This girl is on fire.

This girl is on fire. #2

Nog steeds wist ik niet waarover hij het had. Hij zat steeds maar te lachen. 'Laat maar.' Zei hij grinnikend. Ik keek hem nogal boos aan. 'Zeg het me gewoon.' Zei ik tegen hem geirriteerd. Hij schudde zijn hoofd, en gaf me het glas aan. Maar die sloeg ik uit zijn handen. Je hoorde het glas keihard op de grond breken. In scherven. Er lag nu een grote plas vol met cola, en scherven erbij. Daarna keek ik terug naar hem. 'Zeg me nu gewoon verdomme wat je me niet wilt vertellen.' Zei ik redelijk kwaad, en stond op. Hij keek naar het glas op de grond, die nu al in duizenden stukken was gevallen ondertussen, en stond ook op. Jeez, hij was zeker 2 koppen groter dan me. Voor mijn leeftijd was ik gewoon klein. 1.66. 'Moest dat?' Zei hij tegen me, en wees naar de grond waar het glas dus lag. 'Ja, en zeg me gewoon verdomme nu wat je zo grappig vond.' Zei ik. 'Goed, denk je echt niet dat ik niet weet dat je me niet mag?' Zei hij, en zette een stap dichterbij me. 'Niemand doet zo overaardig tegen een persoon. Ik zie het gewoon aan je gezicht, je gezichtsuitdrukkingen, je ogen. Ik zie het gewoon. Waarom doe je dit dan?' Zei hij bot, en zette nog een stap dichterbij. 'Ik doe dit omdat mijn ouders geld nodig hebben oké? Ik ben niet zoals jou die tonnen geld verdiend door alleen maar een beetje mooi te zijn en te kunnen zingen.' Snauwde ik naar hem. Nu zette hij nog een stap dichterbij me, nu stond ie wel heel erg dicht bij me. 'Liefje, dat slaat nergens op. En geloof me maar, dit kan nog eens de ergste 6 maanden van je leven worden.' Zei hij grijnzend tegen me. Ik duwde hem van me af. 'Toon me liever mijn kamer.' Zei ik. 'Nadat je eerst die troep opruimt.' Zei hij en wees ernaar. 'Nee.' 'Jeez, wat ben jij een rot wijf.' Zei hij, en sleurde me mee de woonkamer uit. De trappen op. Hij had me echt vast met een stevige greep. Een kleine piep verliet mijn mond. Hij opende dan een deur, en smeet me op de grond. 'Hier is je kamer. Vind je hem mooi? Of niet?' Zei hij bot. Ik stond sloom op, en keek om me heen. 'Ja.' Zei ik rollend met mijn ogen. Hij zuchtte. 'Oh ja, hier is je koffer nog. En gooide die ook de kamer binnen, nja eigenlijk niet op de grond, maar gewoon op me. 'Doe eens normaal!' Schreeuwde ik naar hem. 'Hou je bek! En fris je maar wat op, zo gaan we de stad in zodat iedereen kan zien dat je met mij een relatie hebt.' Schreeuwde hij, en gooide hard de deur dicht. Zachtjes zuchtte ik, en kromp in elkaar. Er prikten tranen in mijn ogen. Ik had hier nu al spijt van. Ik wilde naar huis. Met hem was het geen leven in één huis. Maar ik moest dit volhouden, 6 maanden lang. Ik ging tegen morgen zeker al enkele blauwe plekken hebben. Ik moest mijn familie redden. Ik moest maken dat ze geld hadden om te overleven. Mijn zusje en broertje een goede jeugd bezorgen. Niet zoals mij. Op dertien-jarige leeftijd moest ik al een baantje zoeken, als gevolg moest ik in het zwart gaan werken. Mijn vader vond geen baantje meer, en is er dan mee gestopt na een jaar. En sinds enkele maanden terug is hij terug begonnen met te werken. Hij verdient er niet echt veel mee. Ik veegde de tranen weg van mijn wangen, en stond zuchtend op. Ik nam mijn koffer, en legde die op het bed. Even keek ik naar mijn armen. Zijn handafdruk stond erin. Even realiseert ik me iets. Ik moest met hem gaan zoenen, en gaan knuffelen in het openbaar. Om van te kotsen. Ik legde al mijn spullen weg, en kleren. Ik zette dan een foto op mijn nachtkastje van mijn familie. Een traan rolde over mijn wang heen, en ik nam mijn make-up tas. Veel spulletjes had ik niet nee. Ik liep de badkamer dan in, die had je hier dus ook in. Zijn huis was gewoon reusachtig. Ik keek in de spiegel. Ik zag er gewoon niet uit. Ik begon gewoon wat mijn make-up bij te werken, en deed mijn haren goed. Ik liep terug de badkamer uit, en zuchtte.

