The Ultimate Suitor of the Delinquent Guy

Chapter 23

Chapter 23

"Matthew Andrei Monteclaro - Batch Salutatorian"Announce ng Teacher na assign sa program..

"Wooooooohhhhhh"Marami ang naghihiyawan. Alam naman natin na ang boyfriend ko maraming fan pero siyempre di ako papatalo sa paghiyaw.... 

Ngayon araw na to... Tapos na ang pagiging high schooler niya.... Next step naman siya ng life natin which is pagiging college students. Super proud ako kay Matt.. Imagined naka Salutatorian pa. Oh well sabi nga nila kung nag-aayos sa pag-aaral si Matt, simula pa lang eh di sana siya ang Valedictorian....

Ng nasa stage na siya Si Ms. Irish ang umakyat para sabitan siya ng medal at ng naisuot na sa kanya yun ay tumingin siya sa akin and hinawakan niya yun medal na nakasabit sa leeg niya sobrang lapad ng ngiti niya ngayon. I saw him mouthed " Ang galing ko noh." Hahaha.. Natatawa talaga ako sa kanya... Pilyo talaga..

After few hours ay natapos na ang program at ngayon picture-picture na lang... Si Matt nandun kasama nung mga GIRL FAN niya.. Nagpapapicture.. >.< Bigla na lang kasi siyang hinila eh. Hindi naman siya makapag-sungit kasi nga nandyan si Ms. Irish... Takot daw... Haayy.. Sige... Ienjoy nyo yun boyfriend ko... Sabi ko na lang sa sarili ko. Napagdesisyonan ko naman na mag-lakad-lakad. Tutal busy pa naman siya eh. 

Napadpad ako dito sa garden ng school.. Ngayon lang ulit ako napadpad dito ah. After a year.. Eh kasi hindi na ako ganong tumatambay  dito. Paano lagi kong sinusundan si Matt noon at ngayon naman every lunch break lagi ng siya ang kasama ko at ayaw niya daw dito mag-stay. Kasi nga daw naiirita siya dami daw babae nagpapansin. =.= Siya na mayabang. Umupo muna ako sa isang Long cement chair dito. Siguro naman itetext ako niya kapag tapos na siya sa pinagkaka-abalahan niya.

"Krizel?" Huh? May tumawag ba sa akin..... MAMA KO PO! T___________T baka may mumu!

"Krizel!"Dahan-dahan akong lumingon.

"Sabi ko na ikaw yan eh!" Sabi ng isang lalake na nakatayo sa di kalayuan sa akin. Hindi ko siya makilala kasi wala namang ganong ilaw dito sa garden pinatay ata nila. Wala naman kasi yatang mapapadpad dito ng ganitong oras.. Ako lang.-_- Tsaka busy yun mga estudyante na grumaduate.kaya di na yun mag eefort pa na mag-punta dito.

"Sino ka?" Tanong ko sa kanya..

"Aray ko naman! Sakit naman nun! Hindi mo na ako kilala."Saad niya at umarte pa na kala mo ay nasasaktan talaga. May pahawak-hawak pa sa kaliwang dibdib niya. Baliw. =_=

Unti-unti naman siyang naglakad papalapit sa akin..... Oh no! Baka masamang nilalang ito at baka......... baka may gawin siyang masama sa akin.. Waaaaaahhhh! Pero hindi nama ganon ang nararamdaman ko.

"Huy! Tulala ka na diyan!" Napatingin ulit ako sa lalakeng iyon at.......... Waaaaaahhh! Siya ba talaga yan?...

"Liam? Liam...... Ikaw nga!" Tuwang-tuwa ako na makita ko siyang muli at ng dahil sa katuwaan ko di ko na naiwasan na hindi siya yakapin.

"Namiss mo ako? hahaha.. makayakap." Sabi niya pero gumanti din naman siya ng yakap.

I was shocked when somebody pulled me out from our hug and somebody beat Liam!

"LIAM!" I exclaimed his name out of shock and frighten. 

"That's for touching what's mine douchebag!" Oh no! 

"Dhie! Why did you do that!" I shouted at him tsaka ako lumapit kay Liam para alalayan siyang tumayo. Dahil nga napatumba siya sa lakas ng pagkakasuntok sa kanya ni Matt.

"Liam. .Are you okay?" Tanong ko sa kanya ng makatayo siya. Hindi naman siya sumagot.  Nakatingin lang siya ng masama kay Matt tsaka pinunasan ang dugo sa gilid ng labi niya tsaka ito dumura!