YANLIŞLIKLA GELEN

13.BÖLÜM-Düzenleniyor-

13. BÖLÜM

Hazan artık sıkıntıdan ve sinirden yanında oturan adamı parçalamak üzereydi. Nişan demişlerdi ya nişan. Evlilik gelirdi bunun devamında. O halkayı ömrü hayatında bir kez takmıştı parmağına ve işin sonunda pişman olmuştu.Daha doğrusu pişman edilmişti. Bir daha hayatında aynı hatayı yapmayacağına   ve bir daha o halkayı takmayacağına dair ne sözler ne yeminler etmişti. Ama şimdi yanında oturan kılkuyruk tipli adam yüzünden söylediği sözlerin hiçbir önemi kalmamıştı. Kendi isteği dışında gelişmişti bütün olayla ve kendi isteği dışında nişan hazırlığı kararı vermişti aileler.Aslında isterse bu şamataya bir son verebilir ,Aktan'ı ve bütün saçmalıkları hayatından def edebilirdi ama annesinin umutla ona bakan gözlerini gördükten sonra bunu yapmak istemedi Hazan. Annesi her ne kadar belli etmek istemese de Hazan anlamıştı annesinin Aktan'ı sevdiğinin. Ve kendisi için sevindiğinin. Annesine baktı Hazan mutlu görünüyordu. Aktan'ın annesi ile salonun masasında oturmuş sohbet ediyorlardı.Konunun ne olduğunu bilmiyordu Hazan ama annesinin mutlu olduğunu biliyordu ya bu ona yeterdi. Annesinin bu nişan işine çok sevindiğini bildiğinden sesini çıkartmıyordu Hazan ama bu işe bir yerde dur denmesi gerekiyordu ama bunu söyleyen Hazan olmayacaktı. Zamanı geldiğinde ailelerin önüne yem olarak kılkuyruk Aktan'ı büyük bir zevkle atacaktı.

Ne yapacağını bilmez bir şekilde kendi iç hesaplaşması içerisinde boğulduğunu hissediyordu. Bu yaptıklarının kandırmaca olduğunu biliyordu ama ailesinin yanında eli kolu bağlanmıştı Hazan'ın. Annesinin bu olaydan mutlu olduğunu hissediyordu, annesi bir yana o sert görünümlü, bir bakışıyla kendisine hala beş yaşındaki o yaramaz kız çocuğuymuş gibi hissettiren amcası bile ne kadar bağırıp çağırsa da bir parça mutluydu. Onların gözlerinde görebiliyordu Hazan bunu. Hayatına Mert'ten sonra hiç kimseyi almamıştı Hazan ve almayı düşünmüyordu. O gün yaşadığı acı ilk olduğu günkü kadar tazeydi. İhanet'i ve onun devamında gelen acıyı iliklerine kadar hissetmişti Hazan. O günden sonra hayatına kimseyi almayacağına yeminler etmişti. Annesini ve amcasını çok üzmüştü. Belki de bu yüzden seviniyordu annesi ve amcası tam bilmiyordu. Ama bildiği bir şey vardı yalnız kaldıkları ilk dakika Hazan bunların hesabını Aktan'dan çok fena soracaktı.

Bunun için en doğru olan zamanı kollayacak ve Aktan'ı doğduğuna bin pişman edecekti. Hazan bunları düşünürken hızlı nefes aldığının ve sinirli göründüğün farkında değildi ama Aktan fark etmişti. Hazan acayip sinirlenmişti kendisine ve sinirini fena çıkaracak gibi duruyordu. Ailelerin Hazan'ın bu sinirli halini fark etmemesi için yanındaki kıza biraz daha yaklaştı ,kulağına eğilerek yavaşça fısıldadı.

"Hazan şu ifadeni düzeltir misin? Adam öldürecek gibi duruyorsun.

" Şuan birini öldürmeyi düşünüyorum zaten Aktan ve bu sensin.Şimdi kapa çeneni ve uzaklaş biraz benden yoksa vallahi üstüne atlayacağım. Diyen kızdan biraz da olsa ürkmüştü Aktan ama işi şakaya vurmaya çalıştı.

"Ovv bebeğim çok hızlısın. Üstüme atlamak falan az sabret düğünümüz yakın dedi Aktan demesine ama daha cümlesini kurarken pişman olmuştu zira Hazan sinirden kızarmıştı ve daha hızlı nefes alıyordu.

"Şu ortamdan bir çıkalım Aktan seni öldüreceğim. Şimdi hızla uza yanımdan yoksa canım,yüzün tırnaklarımla tanışma şerefine erişecek ailelerimizin yanında dedikten sonra Hazan Aktan ona şaşkınlıkla baktı ve yanından kalkarak arkadaşının yanına geçip oturdu. Tamam biraz korkmuştu ve bu yüzden kızında dediği gibi hızla uzamıştı yanından.

"Ee ne oldu Aktan pek bir tırsmış görünüyorsun Aktan. Yoksa gelin hanım mı tehdit etti seni deyip kıs kıs gülen arkadaşına yandan sinirli bir bakış attı Aktan.