Reprisal Of Mine

Chapter 3

Bahagya akong napaatras nang mapagtantong sobrang lapit na ng aming mukha at isang maling galaw ay maglalapat na ang aming mga labi. I cleared my throat as I composed myself.

"M-may k-kailangan ka ba? A-ano...gusto mo bang kumain?" I mentally slap my self for stuttering.

My God Kish! What's with the stutter?

Hello! Si Kiro 'yang kaharap mo! The freakin' Kiro without surname. Sino ba namang 'di mauutal?

At dahil matagal nga kaming nagkatitigan ay nakita ko nang mabuti ang kaniyang mga mata. I don't know but when I look into that pair of orbs, it reminds me of someone. Someone who's name is Luke. The only difference is the emotion that you could mirror in their eyes. Kiro's eyes are emotionless while Luke's are filled with mixed emotion but he's good at hiding it. He cover it with a jolly one like he's screaming that happy-go-lucky-man-here-aura.

Tumalikod ako sakanya para matakpan ang aking pamumula.

"Anything will do" said Kiro with a monotonous tone. Nanatili akong nakatayo roon, maya-maya lamang ay hindi ko na nararamdaman ang kaniyang presensiya marahil ay nasa sala-slash-office na siya.

Nang matapos kong gumawa ng sandwich ay agad akong pumunta sa sala-slash-office. Naabutan ko siyang prenteng nakaupo sa couch habang seryosong nagbabasa ng libro. Inilapag ko na ang mga dala ko sa center table na katapat lamang ng couch.

"Come.eat" he offered with a cold tone tho.

"Kukuha lang ako ng inumin. Anong gusto mo?"

"Coffee. Black perhaps"

"S-sige" yun lang at dali-dali akong pumunta sa kusina. Weird ha, tanghaling tapat nagkakape?

While preparing our beverage, the scenario earlier appeared in my thought. Bigla akong pinamulahan ng mukha.

Nakakahiya talaga. Nakipagtitigan ka pa talaga. Muntikan na kaming mag-kiss.

Oh, ba't parang nanghihinayang ka? Ang sabihin mo gusto mong siya ang makakuha ng first kiss mo.

My inner voice mocked.

Shut up!

Matapos kong magtimpla ay pumunta na ako sa sala. I stopped in front of him then place the cups at the table.

Saan ako uupo?

Iisa lang ang couch dito at pangtatluhang tao lang ito.

"Sit down, you look like a slave standing there waiting for your master to finish" puna niya. Minsan talaga nakakainis 'tong lalaking ito. Pero WOW as in WOW! For the first time ang haba ng sinabi niya! Nagbilang ako sa aking daliri at binilang ang mga salitang nabanggit niya.

"1,2,3....6,7,8...15,16!!  WOW!" Bakas sa aking mukha ang pagkamangha.

He arched his eyebrow giving me a 'what?' look. Taray!

"A-hehe" I said shyly while scratching my nape with a matching peace sign.

Umupo ako sa kabilang dulo ng couch. I made sure na hindi magkakadikit ang mga braso namin.

I've never heard silence quite this loud ♪♩

Nakakabinging katahimikan ang bumalot sa amin. Napansin kong tapos na siyang kumain kaya naman gumawa na ako ng paraan para lang makalayo sakaniya.

"Dadalhin ko lang ito sa kusina" hindi siya sumagot. Nagkibit balikat na lang ako at pumumta na sa kusina. Hinugasan ang dapat hugasan. Isang oras na ang nakalipas pero 'di pa rin bumabalik ang mga kaibigan ko. Ang tagal naman ata nila. Saan ba sila nagpunta? Napabuntong hininga na lang ako at bumalik na sa sala. Nakita ko naman si Kiro na nasa sarili niya nang table at may binabasang dokumento and as usual nakakunot na naman ang kaniyang noo. Pero kahit ganon, mababakas mo pa rin ang kaniyang kagwapuhan. Bumaba ang aking tingin pababa sa kaniyang asul na mata. That pair of orbs that can hypnotize anyone including me. Teka! Ano ba 'tong pinag-iisip ko? Mahabang pilik mata, matangos na ilong at ang kaniyang mapupulang labi na mas mapula pa ata kaysa sa labi ko. Hindi ako magsasawang tignan ang kaniyang mukha. His face that can make everyone turn their heads just to see a greek god in present time. His face that screams perfection. He's so perfect. So damn per---

"I know I'm perfect. Quit staring" he snapped. I guess my face is as red as a tomato now. My gosh! Tinititigan ko ba talaga siya?! Nakakahiya!

Dahil sa pagkapahiya ay nanahimik na lang ako at tumayo para kumuha ng libro sa bookshelf. Sa hindi malamang dahilan ay nanginig bigla ang tuhod ko na siyang dahilan ng pagkawala ng aking balanse. Pinikit ko na lamang ang aking mga mata at inihanda ang aking sarili sa aking pagbagsak.

Oh my gosh! Mahuhulog na ako!

Mahuhulog? O.A much?

K fine pero bakit ang tagal ko naman atang bumagsak? Kailangan talaga slo-mo?

Minulat ko na lang ang aking mata. Agad na tumambad sa akin ang pares ng asul na mata. Bigla kong naramdaman ang pamilyar na kaba at kakaibang emosyon na masarap sa pakiramdam. Masarap?! Magsasalita na sana ako nang biglang bumukas ang pinto at iniluwa ang magagaling kong kaibigan.

※※※※※※※※※※

One word.

Awkward

Ano pa bang aasahan mo sa mga kaibigan ko? Lalo na si Venus at
si Sara.

At nandito ako ngayon nakaupo sa couch kaharap ang dalawang babaeng daig pa ang nanay kung magsermon. Sinasabon ako habang nakapameywang sa harap ko. Gusto kong matawa pero pinipigilan ko lang, baka kasi sumabog na 'tong dalawang babaeng kaharap ko. Pero 'di ko sila masisisi, naabutan nila ako I mean kami na parang maghaha-- MAGHAHALIKAN. Nakakahiya. Nakabend ako patalikod habang ang kamay namam ni Kiro ay nakahawak sa beywang ko. Magkalapit ang aming mukha at nakapulupot naman ang aking kamay sa kaniyang leeg niya. 'Yung parang nagsasayaw. Ganon.

"Kisha! Sandali lang kami nawala, kung anu-ano na ang pinag-gagawa mo?" Venus huffed, akimbo.

"Oo nga!" Pagsang-ayon ni Sara.

"Hindi na--" Pinutol na naman nila ang sasabihin ko.

"No! What I'm trying to say is blahblahblah.." Arrrggghh. Kanina pa ako nagpapaliwanag pero pinuputol lang nila ang sasabihin ko. Its useless. What's the big deal about it anyway? It's not like they caught us fornicating. I scanned the room to ask for help but to my dismay, no one dared to meet my gaze. Andrea and Miguel are busy cuddling each other while Lovely is in a deep slumber, or not. Julia and Daniel just snort at me and roll their eyes. Ace is the only one who can shut Venus from rattling but he's out to buy something. Kiro is MIA. A few minutes later, sumabog na ang eardrum ko. De joke.

"Babe calm down." Haaayy, salamt naman at nandito na si Ace. Venus pipe down in instance. Finally. I looked at Sara who sauntered towards her table and write down on something as if nothing happened. Unbelievable! Ang weird talaga ng SC.

***

"Uwian na!" Masayang sigaw ni Miguel. 6:03 na pala ng gabi. 'Di ko namalayan ang oras.

Sa di malamang dahilan ay napatingin ako kay Kiro. Saan kaya siya umuuwi?

Walang nakakaalam.