This girl is on fire.

This girl is on fire. #8

'Je zoekt je verslaafde vader zeker?' Hoorde ik hem lachend zeggen. Ik wilde er niet echt op gaan antwoorden, maar alsnog. Hoe wist hij dat. Nog steeds stond ik stil, starend naar de grond. 'Nu vraag je je zeker af hoe ik dat weet hé?' Vroeg hij grijnzend aan me. Ik hoorde hem steeds dichter en dichterbij komen. 'Ze zoeken je familie, en jou ook. Ze willen jullie allemaal afmaken.' Zei hij. Ik zuchtte, en beet op mijn lip. 'Ze geven zelfs erg veel geld voor je..' 'Wat?' Mompelde ik zachtjes. Voor het eerst in zijn leven was hij precies is serieus. Zat hij niet meer te lachen. Nee, voor enkele seconden niet. 'En wat nu?' Zei ik droog tegen hem. Ik voelde hem nu achter me staan, zijn adem in mijn nek bezorgde me rillingen. 'Je bent zo hard veranderd.' Zei hij, en ging nog voor me staan. Hij streelde over mijn wang heen. Ik fronste mijn wenkbrauwen, en wilde wat zeggen, maar ik voelde al zijn lippen. Meteen duwde ik hem van me af.' Wat is dit?' Zei ik bijna schreeuwend. Hij nam me bij mijn arm beet, en trok me het bos uit. 'Wat doe je? Laat me los?' Schreeuwde ik keihard. 'Hou je bek trut.' Zei hij kwaad. Hij duwde me tegen een boom aan. Ik kreunde, en beet op mijn lip. Ik mocht hier niet gaan beginnen janken. Hij was nog niks veranderd. Alleen deed hij me wel pijn. Wat hij vroeger nooit deed. Ik keek hem aan. 'Nu ben je opeens stil eh?'  Riep hij naar me, en gaf me een harde klap. Ik beet hard op mijn lip. Ik kon ieder moment gaan janken. 'Zeg dan wat!' Schreeuwde hij naar me. Ik wilde net wat zeggen maar ik kreeg weeral een harde klap tegen mijn gezicht aan. 'Hou op!' Schreeuwde ik. Niet veel later kreeg ik weeral zo'n harde klap tegen mijn hoofd aan, dat ik gewoon bewusteloos werd.

Harry's POV.

Ik liep nogmaals de kamer in van Jaimy. Ik had haar gevonden in een bos. Bewusteloos. Haar gezicht zat onder het bloed, en haar wangen stonden bloedrood van het slaan. Het was gewoon verschrikkelijk om haar zo te zien. Ik ging langzaam naast haar zitten op het bed, en streelde over haar wang heen. Ging ze eigenlijk nog uberhaupt wakker gaan worden? Zachtjes zuchtte ik, en beet op mijn lip. Ondertussen had ik haar wel al verzorgt, want het zag er gewoon niet uit. 'Jaimy..' Mompelde ik zachtjes. Ik wilde gewoon weten wat er met haar familie aan de hand was..

