Het leven van een bovennatuurlijk meisje

H15.

De volgende ochtend werdt ik wakker gemaakt door het geruzie van twee mensen gevolgd door het dichtklappen van een deur. Ik zuchtte en stapte mijn bed uit. Alle herinneringen van gister vlogen op me af en ik begon spontaan te snikken. "Nee Luna, je moet sterk zijn" zei ik tegen mezelf. Ik stopte met snikken en liep mijn kamer uit, richting de woonkamer.

Bobby zat op de bank, zijn hoofd in zijn handen. Hij keek op toen hij mij hoorde aanlopen. "Wat is er gebeurt?" Vroeg ik. "Lindsay, ze heeft het met me uitgemaakt. Ze heeft geen zin meer in onderduiken. Ze is weg en heeft Jade meegenomen" zei Bobby. Ik keek hem geschokt aan. "Ik heb trouwens een paar aanwijzingen voor de moordenaars gevonden" zei hij. Ik knikte, nog steeds geschokt. "Ik wil nu even alleen zijn, ga jij maar even met Dan wat meer aanwijzingen zoeken" ik knikte nogmaals en liep weg.

Wacht eens even, Dan? Hij is toch niet in dit huis nu? "Hè, Luna" hoorde ik iemand zeggen. Ik draaide me in de richting van het geluid, daar zag ik Dan staan. "Alles goed?" Vroeg hij. "Ja, alles is goed" loog ik. "Ik weet dat je liegt" zei Dan. Ik zuchtte. "Ik wil er niet over praten, oke?" Zei ik. Hij knikte en glimlachte even. "Dus, gaan we even kijken of we de moordenaar kunnen vinden?" Vroeg Dan. Ik knikte en liep naar de kamer die we gebruikte om dat te doen.

"Dus, waar is hij het laatst gezien?" Vroeg ik, eerder aan mezelf dan aan Dan. "Ik weet het niet" zei Dan. Ik zuchtte. Dan pakte een kaart en begon er dingen op te schrijven. "Wat doe je?" Vroeg ik. "Ik weet dingen, de toekomst bijvoorbeeld" zei Dan. Ik keek hem verbaasd aan. "Wat bedoel je daar mee?" Vroeg ik. "Als ik in de toekomst naar deze kaart kijk kan ik nu zien wat er allemaal op staat, dat kan misschien helpen met het onderzoek" zei Dan. "Oke, ik denk dat ik het snap".

"Dus, wat zie je bij mij in de toekomst?" Vroeg ik. Hij antwoordde niet en keek naar de grond. Dat kon geen goed teken zijn. Ik zuchtte. "Ik ga dus dood" zei ik. Dan keek op. "Nee, ik probeerde in de toekomst te kijken". Ik begon te lachen. Dan glimlacht even naar me maar die verdween snel.

Een paar uur later zaten we op de bank. "Waar is Bobby? Naar buiten zeker?" Vroeg Dan. Ik haalde mijn schouders op. "Jij kan toch in de toekomst kijken, waarom kijk je dan niet waar hij is?" Vroeg ik. "Ik kan het proberen. Maar als ik hem vind, mogen we niet naar hem toe" zei Dan. "Hoezo niet?". "Als we naar hem toe gaan, is er een kans dat we de toekomst veranderen" "mag dat dan niet?" "Nee, we mogen het lot nooit veranderen. Zelfs als ik nu zie dat Bobby dood gaat, we mogen het niet veranderen". "Wat gebeurt er als we het wel veranderen?". "Ik heb geen idee, want ik heb het nog nooit veranderd, en ik ga het ook nooit uitproberen". "Ken je iemand die het wel eens heeft veranderd?" "Mijn vader, denk ik" Dan zuchtte. "Die politieagent?" Vroeg ik. "Nee, dat is een pleegvader, mijn biologische vader is vermist, al iets van 10 jaar" zei Dan terwijl hij naar de grond keek. "Sorry dat ik het vroeg" zei ik. "Het maakt niet uit" zei Dan en zuchtte. "Laten we maar gewoon iets gaan doen" zei ik. Hij knikte.

"Zullen we anders even tv kijken?" Vroeg ik. "Ja is goed, ik weet nog wel een goede film" zei Dan. "Welke?" "The hills have eyes. Het is een horrorfilm, maar dat durf je toch wel te kijken?" "Oke, maar alleen als jij zodirekt in de toekomst kijkt voor me" zei ik terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg. Hij schudde lachend zijn hoofd. "Oke, wie zijn toekomst?" "Mijne natuurlijk!" Hij lachte weer. "Oke goed dan, maar dan gaan we nu die film kijken" zei Dan terwijl hij een film pakte en die in de dvd-recorder deed.

Na afloop van de film zette ik het uit en ging met mijn lichaam richting Dan zitten. "Dus, je hebt iets beloofd" zei ik met een schuine glimlach. Hij zuchtte. "Dat klopt, en ik ben een man van mijn woord". Ik lachte. "Nu moet je proberen zo stil mogelijk te zijn, ik moet me kunnen concentreren". Ik knikte en probeerde zo stil mogelijk te zijn.

Na ongeveer 20 seconde begon ik spontaan te lachen. Het zag er namelijk best grappig uit, Dan die met heel veel concentratie naar de grond aan het kijken was. Dan keek op en keek me boos aan. Het was geacteerd natuurlijk, dat wist ik omdat hij na een paar seconden ook in de lach schoot.

"Oke, ik kan het wel nog eens proberen maar dan moet jij wel even uit de kamer gaan," zei Dan. "Oke, tot zo," zei ik nog steeds lachend.

Ik liep de kamer uit en ik besloot dat ik wel even zin had om een rondje te rennen buiten. Ik liep daarom ook naar buiten en veranderde in mijn weerwolfvorm. Ik begon een paar rondjes te rennen rond het huis tot dat ik tegen iets, of iemand, opbotste.

Ik keek op en zag Dan staan. "Ik heb geprobeerd in je toekomst te kijken, maar ik zag alleen zwart," zei hij. Ik veranderde terug in mijn mensenvorm. "Wat betekend dat?" Vroeg ik. "Ik heb geen idee, ik heb zoiets nog nooit gehad". "Moet ik me zorgen maken?". "Ja".