This girl is on fire.

This girl is on fire. #14

Dagen later.

De afgelopen dagen kreeg ik steeds maar dreigbrieven, dreigsms'jes en zelfs ook werd mijn facebook account veel gehackt de afgelopen dagen. Het maakte me erg bang. Al zeker drie dagen had ik slecht geslapen. Grote wallen had ik onder mijn ogen. Ik camoufleerde het steeds met wat make-up wat gelukkig goed werkte, maar alsnog, ik voelde me gewoon erg slecht. Misschien moest ik maar dood zijn. En mijn familie niet. Waarom moesten ze mij per sé ook hebben? Allemaal vragen had ik die onbeantwoord zouden blijven. Gek werd ik er gewoon van. Ik beet even op mijn lip, en keek naar de hoop brieven op het bureau. Echt verschrikkelijk veel. En het meeste ervan stond erin dat ik me moest overgeven. En dat wat die handlanger zei van die Ricardo, spookte ook al steeds door mijn hoofd. 'Ier.' Wat was dat? Harry had ik er niet mee lastig gevallen, hij had ook wel andere dingen aan z'n hoofd. Zachtjes begon ik te zuchten, en liet me vallen op mijn bed. Echt moe was ik. 

'Eindelijk hebben we je gevonden, James.' 

'Nee, doe hen alsjeblieft geen pijn. Ze zijn alles voor me, neem mij.' 

'Je bent echt zo achterlijk, James. We wachten al zeker dagen op je geld. Je bent gevlucht, weet je dat ik je nu gewoon kan doodschieten? Maar dat doe ik niet, omdat ik iets nodig heb van je. Je dochter.. Jaimy.. Waar is ze?' 

'Weet ik niet.'

'Leugenaar! Vertel op!' 

Het bleef even stil, en daarna hoorde ze een schietgeluid.

Gillend werd ik wakker. Ik veegde mijn tranen weg. Harry was er niet, nee hij had een fotoshoot. Ik kon een knuffel nu wel gebruiken. Ik zuchtte. Ze hadden wat nodig van me. Maar wat? Maar die droom klopt niet echt. Als ze wat van m'n vader nodig zouden hebben, zouden ze hen niet direct doodschieten. Ik moet er gewoon achter komen wat die handlanger wilde zeggen. Ik moest met iemand contact op gaan nemen. Iemand die hen kent. De enige persoon waar ik nu aan dacht was, Joey.. Was Joey wel te vertrouwen? Hij zou me zeker direct gijzelen of what ever.. Ik keek naar mijn handen. Ik kon het proberen. Het was de moeite waard. Ik stond op, en maakte me snel klaar.

Daarna rende ik snel naar buiten. Hij zou zeker en vast in het park zijn. Daar vond ik hem ook al altijd vroeger. Ik nam snel een taxi van ergens hier. Eenmaal ik daar was, keek ik zoekend om me heen. Normaal zou ik niet op straat mogen zijn, want het was te gevaarlijk maar ik had hem echt nodig. Ik kreeg er echt slapeloze nachten van. Nachtmerries. Ik had echt rust nodig. Slaaprust. Ik rende het park door, en hoorde dan iemand steeds tegen iets schoppen. Ik draaide me om en zag daar Joey staan steeds tegen een hek aan te duwen. Hij leek wel erg kwaad. Ik liep langzaam naar hem toe. Die gast groeide net met de dagen. 'J-joey..' Zei ik voorzichtig & zachtjes. Hij draaide zich om, en keek me recht in m'n ogen aan. 'Wat doe jij hier?' Vroeg hij redelijk bot. Meteen viel me er wat op aan hem. Zijn oog stond best dik, zijn lip bloedde nog half, en zijn wang stond ook best dik. 'Wat is er met je gebeurd?' Vroeg ik aan hem. 'Oh eh.. Niks.' Ik zuchtte, en nam een zakdoek uit mijn tas. Ik depte het bloed van zijn lip. 'Er is wel wat gebeurd.. Ben je in elkaar geslagen?' Ik zag dat hij z'n vuisten balde. 'Nee, natuurlijk niet. Ik ben tegen een glazen deur aangelopen.' Zei hij. Ik schudde m'n hoofd. 'Ja, zeker en vast. Kom op, je kan me het best vertellen. Ik zal je hier niet voor gaan uitlachen of zo.' Zei ik. Ik hoorde hem diep zuchten, en hij wees naar een bankje als teken dat ik moest gaan zitten. Ik knikte, en ging zitten. Hij ging naast me zitten, ik depte nog steeds wat bloed van z'n lip. Joey begon te vertellen..

