This girl is on fire.

This girl is on fire. #1

Flashback. 

'Jaimy doe het gewoon voor ons. We kunnen het geld erg goed gebruiken.' Hoorde ik mijn vader al zeggen tegen me. Diep zuchtte ik. Ik zal me anders even voorstellen. Ik ben dus Jaimy. Al sinds mijn dertiende leef ik in dit. Armoede. Mijn vader is toen zijn baan kwijtgeraakt, en mijn moeder werkte niet. Nee, zij bleef thuis om voor ons te zorgen. Al die ellende begon toen. Zelf had ik nog een broer, en een zus. Ze zijn beiden jonger dan me. En nu deze dag werd er gevraagd aan mijn vader of ik niet de vriendin wilde spelen van Harry Styles. Ik wilde het niet doen, nee. Ik had een verschrikkelijke hekel aan hun. Vanaf ik doe hoofden nog maar zag, dan begon het me al te irriteren. En tja, ik hou niet van hun muziek. Maar mijn familie kan het geld erg goed gebruiken. Ze wist echt niet wat ze moest doen. Ze begon aan haar plukken haar te komen omdat ze zenuwachtig was. Haar vader, moeder en broer , zus en dat management van One Direction dacht ik,  zaten haar allemaal aan te staren. Zenuwachtig werd ik ervan. Mijn laatste 3 woorden waren, 'ik doe het.' 

Zuchtend zat ik door het raam te staren van de taxi. Ik wist niet wat er precies allemaal vandaag ging gebeuren. Ik was nu op weg naar het huis van hem. En met hem bedoelde ik Harry Styles. Ik kon het nog steeds niet geloven dat ik dit deed. Ik kon zijn hoofd gewoon niet zien. Maar mijn familie kan dat geld wel gebruiken. Ik kreeg er gewoon 20.000 euro voor aangeboden. En dat vond ik al best veel voor zoiets stoms. De reden was waarom ik dit moest doen of tja ze dit afgesproken hadden en aan mij hadden gevraagd omdat Harry nooit meer een échte serieuze relatie gehad heeft. Ik begreep dit wel. Maar toch vond ze het belachelijk. Ze wilden gewoon aan iedereen tonen dat hij wel een serieuze relatie kan hebben. Ik schudde mijn hoofd. Ook moest ik daar gaan logeren. Ik had zelfs een contract. Van een halfjaar. Jep, een halfjaar moest ik minstens die kneus zijn vriendin spelen.

De auto stopte langzaam. Ik moest minstens 2u in de auto zitten, want ik woonde aan de andere kant van de stad. Zeg maar, waar de armere mensen woonden. Ik ging mijn familie wel missen. En vooral mijn zusje. Ze is nog maar 8 jaar, en tja ik moet haar nu een halfjaar achterlaten. Ik stapte de auto uit, en liep dan richting de kofferbak. Ik haalde mijn koffer eruit. Niet dat ik veel kleren had, maar toch. Ik betaalde dan ook de taxichauffeur. Hij reed dan weg na mijn wisselgeld gegeven te hebben. Dat geld stak ze in haar broekzak. Gewoon als je mij zag, zou je niet gaan denken dat ik in armoede leefde. Zou dat maar niet waar zijn. Dat alles nog was zoals 13 jaar geleden, toen mijn vader zijn baan niet verloor. Ik schudde die gedachte uit mijn hoofd, en keek dan naar het huis. Mijn mond viel echt letterlijk open. Het was zo groot. Net een kasteel. Ik liep het paadje op, en belde dan gelijk aan. Even kort keek ik om me heen. Maar dan terug naar de deur die geopend was.  Er verscheen een krullenbol in het deurgat. Hij zat me even te bekijken. 'Ik ben Harry.' Zei hij dan, en stak zijn hand uit. Ik schudde zijn hand. 'Jaimy.' Zei ik tegen hem, en probeerde een glimlach te toveren op mijn gezicht. Wat tot mijn verbazing wel erg goed lukte. Hij zelf glimlachte ook naar me. Er kwamen kuiltjes in zijn wangen te voorscheen. Wat wel erg schattig was. Maar alsnog, ik kon zijn  gezicht echt niet zien. Dit ging echt moeilijk voor me worden. 'Kom binnen.' Zei hij tegen me, en deed de deur meer open. Ik knikte, en liep dan naar binnen. Ik zette mijn koffer neer op de grond, en keek dan om me heen. Het zag er echt gezellig uit. En tot mijn verbazing zag het er ook erg netjes uit. 'Verbaasd?' Vroeg hij aan me met een grijns. Waarom zat hij nu weer te grijnzen. 'Eh, ja best wel..' Zei ze tegen hem. 'Wil je wat drinken?' Vroeg hij aan me. Ik knikte. 'Is goed.' Zei ik. Ik zag hem verdwijnen de woonkamer in. Ik zuchtte diep. Ik moest wel aardig blijven, want anders ging hij daarachter komen. Ik ging met een hand door mijn lang bruin krullend haar. Ik had een hekel aan mijn haar eigenlijk. Het is veel te lang, en ik had echt veel klitten. Maar toch zou ik het niet kunnen missen. Ik liep dan vervolgens voorzichtig de woonkamer in. Weer verbaasd was ik. Alles was zo netjes. Hij had zeker van die poetsvrouwen, welke jongen kon zijn huis nu zo proper hebben? Mijn moeder kreeg het nog niet zo netjes. 'Je mag op de bank zitten hoor.' Zei hij. Ik knikte, en ging dan gaan zitten op de bank. 'Waarom vertel je me dit niet meteen?' Hoorde ik hem opeens zeggen. 'Wat?' Vroeg ik nogal bot, botter dan het eigenlijk moest zijn. Hij begon te lachen. 'Wat?' Herhaalde ik nogmaals. Waarover had hij het nu? 

-

Dit is mijn nieuw verhaal, met mijn vorige ben ik gestopt omdat ik geen inspiratie meer had voor die. Ik hoop dat je dit verhaal ook wat zult vinden. Dus tja, veel leesplezier! Ik schrijf zo snel verder!