Psikopat

Bölüm On Dört '' Sebep.. Var..''

İstekleriniz üzerine bu bölüm Savaş'ın ağzından olacak, ileri ki bölümlerde SavNaz'da görebilirsiniz canlarım! Ha birde hikayeye ek karakterle girecek, ama daha sonraki bölümlerde. Sizi seviyorum!

Bölüm Şarkısı: Şebnem Ferah- Erkekler Ağlamaz

İyi Okumalar!

Savaş'tan...

Ne saçmalıyordu? Bu haldeyken yüzleşmek istemesi o kadar saçmaydı ki. Belkide sadece cesaretli olduğunu göstermek için böyle bir şey yapmıştı.

Sahile geldiğimde banklardan birine oturmuş beni bekliyordu. Hastanede ki haline göre iyi görünüyordu.

'' Neden beni çağırdın?''

'' Yüzleşeceğiz.''

Gülmeye başladım. İçimde ki acının konuşarak sönebileceğini mi düşünmüştü?

'' Salak mısın sen? Konuşarak--

'' Konuşarak değil. Senin istediğin gibi.''

'' Sen bu haldeyken mi?''

Bana baktı, gülümsedi. İçten gülüyordu. Ama ne yaparsa yapsın onu affetmeyecektim.

'' Unutma, ben bir katilim. Savunmamı görmek istemezsin.''

Ayağa kalktı, dik durmaya çalışıyordu. Fakat canı yandığı için bir türlü becerememişti, bir yanım ona acırken diğer tarafım seviniyordu. Onun bu halini gördükçe içten içe mutlu oluyordum. O benim canımı yakmıştı, şimdi onun ki yanıyordu. Hatta benimkinin yanında hafif kalırdı acısı.

'' Hadi Savaş! İstediğin gibi savunmasızım işte. Başla! Vur, kır, dök!''

'' İstediğim gibi?''

'' Hastane de beni öldürmeye çalıştın. Savunmasızken. Şimdi de öyleyim. Hadi öyle bakmayı kes artık!''

Ben onu öldürmeye çalışmamıştım, sadece kabloyu aldığım yere koyacaktım. Fakat Selin ve Nazlı yanlış anlatmışlardı.

'' Biliyorum, acın böyle geçmeyecek. Sadece.. Bana olan nefretin, az da olsa--

İstediğini yaptım, burnuna yumruk atmıştım.

'' Sana olan nefretim asla dinmeyecek!''

Gülmüştü, ona vurmamı istiyordu. Ali gerçekten iyiliğimi istiyordu.

Yaralarını unutup o ana kaptırmıştım kendimi. Göğüsüne bastırıp, ileri ittirdim. Ellerini sıkıyordu.

'' Sen benim hayatımı çaldın! Sen.. Sen benim her şeyimi elimden aldın!''

Hala gülmeye çalışıyordu, yere düşmüştü.

'' Ve şimdi sana olan nefretimin dinmesinden bahsediyorsun?!''

Sırtına tekme attığımda inledi fakat yüzündeki tebessüm silinmemişti.

'' Seni hayatım boyunca affetmeyeceğim! Pislik, adi! İğrenç yaratık. Katil!''

Bir süre sonra vurmayı kesmiştim. Yarası kanıyordu. Suratı zaten kan içinde kalmıştı. Bir şeyler mırıldanmaya başladı.

'' Erkekler ağlamaz Savaş..''

Elimi suratıma götürdüm, ağlıyordum. Farkında değildim oysa.

'' Niye yaptın, niye öldürdün Melisayı!''

Banka tekme attım, canımın acısını bu şekilde çıkarmaktan başka çarem yoktu.

'' O kız sana ne yaptı! Neden öldürdün onu!''