Reprisal Of Mine

Chapter 13

"Bilis na kasi!"

"Oo na! Haha."

"Gusto ko na siyang makita! Bilis na!"

Pumasok na siya sa CR.

I'm here at Cristin's apartment. We're going to visit cute Megan today! Yipee!

Nagpahangin muna ako. Pumunta ako sa terrace nila. Mahangin kasi dito sa labas. Thursday nga pala ngayon. Hindi ako pumasok. Kahapon bumili na kami ng mga gamit ni Cristin para bukas.

Then I felt it. Again. The weird feeling when someone is staring intently at me.

I looked around, searching for a possible suspect. There was none.

I sighed.

Bumalik na lang ako sa loob at sinarado ang sliding door.

"Earth to Kish!"

"Huh?"

"You were spacing out. Tara na? I can't wait to see my angel." She said with dreamy eyes. She really missed her.

"C'mon"

***

"Baby!!!"

"M-mommy."

Parang ganito lang yung dramatic scene sa isang pelikula. Dalawang mag-ina na matagal di nagkita.

Pumunta muna ako sa office ni Sister Lhia. Yae na muna ang magnanay.

"Sister?"

"Oh! Kisha! Come."

"Sister naman eh. Di po ako aso." I pouted. She chuckled gracefully.

"I was just kidding. How can I help you?"

"Wala lang po. Miss ko na kayo ni Sister Marielle."

"She's in Bicol. Today's the death anniversary of her father." Sabi niya sa malungkot na tono.

"I'm sorry, Sister."

She just smiled at me.

Nagkwetuhan na lang kamk. Naglibot din kami sa ampunan. Renovated na ang garden at playground kaya naman ang gabda na dito. We stayed at the gazebo for a while. We sat at the edge of the fountain.

"Naaawa talaga ako sa batang iyon. Grabe pala ang sinapit niya sa kamay ng isang grupo ng kabataan. Kabataan nga naman ngayon." Umiiling pang sabi niya.

"Oo nga po..."

Nagpatuloy lang kami sa pagkwentuhan na hindi na namin namalayan na gabi na pala. Kung hindi pa kami tinawag ni Nana Bana-ang tagalingkod sa ampunan. Dito na kasi siya lumaki.

"Gabi na pala. Napasarap ang pagkwentuhan natin. Tara, kain na tayo."

"Ah. Sige po."

***

"Oh, kumusta naman ang pagbisita niyo kay baby Meg?"

Bungad sa amin ni Shania pagpasok namin sa apartmaent nila.

"Ang cute pa rin ng baby ko." Ngiting-ngiti si Cristin habang nangingislap ang kaniyang mga mata. Haaay. Nanay na siya.

"Uwi na ako. Maaga pa kasi ang pasok bukas." Paalam ko sa dalawa matapps ang ilang sandali.

"Hindi ka na ba kakain?" Tanong ni Shania.

"Huwag na. May pagkain pa naman ako sa bahay." Tanggi ko. Saka nakakahiya naman kasi sila, pinaghihirapan nila yung mga ikinabubuhay nila. Samantalang ako... haaaay.

"Daanan na lang kita bukas sa bahay mo." Dagdag ni Cristin bago ako sumakay sa tricycle.

"Hi. Bakit ka umiiyak?"

Tanong ko sa batang nasa tapat ng gate ko. He looked up and took me by surprise by his cute angelic face.

"I wonder why such cute boy was standing in front of my house? Hmm?" Lumuhod ako sa harap niya para magkapantay kami.

"I- I'm lost. There are bad guys who were chasing me. I w-want to go home. P-please take me ho-"

He passed out. Hindi niya na natuloy ang sinasabi niya. Kawawang bata.

Pinasok ko muna siya sa bahay at inilagay sa kabilang kwarto. Katapat ng akin. Dalawa lang naman ang kwarto dito. Sa akin at kay Nanay Mel.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Should I call the police? Or sould I wait for the awakening of this kid?

In the end, I decided to be on my beloved bed. I'm tired. Bahala na si Batman bukas.