Vluchten?!

Hoofdstuk 34

 Ik werd de volgende dag wakker. Ik keek op mijn wekker. Had ik zo lang geslapen?! Mijn moeder kwam mijn kamer binnen. 'Hey schatje, alles oké? We weten het.' Toen pas kwam er terug in mijn gedachten op wat er de dag ervoor gebeurd was. Ik dacht na. Zou ik het zeggen? 'Euhm mama, ik zou je iets willen zeggen.' 'Wat is er schat?' 'Euhm... Dus ik was naar het kantoor van papa en... ik heb hem daar bezig gezien met een van zijn secretaresse.' Mama haar gezicht werd lijkbleek. Ze liep naar de deur. 'Mag ik vandaag thuis blijven?' vroeg ik. 'Van mij wel, we zeggen wel dat je ziek bent.' Ik hoorde mama in de gang mompelen: 'Hij heeft geluk dat hij niet thuis is!' Dat zal zwaaien vanavond. Toen ik naar beneden ging om iets te eten te halen en het papiertje in de vuilnisbak wou gooien zag ik mama's trouwring in de vuilbak liggen. Ze gingen toch niet scheiden? Als ze dat doen dan is dat mijn schuld! 'Mama!' Geen reactie. 'Mamaaaaaa!' Ik liep naar boven om mijn gsm te halen en belde mama. Na vijf keer te bellen nam ze eindelijk op. 'Ik kom direct naar huis.' Piep piep piep! Ze hing op. Vijf minuutjes later kwam mama binnen. Ze had een behuild gezicht. 'Ik moet je iets vertellen.' 'Wat?' 'Ga even op de zetel zitten.' Ik ging zitten. Mama keek mij in de ogen. 'Sorry, maar papa en ik gaan scheiden.'

HEEEY! HIER IS EEN NIEUW STUKJE! HET IS REDELIJK KORT MAAR HET LIJK MIJ HIER HET PERFECTE MOMENT OM DIT HOOFDSTUKJE AF TE SLUITEN. HIERNA PUBLICEER IK HET 3DE HOOFDSTUKJE VAN 'PERFECT CRIME'.

-XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX_

t