Merhaba Deniz
Sinir tüm bedenime bir volkan misali yayılıyordu ve birazdan patlayacaktı Deniz.
Bu ne kadar doğruydu bilmiyorum ama sinirli adımlarla seni aramaya koyulmuştum.
Sinirin verdiği cesarete dayanarak arkadaşlarınla hiçbir şey yokmuş gibi gülen seni kolundan sertçe tutup kendime çevirmiştim.
İlk şaşırdın, kaşlarında çatıldı, sonra bana gülmek bilmeyen dudakların sinirle düz durdu, sonra o lanet güzel yüzün tek bana öfkeyle baktı!
Güzel sesin bana bağırdı Deniz.
"Napıyorsun sen?" Diyip bir pislikten kurtulmak ister gibi beni ittirip kolunu silkeledin.
Üzdü veya acıttı dememe gerek varmıydı?
"Nasıl yaparsın?" Dedim inanamazcasına çünkü hala bir umut vardı içimde.
Lafı dolandırmamdan sinirlenmiş olacaksın ki "Neyi?" Dedin.
"Aşkımı sürtükleştirmeni"
Sen tam konuşacakken elimi kaldırıp susturdum seni Deniz çünkü konuşmaya bağırmaya çağırmaya anlatmaya ihtiyacım vardı.
"Ben sana güvenmiştim. Ben sana herkesten, herşeyden önce güvenmiştim. Ben sana hep güvenmiştim her zaman ne olursa olsun, gözüm kapalı güvenmiştim. Biliyor musun bana güvenme derken bile güvendim ben sana.
Aptalmışım Deniz gerçekten çok aptalmışım."
Derin nefes aldım yoksa kelimeler bir ip gibi boğazıma dolanıp asacaktı beni.
Uzun zamandır olması gerekeni söyledim yapmam gerekeni söyledim sana.
"Bundan sonra" elimle okulu gösterdim "Bu okula gelmeyeceğim, inan bana sonuçları ve olacaklar umrumda bile olmayacak" ardından o güzel gözlerini işaret ettim "Burada da olmayacağım, beni her gördüğünde sinirlenmemen için" acı içinde kalbini işaret ettim "Burada zaten hiç yoktum" Kahkaha atarak etrafımda döndüm dünyayı gösterir gibi "Burada da olmama gerek yok" acizce fısıldadım duymadığına emindim Deniz duysanda umrunda olmayacağına da emindim.
Ve ilk defa arkama sana bakmadan gittim.
Kızgın değildim yemin ederim! Sadece kırgındım,çok kırgınım hemde.
-Yağmur
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deniz
Historia Corta"Bu defter sensin, ben de bu deftere acizce hislerini döken acınası o kızım Deniz."
