Vluchten?!

hoofdstuk 11

De dag ging zoals gewoonlijk traag voorbij. Vanavond hadden ik en Gilles een date. We gaan eerst iets eten in mijn lievelingsrestaurant 'ITALIA' en daarna gaan we samen naar de film. Welke weet ik niet. Gilles heeft er een uitgekozen, dus ik hou mijn hart vast. Het is een echt schatje, maar zijn film smaak komt nu niet echt overeen met die van mij. Toen we op het schoolplein kwamen zagen we Michiel niet. 'Zou hij ziek zijn?', vroeg ik mezelf luidop af. 'Denk het niet, anders had hij daar vanochtend op de chat toch iets over gezegd.' 'Misschien is hij weer aan het spijbelen.' Michiel is een toffe jongen maar hij gaat echt de foute weg op. Als we samen uitgaan dan drinkt hij echt iedereen onder tafel en is hij zo zat dat hij zelf niet maar op zijn benen kan staan en niet meer deftig kan praten. Hij spijbelt ook vaak. Tot nu toe dekken ik en Isis hem wel door te zeggen dat hij naar de dokter of naar de tandarts moest ofzo, maar ik en Isis gaan dat niet eeuwig blijven doen. En het zou me totaal niet verbazen als hij aan de drugs zat. De bel ging. Wat hadden we nu weer het eerste uur? Ik haalde een verfrommeld papiertje dat mijn uurrooster blijk te zijn uit mijn broekzak en zag dat we het eerste lesuur geschiedenis hadden. Nadat de leerkracht klaar was met te lullen over de middeleeuwen en blablablablabla, gingen we naar chemie. Dat vond ik nog best een leuk vak. Alleen zooooo een stomme leerkracht! Tijdens de middag zaten ik, Michiel, Isis en Katrien te babbelen toen Iris ( de grootste trut uit het 6de jaar die denkt dat ze alles is ) voorbij liep. 'Hey! Dag Kato! Alles goed?', zei ze met een fake-lach op haar gezicht. 'Ja.', antwoordde ik. 'Eigenlijk boeit dat mij niet. Hahahahaha!!!!' En haar vriendinnen ( die de hele school de schoothondjes noemen ) lachten mee. Daarna stapten ze weg.