Chapter 17

1 1 0
                                        

Pagpasok ko kinabukasan ay isang nakangiting Luke ang bumungad sa akin.

"Maayos na ba ang pakiramdam mo?" Tanong niya. He even placed the back of his hand on my forehead.

I looked around our classroom and swear, if looks could kill I would be a dead meat right at this moment.

Agad kong tinabig nang pasimple ang kamay ni Luke.

"Ano ba ang ginagawa mo?"

Napabuntong hininga siya pero inalis din niya ang kaniyang kamay. At teka...

"Paano mo nalaman kung ano ang nangyari kahapon?"

Is it just me or nakita ko ang pagkataranta sa kaniyang mata?

"Ah... eh... Si... si Benedict! Oo yung kanang kamay ko. Siya ang nagsabi."

I narrowed my eyes on him. But after awhile I sighed.

"Okay. Sabi mo eh."

How come na alam ni Benedict? Baka sinabi ni Cristin? Pero diba galit si Tin sa kaniya? Ah! Basta! Sumasakit lang ang ulo ko.

Ang ingay ng room. Wala kasi ang buong SC. Remember the Andrea-Nicole scene? Yup. They got suspended for two weeks for not performing their duties well. And as for Nicole, she dropped out and I don't know why. It's none of my business anymore.

Natapos na ang third subject namin at lunch break na. Dali-dali akong lumabas ng classroom para maiwasan si Luke. Fortunately, hindi niya ako nahabol.

Haaays. Wait, what am I doing here? Natagpuan ko na lang ang sarili kong tinatahak ang daan papunta sa... rooftop?

Binuksan ko ang pinto nito. Mabuti naman at hindi naka-lock.

Wow. Ang ganda ng tanawin pero parang pamilyar ang senaryong ito.

Ugh. Biglang sumakit ang ulo ko.

"Guess you're getting clues lately huh?"

May nagsalitang babae sa likuran ko.

"S-sino ka?" Hindi siya estudyante dito dahil hindi naman siya naka-uniform.

"Hindi pa ito ang tamang oras para malaman mo kung sino ako. I'm here to warn you. Be careful. Next time we'll see each other, will surely be your nightmare."

After that, umalis na siya habang naiwan akong tigalgal sa kinatatayuan ko.

Ano ba ang nangyayari? I knew all along that something was wrong from the day I woke up from the orphanage.

Lagi akong nakakakita ng mga nagmamanman sa labas ng bahay namin dati. Even now. Hindi ko lang sinasabi kay Nanay Mel. I don't want to freak her out of course.

I want to know the answers! Sino ba talaga ako? Ano ba ang nangyayari? It's like I'm on a middle of a battle without me knowing it.

Isa lang ang makakasagot ng mga katanungan ko. At kailangan ko siyang mahanap.

Bumaba na ako matapos ang ilang sandali. Nagulat ako nang may makasalubong akong isang grupo ng babae. Hindi ba nila alam na bawal dito sa floor na ito? Hindi ko na iyon pinansin. Yumuko na lang ako at tumabi.

"Oh! Look who's here."

Bigla akong itinulak ng isa sa kanila papunta sa gitna at pinaikutan nila ako.

"If it isn't the infamous gold digger."

"And famewhore."

Isang sipa sa tiyan ang nagdulot ng aking pagdaing. Napaluhod ako sa sakit.

"T-teka, a-ano ba ang k-kailangan niyo sa akin?"

There are seven of them. Anong panama ko?

A brunette stepped forward and put one finger on her chin as if thinking.

"Baka masabit pa tayo sa kaniya. Remember the nine..." one of them trailed off.

"They are not around kaya so why bother?"

"Yes!"

"Right!"

"Arrgh!" Napasigaw ako sa paghila ng isa sa kanila sa aking buhok. The brunette stood in front of me. She held my jaw tightly.

"Listen well bitch. I don't want you to be near them. They're just using you anyway. Ugh. Why do I even explain this. I don't want to spoil the show. I'd love to see you suffer." She whispered the last part to my ear.

"Piece of advice bitch, go somewhere else, away from them before it's too late." An evil smirk formed in her red-tinted lips.

"One more thing. Luke is mine. Only mine. And I don't want to see you around him cause next time we'll meet, I'll definitely kill you. Stop flirting with him. Bye bitch." she whispered to my ear.

Bago nila ako iwan ay isang malakas na sampal pa ang iginawad niya sa akin.

Dahan-dahan akong tumayo at pinulot ang mga gamit kong kinalat ng iba nilang kasama habang kinakausap rather pinagbabantaan ako nung brunette.

Since the day I hang around with the Councils, my life had been a mess. Gone was the peaceful life I've dreamt.

I braced myself for this. I thought I became numb but what is this? Why do these warm droplets kept on falling like raindrops on my cheeks?

Bakit ganito ang mga tao? Why do we have discrimination? Why should we praise the upper ones? Why do the have to treat the ones like me on the lower echelon like rags or trash?

Can't we just be a devotee of parity? Why should someone be exalted and the other shall be demeaned?

I don't really get it.

I just found myself sleeping on the hallway. I'm burned-out.

***

"Where do you live, twerp?"

Yssa popped out of nowhere.

"A-ah. B-bakit mo n-naitanong?"

Hindi pwedeng malaman ni Yssa o ng kahit sino man sa mansiyon na iyon ang tunay niyang katauhan.

"Background check. Malay ko ba kung isa palang criminal ang umaaligid kay Nate o kahit kay Dean."

"H-hindi ko pwedeng sabihin."

Nagulat na lang siya nang kuhanin ni Yssa ang bracelet na binigay sa kaniya ni Nate.

"Bakit na sayo ito?! This bracelet is mine! How did it got there on your filty wrist?!"

Sabay sabunot sa kaniya ni Ysaa. Yssa pulled her hair like there's no tomorrow.

"T-teka! Hindi ko 'yan kinuha! Binigay yan sa akin ni Nathaniel!"

Pilit niyang kinakalas ang mga kamay ni Yssa sa kaniyang buhok.

"T-tama na! P-please. A-aray!"

"No! You reaver! I know from the start that you only want to rob into this mansion! I should've told them earlier!"

"I am not a robber! Wala akong ninakaw!"

Dahil busy sila sa kanilang sabunutan, hindi nila namalayan na nasa hagdan na pala sila at nahulog na si...

***

Reprisal Of MineTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon