Author's POV (για να πάρω και εγώ λίγη δοξα):
Αφού φύγουν οι υπόλοιπες, η Λυδία αποχαιρετά κι εκείνη την Χριστίνα.
Καθώς προχωρά προς το σπίτι της, βλέπει ένα γνωστό αυτοκίνητο σταθμευμένο απ' έξω.
Μπαίνει μέσα περίεργη για τον επισκέπτη που έχει και κατευθύνεται στο σαλόνι όπου βλέπει τον Άρη ξαπλωμένο σε έναν καναπέ με κλειστά μάτια.
"Γεια σου πριγκίπισσα! Επιτέλους ήρθες. Περιμένω 2 ώρες εδώ πέρα. Λίγο ακόμη και θα με έπαιρνε ο ύπνος."
"Πως μπήκες μέσα?"
"Πρόλαβα τη μάνα σου που έφευγε για την δουλειά της και με άφησε να μείνω."
"Τι θες?"
"Πέρασα να δω τι κάνεις..."
"Κάτι καλύτερο δεν βρήκες?"
"Οχι."
"Φεύγεις?"
"Όχι Λυδία."
"Γιατί?"
"Βολευτηκα τώρα."
"Άρη, σοβαρά τώρα... τι θέλεις;"
"Σου είπα ήρθα να σε δω!" Λέει ξεφυσωντας ο Άρης.
Προσπαθεί να ηρεμήσει γιατί έχει αρχίσει να εκνευρίζεται με τις συνεχείς ερωτήσεις της κοπέλας απέναντι του. Θυμάται όμως το σκοπό για τον οποίο την επισκέφθηκε και χαλαρώνει.
"Με είδες. Τώρα;"
"Κάτσε κάτω." Της λέει καθως σηκώνεται κάνοντας χώρο στον καναπέ. Εκείνη τον κοίτα και τελικά κάθεται απέναντι του.
Λυδίας POV:
"Κάτσε κάτω."
Μου κάνει χώρο να καθίσω δίπλα του. Δεν ξέρω αν ήταν ερώτηση ή απλώς προσταγή. Ελπίζω το πρώτο για να τα παμε καλά. Τον κοιτάζω και αποφασίζω να καθίσω στον καναπέ απέναντι του αγνοώντας τη θέση που μου άφησε δίπλα του.
"Τώρα τι;"
"Τι κανεις;"
"Τι κάνω;" Ρωταω με απορία για την όλη συμπεριφορά του. Δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο πίσω από όλο αυτό που συμβαίνει.
"Μπορείς για λίγο να απαντήσεις χωρίς ερώτηση;"
"Όχι;"
"Πφφφφ... γαμωτο σου! Προσπαθώ εδώ πέρα και δεν βοηθάς καθόλου!"
"Τι ακριβώς προσπαθείς;"
"Να... να μιλήσουμε. Να έχουμε μια φυσιολογική συζήτηση μεταξύ μας."
YOU ARE READING
TEENS
Teen Fiction☡ΠΡΟΣΟΧΉ!☡ *Ακατάλληλο περιεχόμενο* ↪Οι γονείς μου που ανησυχούν για 'μένα με πήγαν σε έναν ψυχολόγο. Φυσικά και δεν πηγαίνω πια στα ραντεβού και ούτε πρόκειται! ↪Ελεος δηλαδη κόσμε! Δεν έχω καμιά διαταραχή ή κάτι τέτοιο. ↪Λέτε να είμαι κάποια εξωγ...
