Chapter 8

4 2 0
                                    

"Baka gusto mong umalis diyan sa ibabaw ko." Bulong ni Luke sa tenga ko. Nanlaki ang aking mga mata ko at saka nagmamadaling tumayo. Inayos ko ang gusot kong uniform. I faced the man who's standing on the doorway embraced by a black aura. Fear crept into my being when he faced me with that pointy stare of him.

"P-pres." Mas lalong sumama ang timpla ng mukha niya.

"Huh." Nakatayo na pala si Luke. Actually nasa gilid ko na nga siya eh. Base sa kaniyang tono ay alam kong nakangisi siya.

"Shut up." Mariing sabi ni Kiro at masamang tingin ang ipinupukol kay Luke. Ano bang problema nila? O.P ako.

"You know the rules of this school, you'll get your slip for a community service on monday. Don't you dare to be absent, or else..." and with that, he left. Hindi nakalagpas sa akin ang sakit na gumuhit sa kaniyang mukha bago pumihit patalikod. Sa 'di malamang katangahan ay humakbang ang paa ko at di ko namalayan na tumatakbo na ako at hinahabol siya.

"Pres!!" Ang bilis niya namang maglakad. At ang bagal ko namang tumakbo.

"Pres!!" I called his name once again. But he didin't stop. Nasa lobby na kami ng school.

I stopped running. I heaved a deep breath. Preparing myself for an mind blowing shout. "Kiro!!!!" And with that, he stopped. He turned to face me. Tumakbo ako papunta sa kaniya at tumigil sa tapat niya.

"T-thank y-you." Nakayuko at himihingal kong sabi. But to my surprise, he held my chin and made me look up to face him.

He smiled. He freaking SMILED!!

"For what?" He asked.

"F-for opening the door, for setting us ahm...free?"

"You're always welcome, brhfh." Binulong niya ang huling parte kaya di ko narinig. Ano kaya 'yon?

*Grrroooowwwl*

Naknang! Kumulo na naman ang tiyan ko. Kulang pa siguro yung sandwich kanina. I heard a soft chuckle. It's from Kiro.

"Come with me." He offered his hand. I hesitated to get it at first but he reach for my hand. Holding it and intertwining my fingers and his.

Imagine me and Kiro walking towards the parking lot ― which is meters away― hands intertwined. HHWW lang ang peg. Nakakakilig. Numula na naman ako. Iiiiihhh ♥

We stopped in front of a black car. I'm not used in regards of cars so I don't have much knowledge about it. But I think it's Audi. So sa kaniya pala ang pinakamagarang kotse dito sa campus?

He freed my hand and opened the door on the passenger seat. I slipped myself in. Umikot siya sa kabila. Sa driver's seat. Gulat akong napatingin sa kaniya.

"I-ikaw ang magd-drive? I mean, marunong ka ba? May lisensya ka na?" Sunod-sunod kong tanong. He just let out a soft chuckle and look at my direction.

"I know how to drive and I have a student's licence."

"Ahh ganon ba?"

He leaned forward. A-ano bang ginagawa niya? Magkalapit na ang aming mga mukha. Parang naulit na naman ang nangyari sa SC room.

"W-what are you doing?" I asked him. He showed a half smile then I heard a click sound.

"Fasten your seatbelt. Safety." I furrowed my brow. Kala ko kung ano na. Kinabahan ako don ah.

The car stopped in front of a restaurant. Pangarap ko talagang pumunta sa ganito, pero di ko afford at isa pa wala akong time. Gusto ko kapag pumupunta ako sa ganito ay may kasama ako. Hindi naman sa first time ko, nakapunta na ako dito dati kasama sina Sister Lhia at Sister Marielle kasama ang ibang bata sa ampunan. Nalungkot ako sa naisip ko. Miss ko na sila.

Reprisal Of MineTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon