Wattpad | KaiSoo | ✔️

•32•

Kyungsoo aynaya bakıp son kontrollerini yaptıktan sonra aşağı kata indi ve babasını selamladı. Üvey annesinin kahvaltıyı hazırlamış olduğunu görse de okula geç kalacağını fark etti ve kahvaltısını yapamadan evden çıktı.

" Selam Kyung. "

Kyungsoo arkasına döndüğünde Sehun ve Luhan'ın gelmiş olduğunu gördü. Son birkaç gündür okula beraber gidiyorlardı.

Luhan ve Sehun ile sohbet ede ede okula vardılar. Sehun ve Luhan'ın okulu daha ileride olduğu için ayrılmak zorunda kaldılar.

" Çıkışta buluşacağımızı unutmadın değil mi ? Bugün birlikteyiz. "

" Unutmadım tabi. Çıkışta burada bekleyeceğim. "

Dedi ve geniş gülümsemeyle diğerlerini uğurlayarak okuluna girdi. Etrafındaki bakışları aldırmadan koridorda ilerledi. İnsanlar onun arkadaşları olduğunu gördüğünde şaşırmış olmalıydılar. Kyungsoo kimseyle konuşmayan soğukkanlı biriyken birileriyle konuşup üstüne gülümsemesiyle herkesi şaşırtmıştı.

Sınıfın girdiğinde kendi yerine oturdu. Bugün karneler dağıtılıp okul bitecekti ve birçok insanın aksine fazla normaldi. Heyecan yoktu. Hatta okul bitiyor diye mutluydu da. Tatil için hayalleri olan biri de değildi. Her zamanki gibi yatacaktı.

Hocası peşinden sınıfa girdi ve hoca aceleyle karneleri dağıtmaya başladı . Sanki yetişmesi gereken bir yer vardı da aceleye getiriyordu. Kyungsoo titreyen telefonunu cebinden çıkardı.

KimKai88 : Bugün karne günü demek. Sonunda okuldan kurtuluyorsun.

KimKai88 : Benim sevgilim iyi bir karne götürecek değil mi ? :*

Kyungpir : Sınıfın geneline göre iyi bir durumum var -,-

KimKai88 : Senden beklenmedik davranışlar .. Tebrikler. Bugün için bir planın var mı ?

Kyungpir : Sehun ve Luhan ile dışarı çıkacağız.

KimKai88 : Yakında ben de yanında olacağım.

Kyungpir : O gün işim var diye çıktın. Ne işin vardı ?

KimKai88 : Söylemeyeceğim :*

Kyungpir : Ben de seninle konuşmayacağım !

KimKai88 : -,- Dayanamazsın ki.

Kyungpir : Görürsün . -,-

Kyungsoo sinirle telefonu masaya bıraktı ve etrafına bakındığında çoğu kişinin çıktığını gördü. Hocadan karnesini aldığında aceleyle dışarı çıktı. Sehun ve Luhan'ı bekletmek istemediği için merdivenleri hızla indi. Telefondaki titreşimleri aldırmadan bahçeye indi.

" Gelmişsin. "

" Geç kalmadım değil mi ?"

" Biz de daha yeni gelmiştik. "

Luhan , Sehun'a sonradan katılarak elini tuttu ve Kyungsoo'nun arkasındaki bir şeye odaklanarak gözleri parladı.

" Kyungsoo !"

Kyungsoo arkasından gelen özlem duyduğu sesle irkildi ve vücudunun titrediğini hissetti. Kalbine sıcaklık yayıldı ve kalbinin hızlandığını hissetti. Arkasına dönmeye korkuyordu.

Sesiyle bile bu kadar etkileyen bir insanı gördüğünde nasıl olacağını tahmin dahi edemiyordu..