Deniz

5.Bölüm

Merhaba Deniz,

Bugün okula geldiğime lanet ettim.
İlk defa seni görmek istemedim.
Keşke dünki yaşananlardan dolayı olsaydı.
Maalesef şuan karşımda 'gerçekten' güzel olan bir kızlaydın.
Gülümsüyordun, uzun zaman sonra gülümsüyordun.
Buna gerçekten sevindim Deniz.
Mutluydun!

Ama itiraf etmem gereken bir diğer konu ise kalbim sıkışıyordu, üzülmem sevinmeme daha ağır basıyordu.
Sanki bir el kalbimi tutup acımasızca sıkıyordu.
Hiç pes etmeden.
Ne kadar güçlü bir eldi bu böyle.

Bir diğer konu ise okuldaki herkes platonik bir ucube olarak biliyordu beni.
Basit bir kız olarak görüyorlardı, ezik bir kız.
En içler acısı durum ise 'senin ne haddine Denizi sevmek' düşündükleri buydu.
Çünkü geçen kızlar lavabosunda onları duydum Deniz.
Benimle nasıl dalga geçtiklerini, hakaretlerini, gülmelerini hepsini duydum.
Bu gerçekten çok kötüydü.
Biliyor musun, bir zaman sonra onlara katılmaya karar verdim.
Haklıydılar.

Ben kimim ki?
Benim seni sevmek ne haddime?

Bunu kendime çok sordum ben.
Şanssızlıkta ün kazanmış aciz bir kızdım işte.
Hiçbir zaman Annem ve Babam kadar güçlü olamayacaktım.
Keşke Babam gibi kirli kalpli biri olsaydım.
Herkesi ezseydim, kırsaydım, umursamasaydım, yok saysaydım.

Bunu dileyecek kadar iyi değilim Deniz.
Anlıyor musun beni? bu şeyi dileyecek kadar iyi değilim.
Hayata geliş nedenimi sorguluyorum, sanırım cevabı çok basit ha?
Acı çekmek için.

Kız sana sarıldı Deniz.
Deniz kokunu içine çeke çeke sarıldı.
Benim hayalimi kurduğum şeyi o yaptı.
Sende onu sıkı sıkı sardın.

Gözlerin beni bulunca sanki karşında tiksinç bir şey varmış gibi baktın bana.
Ve öptün o kızı.

Burukça gülümsedim Deniz.
Ama gülümserken bir damla yaş firar etmişti gözümden.
Bunu görmemiş olmanı diledim Deniz.
Bunu görmemiş olmanı...

-Yağmur