TEENS

#49 PIVOT🛋💥

Λυδίας POV:

Οι μήνες περνάνε πιο γρήγορα από το συνηθισμένο.
Μάλλον έτσι αισθάνεσαι όταν είσαι χαρούμενος. Δεν σου φτάνει ο χρόνος. Νιώθεις πως θέλεις η κάθε μέρα να κρατήσει περισσότερο, για να την γεμίσεις ευτυχισμένες στιγμές και γέλιο.
Στην περίπτωση μας πάντως, το γεγονός πως ο καιρός περνάει γρήγορα δεν οφείλεται στο παραπάνω. Έστω για το μεγαλύτερο μέρος.

Αισθάνομαι πως ο χρόνος τρέχει, τρέχω και γω μαζί του και τελικά καταλήγουμε να κάνουμε αγώνα δρόμου. Δυστυχώς για μένα ο χρόνος είναι πολύ πιο γρήγορος και το τρέξιμο δεν είναι το φόρτε μου.

Τέλος πάντων.

Αυτές οι μέρες είναι εξαντλητικές! Τρέχουμε για τα βαφτίσια του μικρού Harry [Ναι η Κατερίνα γεννησε (αν και νωριτερα απο το κανονικο της αλλα ευτυχως πηγαν ολα καλα )], τρέχουμε για τη μετακόμιση (για την οποία θα σας εξηγήσω σε λίγο), τρέχουμε και για τον γάμο της Δάφνης (που τελευταία στιγμή του άλλαξε ημερομηνία και τον έβαλε περίπου μισό μήνα μετά την βάφτιση) και γενικά όλοι τρέχουμε.

Πραγματικά νιώθω ότι χρειάζομαι έναν 10χρονο υπνάκο.

Μμμμ... σίγουρα ναι.
Όμως τουλάχιστον η κούραση είναι για καλό σκοπό. 😊 Ευτυχώς δηλαδή αλλιώς θα με ψάχνανε. Θα είχα πάρει τα βουνά.

Τώρα, όσο για τη μετακόμιση που είπα πριν. Έμαθα πως ο Ηλίας γυρίζει Αθήνα (δεν ήξερα καν πως και πότε είχε φύγει) και τώρα ο Άρης θέλει να μείνουμε εμείς σε μεγαλύτερο σπίτι και να αφήσουμε τον Ηλία στο παλιό μιας και έχει ξενοικιάσει αυτό που είχε πριν.

Βασικά ως πρόφαση το βρήκε αυτό. Έχει εδώ και πόσο καιρό και μου λέει ότι θέλει να κάνουμε κι εμείς ένα παιδάκι. Δεν ξέρω τι κόλλημα έχει φάει.

Για να καταλάβετε τι σας λέω, αν τον χάσω καμιά μέρα το πρώτο μέρος που θα κοιτάξω είναι το σπίτι της Δάφνης. Κάθεται εκεί με τις ώρες και παίζει με τα μικρά. Ζούμε όλοι τραγικές καταστάσεις.

Τέλος πάντων. Εγκέν (=Ξανα/ Google translate)

Όπως καταλάβατε βρήκαμε ήδη νέο σπίτι και τώρα μετακομίζουμεε. (Aka: Ο Άρης βρήκε σπίτι καθώς έχει και ψάχνει εδώ και τρεις μήνες.)

"Συγγνώμη... ένας τελευταίος καναπές μας έμεινε και τελειώσαμε." Ακούω τον υπεύθυνο για τη μετακίνηση των επίπλων.

"Εμ... Ναι. Τοποθετήστε τον εκεί, προς τη γωνία." Απαντώ απομακρυνοντας τις σκέψεις μου.