba 'to ngayon? Hays hayaan na nga. Miss ko narin kasing mag badminton eh. Simula nung nag college ako hindi na ako nakakapag laro non.

"Ah sige sige. Saan ba magkikita? May pasok tayo eh? Pano yan?"

"Sa Park. Kaya nga aagahan natin para makapasok pa tayo mamaya."

"Ah ganon ba? sige sige"

Binaba ko na yung phone napaisip naman ako kung bakit bigla nagyaya tong si Kram mag badminton. Tsaka hindi naman niya alam kung naglalaro ako non o hindi eh.

Siguro satingin niya Oo. Kase common outdoor activity nga pala yung badminton. Kahit sino, tska kahit saan pwede maglaro. Pero kung gusto mo pang mabuhay, don't you even dare na mglaro sa may gitna ng mga sasakyan. Baka ma On the way to forevermore kayo nung kalaro mo. hahahahaha bad.

Pero marunong naman ako, actually player ako ng badminton since elementary hanggang highschool. Pero ngayon hindi na eh. Mas binibigyan ko kasi ng pansin yung studies. Kailangan kasi focus na. Kailangan mag sipag para sa isang sakong bigas. haha

Nagmadali na kong naligo at nagbihis sabay kinuha ko na yung isa kong Raketa. Yah! nag iisang raketa. Lucky racket ko 'to eh. Dahil dito sa racket na 'to lagi akong nananalo sa mga competitions. Bumaba na agad para kumain. As usual, gising na sila mama.

"Oh, Daught ba't ang aga mo?" Nagluluto na siya ng pagkain for breakfast.

"Ahmm. Si Kram po kasi Ma eh, biglang nagyaya mag badminton" umupo na ko sa may dining table.

"ahh ganon ba? sige kumain ka muna, baka sikmuraan ka niyan eh. Maglalaro ka ng badminton na walang laman 'yang tiyan mo"

Pinaghanda ako ni mama ng pagkain. Kailangan ko talagang kumain eh. Baka wala akong lakas mamaya pag naglaro kami ni Kram. Gusto ko pa naman mag pakitang gilas sakaniya. hahaha wyaw!

Subo lang ako ng subo ng pagkain, maya maya bigla nalang ako nakaramdam na parang naghihingalo yung tummy ko. Para akong nasusuka.

Hindi ko na napigilan kaya agad agad na kong tumakbo sa CR para mailabas yon. Halos lahat ng pagkain ko isinuka ko. Parang wala na rin akong kinain. Nilabas ko na lahat. Bakit kaya ako nasuka? Ngayon lang nangyari sakin to. Hays

Pagkabalik ko sa Dining area, nakita ko si mama na ang sama sama ng tingin sakin. Bakit kaya? Inosente po ako. hahahuahua

"Ma, kung makatingin ka naman po parang sobrang laki ng kasalanan ko sayo" kumuha ako ng panyo para punasan yung bibig ko. Sabay ang sama parin niya tumingin sakin.

"AMININ MO NGA SAKEN DANA BUNTIS KA BA?! BUNTIS KA BA HA?!"

Jusko. Buntis? may anak na po ako. late ka na po sa balita. Actually she's 13 years old now. hahahahahahaha lol! Ang sarap talaga mag biro sa isip.

Pero bakit kaya nasabi ni Mama na buntis ako?

"Mha naman, porke't ba nasuka buntis na? hindi ba pwedeng naumay lang sa kinain tapos naghingalo yung tiyan ko kaya ako nasuka?"

Medyo naalis na sa mukha niya yung kanina. Beastmode hahaha. Ang nega talaga ni mama eversince.

"UMAYOS KA DANA AH! NAKO PAG NALAMAN KONG NABUNTIS BUNTIS KA NA!!" Oh diba? sabi sainyo nega eh.

"Ano po ma?"

"Sabihin mo saken kung lalake o babae. Para makabili na ako ng damit."

Nyork!

"Hahahahaha. Ang saya no ma?"

"Binibiro lang kita. Mag aral ka muna. Pwede mag boyfriend pero wag muna mag madali. May tamang panahon para diyan." bigla naman siyang naging easy lang.

Ayan ma, Chill Chill lang dapat.

"Oo naman po ma, alam ko naman po yung limitations ko pagdating diyan. Hindi ko kayo bibiguin ma. Promise!" Tinaas ko naman yung kamay ko para kunwari totoo. haha dejoke oo totoo. Sumakay na ako ng kotse para magpahatid kay Manong Charles sa Park.

May tamang panahon naman para sa mga ganong bagay. Yung goal ko nga about sa Relationship is Dapat 5 years ligawan tapos 5 years kaming mag girlfriend/boyfriend tapos after ng 10 years na yan. Syempre marriage.

Ayos ba mga nigga? haha. Matagal ko ng goal yan eh. Mga last month narin. haha joke. Kaya ko naisip yon kase para atleast when that time comes PERFECT na. Wala ng tututol, sa pakiramdam mo siya na talaga for lifetime. For lifetime lang. Wala naman talagang forever eh.

Oo wala! pag dating sa love. Kay God lang may forever. Nag start tong pagiging bitter ko, ay hindi naman sa bitter ako kase ito na nga.

Sabi kase saken nung teacher ko when I was in highschool stage, Wala daw forever. Kase daw ang Greek word daw ng forever is "A Thousand or Hundred years" rather. So It means may limitations. So ayon WALANG FOREVER.

Pati nga yung Calendar sang ayon sakin eh " S M T W T F S " stands for

"SANA MANIWALA TAYONG WALA TALAGANG FOREVER. SALAMAT"

HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA diba? Sabi sainyo eh. kakaloka lol

"Anak andito na tayo"

Bigla naman ako nagising sa ulirat ko ng marinig ko si Manong na nagsalita. Tumingin ako sa bintana at nandito na nga kami sa Park. Ang dilim. Nakakatakot nyay!

"Ah sige po manong salamat" bumaba na ako ng kotse at agad agad tumakbo papunta sa may court.

May court kasi doon sa tabi ng park para sa mga nagawa ng outdoor activities. Buhay lahat ng ilaw doon. Papalapit na ako ng papalapit pataas naman ng pataas yung balahibo ko sa sobrang takot. Wala pa kasi si Kram. Asan na kaya yon?

"Kram. asan ka na ba" Takot na takot parin akong naglalakad habang papalapit ng papalapit sa court. Bigla namang may lalake na Humawak sa bibig ko.

"Shh!"