Het leven van een bovennatuurlijk meisje

Epiloog

Ik opende mijn ogen. Ik knipperde een paar keer ermee omdat ze moesten wennen aan het felle licht. Na een paar seconden waren ze er aan gewend en kon ik een wit plafond zien. Ik hoorde het gepiep van een hartmonitor. Ik leefde? Ik zocht voor een knopje zodat ik een verpleegster of dokter kon op roepen.

Ik voelde aan mijn hoofd en voelde dat ik weer lange haren had. Hoe lang heb ik hier gelegen? Een paar jaar? Er kan nooit zoveel haar groeien in een paar maanden dus het moet zoiezo een jaar zijn. Ik zuchtte en zocht verder voor het knopje. Ik werd onderbroken door iemand die de kamer binnenstormde. Het was een vrouw. "O mijn god Alex je bent wakker!" Zei ze.

Alex? Wie is Alex? Ik ben toch Luna? "W-wie is Alex?" Probeerde ik te zeggen maar het was nauwelijks hoorbaar. "Jij bent Alex! Alexandria van der Weert". Ik was bang, ik wist niet wat er gebeurde. Ik hoorde m'n hartmonitor sneller afgaan.

"Rustig, rustig" zei de vrouw. "Ik ben Lindsay, herken je me nog?" Zei ze. Ik keek haar verbaasd aan. Ze leek helemaal niet op Lindsay, het is haar waarschijnlijk ook niet. "N-nee, jij bent niet Lindsay" probeerde ik te zeggen maar het kwam er weer zacht uit.

De deur werd weer geopend en er kwam een dokter en nog een meisje binnen. "Alex, je bent wakker! Wat een wonder!" Zei de dokter. Hij had de hele tijd naar het aantekeningen blok in zijn hand gekeken maar nu keek hij me recht aan. Het was Dan. Nou hij zag er iets ouder uit dan hem. Dan was een dokter? Er is hier iets erg mis. Nu keek ik naar het meisje. Het meisje zag er precies hetzelfde uit als mij. Mijn mond viel open. "Wat is er Alex? Gaat alles goed?" Vroeg het meisje die sprekend op mij leek. "Mag ik een spiegel?" Vroeg ik aan de dokter. Mijn stem was nog steeds verschrikkelijk slecht. De dokter, of Dan, knikte. "Ja, en je krijgt ook even een glaasje water zodat je je stem sneller terug krijgt" zei hij. Ik knikte.

De dokter liep de kamer uit en kwam een minuutje later terug met een glaasje water en een spiegel. Hij gaf me eerst het glaasje water. Ik dronk het in een keer op. Toen gaf hij me de spiegel. Ik keek erin en liet van schrik de spiegel vallen.

Ik zag er veel anders uit. Ik had bruine haren in plaats van blond. Ik had bruine ogen in plaats van blauw. Ik begon te huilen. "Wat is er in godsnaam aan de hand?!" Riep ik. "Rustig Alex, je bent gewoon in schok" zei Dan, of de dokter, het is best verwarrend oké?! "Ik heet geen Alex, ik heet Luna!" Zei ik. Iedereen keek me verbaasd aan. "Jij bent een veranderaar" zei ik terwijl ik naar de dokter wees. "Jij bent mij" zei ik terwijl ik naar het meisje wees die precies op mij leek. "En jou ken ik niet" zei ik terwijl ik naar 'Lindsay' wees.

"Waar heb je het over?" Vroeg de dokter. "Je weet dondersgoed waar ik het over heb, Dan!". Dan liep de kamer uit. Ik hoorde hem om een zuster roepen. Er kwamen 2 zusters binnen gevolgd door Dan. De ene zuster haalde de bezoekers uit mijn kamer. "Wat is er ik godsnaam aan de hand!" Zei ik weer. "Je hebt waarschijnlijk tijdens je coma gedroomd en nu denk je dat het de werkelijkheid is" zei de andere verpleegster terwijl ze me, waarschijnlijk, een kalmerend middeltje gaf. Nee, nee, nee, nee, nee, nee! Het was geen droom, het kon geen droom zijn!

Ik voelde me slaperig worden. Uiteindelijk deed ik mijn ogen dicht en viel ik in slaap. Maar niet voordat ik de dokter iets tegen de verpleegster hoorde zeggen: "het vervoer naar het gekkenhuis is er".

----------------------------------------

Wow! Dit is het einde mensen. Er komt zeer waarschijnlijk geen deel 3. Ik heb gewoon bijna 2 jaar aan dit boek gewerkt en dit is het einde. Dat is best fucked up,

Maarja, ik ga waarschijnlijk wel nieuwe boeken schrijven. Mijn schrijfvaardigheid is namelijk erg verbetert als je het vergelijkt met 2 jaar geleden.

Maar hoe dan ook, ik wil jullie bedanken voor het lezen van dit boek. Als je een paar positieve reacties krijgt heb je gewoon motivatie om verder te schrijven. Dus daarvoor wil ik jullie bedanken.

Ik wil ook mijn vrienden op Wattpad bedanken omdat hun me hielpen als ik writersblock had.

Btw, sorry voor de grote plottwist hahaha.

Bye mensen!!!!