Vluchten?!

Hoofdstuk 14

Toen ik aan kwam bij Gilles stond hij me op te wachten met een bos rozen. Hij had het ook zo aangevraagd. Ik zette mijn fiets aan de kant en nam de bos bloemen aan. 'Hey! Dag liefje! En heb je er zin in?' 'Ja', zei ik met een grote glimlach op mijn gezicht. Zijn vader kwam naar buiten en keek ons aan. 'Hij brengt ons naar het restaurant', zei Gilles toen hij mijn niet-begrijpende blik zag. 'Zullen we dan maar?' Hij opende de portier en liep me instappen. Als een echte gentleman deed hij die terug dicht en kwam naast mij zitten. Het was nogal ongemakkelijk omdat zijn pa er bij zat. We keken elkaar diep in de ogen en we legden onze handen op elkaar. Toen we bij het restaurant aankwamen, stapten we uit en reed zijn vader weg. We liepen naar binnen. Mmm, zalig warm! Onze jassen werden aangenomen en we werden geleid naar het romantischste tafeltje van heel het restaurant. Er stonden kaarsen op en Gilles schoof mijn stoel naar achter. Ik ging zitten en toen ging hij ook zitten. 'Wat is er?', vroeg hij. 'Je ziet er niet echt blij uit? Vind je het geen goede verassing?' 'Jawel jawel! Daar ligt het totaal niet aan! Er is thuis gewoon iets gebeurd. Ik heb in de vuilnisbak een foto gevonden verscheurd...' 'Wat stond er op die foto?' 'Het was de mooiste foto van de trouw van mama en papa. Het moment dat papa de ring over mama haar vinger schoof. En ze maken ruzie... Denk jij dat ze gaan scheiden?' 'Dat weet ik niet. Het is niet omdat je ouders ruzie maken dat ze meteen gaan scheiden. Maar kom, laat ons nu genieten van onze avond.' 'Het is zo raar. Over een maand zijn we een jaar samen. Het beste jaar van mijn leven.', zei ik.