Flasback 

'Je zei tegen me dat ze gemakkelijk te krijgen was!' Schreeuwde Ricardo naar me. 'Ik kon niet weten dat die gast mee zou zijn.' Zei ik tegen hem. 'Door deze fout is hij nu wel kwaad op me. Nog zo'n fout en ik ga eraan. Ik weet niet waarom ik jou uberhaupt heb voorgesteld aan hem om lid te worden. Je bent een nietsnut. Een idioot. Een ezel!' Ik schudde m'n hoofd. 'Zonder mij ben je nergens gekomen. Door mij weet je nu waar ze woont. Wat haar hele naam is. Haar leeftijd. Alles. Door mij wist je zelfs dat ze die dag uitging!' Hier werd ik best wel kwaad om. 'En ik ben hier niet de idioot die verklapte bijna dat ze in Ierland nu zijn.' Opeens kreeg ik een klap. Niet van Ricardo, maar van die handlanger. Het deed best wel pijn maar ik hield me sterk. Nog een klap kreeg ik erna. 'Je bent een sul! Verdwijn uit mijn ogen! Ik kan zonder jou wel verder!'

'En toen zag ik er zo uit..' Zei hij zuchtend. Mijn ogen werden groot. 'Ze zijn dus nu in Ierland?' Vroeg ik erna. 'Sst.' Zei hij. Ik beet op mijn lip. In Ierland ging ik vroeger altijd omdat mijn oma daar woonde. Ze was echt erg lief. Ik bakte altijd koekjes voor haar. Maar toen ik zeven jaar was kreeg ze te horen dat ze kanker had. Iedereen was er echt kapot van. Ze hield zich echt sterk, en dat bewonderde ik wel. Maar toen ik acht jaar was, een jaar later stierf ze. Het was nooit meer hetzelfde geweest. En later zijn wij zelf ook in de schulden geraakt. Mijn opa had ik nooit gekend. Die is redelijk vroeg gestorven. Toen hij nog maar vijftig was. En tja, verder kende ik niet echt familie. Mijn ouders praten er nooit over. Ze waren zeker en vast in het huis van mijn oma. Die hadden we geërfd. Nooit wat mee gedaan. 'Jaimy. Ik zou dit eigenlijk niet mogen zeggen maar..' Opeens werden we onderbroeken door een bende die opeens naar ons toe kwamen. Meteen keek Joey naar me, en trok me mee. We werden achtervolgt. Weeral.. Dit deed me erg denken aan dagen geleden. Ik zag terug helemaal dat beeld voor me.

Uiteindelijk hadden we ze zo afgesneden, en liep Joey's huis binnen. Ik keek om me heen. Het was hier echt netjes. 'Woon jij hier?' Vroeg ik verbaasd. 'Ja.' Zei hij kortaf. 'Maar eh.. Wat wilde je me nu vertellen?' Vroeg ik aan hem. 'Oh ehm.. Ik mag dit echt niet zeggen maar hij zoekt je nog meer dan je familie omdat jij de enige bent die hem ooit gezien heeft. Niemand maar dan ook niemand heeft hem ooit gezien. Ze zeggen dat het één of andere creep is. Of wat dan ook. Maar niemand weet precies hoe hij eruit ziet. Daarom wil hij je. Het gaat hier de ronde dat hij erge dingen met je wil doen tot mishandelingen..' Zei hij. Mijn mond viel een stukje open. 'W-w-wat?' Vroeg ik aan hem. Mijn onderlip begon te trillen. Ik wist niet eens wie dat was, uberhaupt hoe hij heette.. Maar misschien als ik hem zag dan ging ik het wel weten..

-

Hey!!!! Alweer mijn veertiende hoofdstuk. Hopelijk vonden jullie het een leuk stukje. Ik zal terug verder gaan vanaf 10 votes en 6 comments. Ow, en eindelijk zijn mijn examens ook gedaan, ben ik echt blij om! Bedankt voor de lieve reacties, en tja al de lezers die er steeds maar bijkomen.

En ik heb nog een vraagje voor jullie. Misschien hebben jullie nog ideeen wat er allemaal zou kunnen nog gebeurden? Je mag het in een comment zeggen of in een prive bericht.

Bye x