Na een halfuurtje zag ik haar ogen open gaan. Ze keek om haar heen, en toen direct naar mij. Ze keek recht in mijn ogen. 'W-wat doe ik hier?' Mompelde ze. 'Ik heb je bewusteloos gevonden in het bos..' Zei ik tegen haar. Meteen hoorde ik haar zuchten, en haar ogen sloten. Ze ging rechtop zitten, en opende haar ogen terug. 'Herinner je nog wat van ervoor?' Vroeg ik voorzichtig aan haar. Ze knikte. 'Je wilt nu zeker weten wat er allemaal gebeurd is?..' Vroeg ze aan me. Waarna ik aan het knikken was. Ze zuchtte, en keek even weg van me. Daarna keek ze me terug aan. 'Zelf wist ik dit ook niet allemaal.. Toen ik aankwam bij mij thuis, zag ik alles overhoop. Ik ben dan naar mijn buurvrouw geweest. Ik kende haar al vanaf mijn dertiende. Ze vertelde me over mijn vader. Dat hij verslaafd was aan de drugs. Ervoor toen ik nog een normaal leven had, was hij al verslaafd. Maar later is hij alles kwijtgeraakt. We leefden toen in zo'n krot.. En..' Zei ik zuchtend. 'Ik dacht altijd dat het door iets anders kwam, maar hij had echt alles verpest. Nu drie dagen geleden toen ze dat geld gekregen hadden, had mijn vader het direct uitgegeven aan de drugs. Een dag erna had hij al geen geld meer, en waren ze in gevaar. Ze zijn dan gevlucht.. Maar ik weet echt niet waar ze naartoe zijn.. Daarnet in het park kwam ik een jongen tegen van vroeger. Michael. Hij zelf zit in een bende, en vertelde me dat ze mij ook zochten. Dat ze me willen afmaken te samen met mijn familie, ze geven zelfs veel geld voor me. Daarna had hij me geprobeerd met zoenen, maar ik had hem van me afgeduwd..' Zei ze. Met dat laatste werd ik best kwaad. Zo'n klootzak die haar probeerde te zoenen. Mijn vuisten begonnen te ballen. 'Hij was daar niet meer gediend, en trok me het bos in. Daar sloeg hij me gewoon in elkaar.' Zei ze en d'r lip trilde. Ik sloeg mijn armen om haar heen. Tot mijn grote verbazing sloeg ze ook haar armen om mij heen. 'Het spijt me van alles..' Zei ik. 'Het geeft niet.. Ik ben toch al alles kwijt in mijn leven..' Zei ze. Ik slikte eventjes. 'Kunnen we niet de politie verwittigen?' Vroeg ik. 'Wat kunnen die doen? Het enige wat ze doen is wat affiches ophangen..' Zei ze slikkend. Ik zuchtte. 'We kunnen wel niet anders, Jaimy..' Zei ik.

Jaimy's POV.

Harry liep de kamer uit. We hadden steeds zitten praten, en nu ging hij naar de politie bellen. Zelf weet ik wel dat het niet veel ging helpen.. Ik slikte eventjes, en de tranen liepen terug langs mijn wangen. Wat als ze al dood waren? Ik zou het mezelf echt niet vergeven. Nooit. Ik had hun gewoon daar laten zitten. En mijn klein zusje en broertje. Ik slikte. En nam mijn mobiel uit mijn telefoon. Zou ik niet iemand kunnen opbellen? Maybe mijn tante? Die had ik al jaren niet meer gesproken.. Mijn oma? Nee, ugh god. Ik kon niemand opbellen. Ik smeet mijn telefoon op mijn nachtkastje, en staarde voor me uit. 

De volgende dag 

Heel de nacht had ik niet geslapen. Ik voelde me net verslagen. Dat mijn leven geen zin meer had. Nee, ik had niks meer. Mijn jeugd was grotendeels al verpest. Ik heb waarschijnlijk geen familie meer. Ik voelde me echt rot. Ik ging rechtop zitten, en zuchtte. De deur werd langzaam aan geopend, en Harry kwam naar binnen. 'Hey, heb je lekker geslapen?' Vroeg hij aan me. Ik knikte maar wat. Ik wilde niet dat hij zich zorgen ging maken om me. Natuurlijk was ik nog altijd boos op hem. Maar toch.. 'Ehm.. Ik weet niet of je dit weet maar je bent nog steeds mijn vriendin. Je kan niet onderuit onder dat contract..' Zei hij tegen me. Ik zuchtte. Dat contract. Shit. Helemaal niet aan gedacht dat ik dat getekend had. 'En dus..' Zei ik zuchtend. 'We hebben zo een interview. Te samen met de jongens erbij, zo leren de fans jou ook een beetje kennen.' Zei Harry. Hij deed nu opeens echt lief. Het verbaasde mij. 'Eh, is goed. Hoe laat?' Vroeg ik aan hem. 'Rond twaalf uur vertrekken we.' Zei hij. Ik knikte, en glimlachte scheef. Hij glimlachte naar me terug, en stond op. Hij liep de kamer uit. Oké, ik gaf toe. In die boxer zag hij er best wel hot uit. Misschien kon ik zo met dat interview mijn gedachten wat verzetten.. 

-

Hey! Sorry dat het zo lang duurde. Ik wist echt niet wat ik moest schrijven, en dit stukje is ook best kort. Maar eh, ik hoop dat jullie het leuk vinden. Ik heb ook binnenkort examens, en tja daar leer ik nu al voor ja! Ik ga terug verder bij 5 comments (per persoon ofc) en bij 5 votes. Bye!