This girl is on fire.

This girl is on fire. #6

Ik had twee lange uren zitten janken. Ik slikte, en stond langzaam op. Ik rekte me even uit. Mijn rug was stijf. Ik liep richting de badkamer, en keek in de spiegel. Ik had een dikke wang. Woehoe. Ik nam een ijszak, en wikkelde die rond een handdoek, vervolgens legde ik die tegen mijn wang aan. Ik liep terug de badkamer uit, en ging op het bed zitten. Ik kon hier niet meer langer blijven. Mijn besluit stond vast. Morgenochtend ging ik vertrekken. Zeker en vast. 

De volgende ochtend

Al vroeg ging mijn wekker af. Het was nu half zes. Ik stond op, en liep direct richting de badkamer. Ik stapte voor een kwartier snel onder de douche, en kleedde me dan gelijk aan. Ik deed mijn haren in een knot, en deed wat natuurlijke make-up op. Gisteren had ik al mijn koffers gepakt, dus kon ik direct vertrekken. Ik belde terwijl een taxi ook op, nadat ik de badkamer uitliep. Die nieuwe kleren die ik had gekocht vandaag, had ik daar maar laten liggen. Ik voelde me er schuldig over, en het was niet eens van mij dus ja. Wat ik wel meegenomen had was een bedelarmbandje. De rest hoefde ik niet. Ik liep stilletjes de kamer uit met mijn koffer, en ging de trappen af. Eenmaal ik beneden was, ging ik de keuken nog in. Ik at snel een stuk fruit, en ging dan de woonkamer in. Waar ik een blad papier zocht en een pen. Ik ging nog gewoon wat schrijven naar Harry. 'Liefste Harry..'

Een halfuurtje later hoorde ik de taxi toeteren. Eindelijk, dat werd tijd. Het briefje legde ik op de salontafel. Ik liep dan de woonkamer uit, en ging dan het huis uit met mijn koffer. Ik trok de voordeur dicht, en keek nogmaals achter me. Ik zuchtte diep en schudde mijn hoofd. Hij was beter af met me. Wie wilde er nu met zo'n straatkat een nep relatie hebben? Het geld maakte me geen ene reet uit. Ze mochten het zelf uitzoeken. Maar dit.. Nee,.. Ik kon zoiets niet doen. Niet tegen mijn zin. Mijn familie ging wel teleurgesteld zijn. Ik hoopte dan wel dat ze me gingen begrijpen. Anders heeft niks meer zin. Ik gaf mijn koffer aan de taxichauffeur, en glimlachte even vriendelijk naar me. Ik glimlachte terug, en stapte de auto in. Gelukkig was mijn wang helemaal verbetert. Hij stond niet meer dik. 'Waarheen?' Vroeg de chauffeur dan. 'Het Noorden van Londen..' 

Harry's POV.

Langzaam werd ik wakker, en rekte mij uit. Ik ging uit bed, en gaapte even kort. Ik liep langzaam mijn slaapkamer dan uit. Hoe zou het met Jaimy gaan? Zou het al beter met haar zijn? Ik liep langzaam richting haar deur, en klopte aan. 'Jaimy..' Zei ik voorzichtig. Geen antwoord. Ik klopte nogmaals voorzichtig. Geen antwoord. Ik zuchtte. Ze was zeker nog niet wakker. Ik ging zo wel nog eens gaan kijken. Ik had echt spijt van wat ik gedaan heb. Haar geslagen. Hoe dom kon ik zijn? Voor een stomme visakaart. Maar aan de ene kant kon ze het prima vragen aan me. Ik ging het wel gegeven hebben. Het is maar geld. Ik liep de trappen af, en ging de keuken in. Ik begon een eitje te bakken, en zette terwijl de televisie aan. Eenmaal mijn eitje dan klaar was, schonk ik nog wat fruitsap in, en liep de woonkamer in. Ik ging op de bank zitten, en zette mijn glas en bord neer. Ik begon te eten. Maar niet veel later gleed mijn oog op een briefje die er lag. Ik nam die van de tafel af, en begon het te lezen. 

'Liefste Harry,

Nu vraag je je zeker af waarom je een briefje zou krijgen. Maar ik wil je gewoon melden dat ik het niet langer meer aankan. Ik deed dit eerst voor mijn familie, en vond het oké. Maar nu, na alles wat er gebeurd is in die twee dagen. Nee, ik kan het gewoon niet meer aan. Je kwetst me bij de kleinste dingen die je zegt of me aandoet. Straatkat, bitch, slet of wat dan ook. Zoiets zeg je niet tegen een meisje, en al zeker niet tegen iemand die je amper kent. In die twee dagen tijd heb ik je ook écht leren kennen. Hoe je echt bent. Je bent niet die lieve & leuke jongen die iedereen denkt dat je bent. Je bent een klootzak, een zak, een klojo. Ik kan zo wel nog doorgaan. Ook van gisteren. Je had me geslagen. Voor een stomme visakaart. Ik kon je wel vermoorden, je uitschelden, maar daar had ik de moed niet meer voor. Ik was zo gebroken, verdrietig, en het meeste waar ik écht achterkomen was. Dat ik je écht haatte. Je bent een verschrikkelijk persoon. En dat van Niall. Ik snap echt niet dat je dacht dat ik verliefd op hem was. Ik kende hem nauwelijks. Ik zou die jongen nooit meer zien, nee nooit meer. Hij is tenminste niet zoals jij. Hij wist dat er wat met me was. Maar jij, het gaat je geen ene moer aan. En hierbij, wil ik gewoon zeggen dat ik vertrek. Die beslissing heb ik gisterenavond gemaakt. Mij zie je nooit meer. Je geld krijg je terug, het interesseert me niets meer.. Ik hoop dat je management een ander meisje vind, mij zie je nooit meer. Bye Harry.. Leuk je gekend te hebben..

Jaimy x'

Ik slikte toen ik die brief las. Er prikten gewoon tranen in mijn ogen. Ze had gelijk. Ik was een verschrikkelijk persoon. Ik zuchtte zachtjes, en keek op de klok. Ze was dus terug naar haar eigen huis. Naar het noorden van Londen. Daar zaten de tja, hoe noemde je dat. De armere mensen? Maar één ding had Jaimy niet aan gedacht. Zijzelf moest een contract ondertekenen. (Had ik waarschijnlijk niet vertelt, maar het was wel zo oke doei) Ze kon niet zo gemakkelijk onder dat contract onderuit komen. Ik moest Sorry zeggen tegen Jaimy. Het moest gewoon..

-

Hey! Alweer mijn zesde deel van  This girl is on fire. Steeds meer en meer mensen beginnen dit weer te lezen woehoe xoxo! En tja, ik ga verder vanaf drie votes en drie comments. (per persoon) En ook ik hoop dat je dit stukje leuk vond xo. Bye!