We liepen luid lachend naar onze fietsen en fietsten verder naar school. Toen we aankwamen stond Michiel bij een groepje jongens van onze klas, die hij eigenlijk niet mag. Onze blikken kruisten elkaar. Zijn blik zag er zo kwaad en gekwetst uit. Hij draaide zich terug om. Wat scheelde er toch in godsnaam met hem??? De rest van de dag heeft hij geen woord tegen ons gezegd. Na school stuur ik hem een bericht! Het was pauze. De rest van de dag ging traag voor bij. Ik en Isis liepen de schoolpoort uit. 'Kom je met mij mee naar huis?' vroeg Isis. 'Nee ik kan niet. Ik moet naar het werk van mijn papa voor die taak op de computer. Die van ons doet raar.' 'Ow, ok!' We liepen samen naar het fietsenrek achter aan het schoolgebouw.
HEEEY! SORRY DAT IK ZO LANG NIET GESCHREVEN HEB MAAR IK HAD ECHT GEEN INSPIRATIE... IK HOOP DAT JE HET EEN LEUK STUKJE VIND. HET VOLGENDE HOOFDSTUKJE KOMT ZO SNEL MOGELIJK. WAT ZOU ER MET MICHIEL ZIJN???
JE LEEST
Vluchten?!
Teen FictionWat als alles tegenvalt? Je vriendinnen doen raar, je zusje ligt in het ziekenhuis, je vriendje maakt het uit, je ouders maken ruzie en je weet niet waarom, je wordt gepest… Wat moet je dan doen? Is vluchten het beste? Of wijst alles zichzelf gewoon...