Ondertussen was Harry al aan het parkeren. Ik had hier echt geen zin in. Echt niet. Net toen ik wilde uitstappen, greep hij me bij mijn polsen vast. 'Jij gaat nog nergens heen.' Zei hij bot tegen me. 'Wat moet ik nog weten dan?' Snauwde ik hem af. 'Als wij in de stad gaan rondlopen, moet je doen alsof je gelukkig bent. De tijd van je leven hebt.' Zei hij. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Hoe kon ik de tijd van mijn leven hebben als ik met hem zes maanden een relatie moest hebben? Gespeeld dan toch. 'Heb je dat begrepen, Jaimy?' Vroeg hij aan me iets luider. Ik knikte. 'Ja, heb ik begrepen, zak.' Zei ik, en maakte me nog uit zijn greep. Ik stapte dan meteen uit, en keek om me heen. Ik snoof de buitenlucht even op, en werd dan meteen al meegetrokken door Harry. Hij nam mijn hand vast. Zachtjes zuchtte ik. Al snel waren we dan in de stad. Ik keek kort om me heen. Al enkele mensen zaten naar ons te kijken. Ik voelde me echt niet op mijn gemak. Zelf had ik nog niet al te veel zelfvertrouwen. Ik was best onzeker, maar dat had ik allang. 'Zullen we even de Starbucks ingaan, babe?' Vroeg hij lief aan me. Ik had echt zin om 'nee' te zeggen, maar we moesten een relatie hebben. 'Tuurlijk liefje.' Zei ik glimlachend tegen hem. 

Eenmaal in de Starbucks keek terug iedereen naar ons. En het irriteerde me echt. Hoe kon hij dit uithouden? Even kort keek ik voor me, er waren nog een iemand voor ons. En dan naar onze handen. Hij had echt grote handen. Onze vingers zaten verstrengeld. Zo leek het nog echter. Dan keek ik terug naar Harry. Hij keek zo geconcentreerd naar het meisje achter de bar. Ze zag me er 21 ongeveer uit, en het was een blondine. Ze had een shirtje aan die inkijk had. Ik rolde met mijn ogen. Hij zat net te kwijlen. Nu was het ons beurt. 'Wat zal het zijn?' Vroeg ze glimlachend. Haar tanden. Gebleekt. Zo fake. 'Doe mij maar een Ijskoffie.' Zei ik tegen haar overaardig. Harry keek me even met een boze blik aan, en keek dan terug naar de blondine. 'Doe mij maar hetzelfde.' Zei hij tegen het meisje. Ze knikte. Als ze even weg was, keek hij terug naar me. 'Was dat echt nodig? Het klonk wel sarcastisch.' Zei hij in mijn oor fluisteren. 'Jammer dat je nu een vriendin hebt hè. Dan kon je anders haar nummer vragen.' Zei ik fluisterend en grijnzend terug. 'Bitch.' Fluisterde hij in mijn oor terug. Na enkele minuutjes kwam het meisje terug met de bekers. Ze zei hoeveel het koste, en Harry legde al snel het geld neer. Het viel echt niet op dat hij steeds naar haar inkijk zat te kijken. Was ze echt zo dom? 'Bedankt, nog een fijne dag verder.' Zei ze. En glimlachte. 'Bye, en als ik jou was zou ik je..' Ik kon niet meer meer zeggen, want werd al meegetrokken door Harry naar een tafel. Ik ging neerzitten, en grijnsde even naar hem. 'Je bent echt irritant.' Zei hij zacht. 'En jij bent een zak.' Zei ik, en nam een slok van mijn beker. 

Na een halfuurtje gingen we terug de Starbucks uit, en liepen we maar de straten door. Nja de winkelstraten, want daar was het altijd erg druk. Harry duwde me opeens dicht tegen hem aan, en sloeg zijn arm rond me heen. 'Gatver.' Mompelde ik zachtjes tegen hem. Hij grijnsde breed, en zijn hand gleed af naar mijn kont. Ik keek hem even kwaad aan. Als ik die hand ging weg doen van mijn kont, ging het te veel opvallen dacht ik. Maar niet veel later kwam er opeens een heleboel paparazzi op ons af. Ik slikte even. Ik was dit echt niet gewend. Ik begon gewoon bang te worden ervan. Even kort keek ik naar Harry. 'Harry is dit je nieuwe vriendin?' 'Hoe heet ze?' 'Hoe oud is ze?' 'Hoelang hebben jullie al?' 'Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?' Al die vragen, ik kon niet meer volgen. Harry beantwoordde geen vragen, nee hij keek me opeens aan. Ik wilde 'wat' zeggen, maar toen voelde ik opeens zijn lippen.

-

Alweer mijn tweede hoofdstuk! Ik hoop dat je dit verhaal al wat leuk vind. x