Δάφνης POV:
"Ε... Δάφνη πρέπει να σου πω κάτι πολύ σοβαρό." Λέει ο Αλεξης και τα παιδιά σταματούν να μιλάνε.
Εκείνος σηκώνεται και έρχεται δυστακτικά απέναντι μου καθώς μου πιάνει το χέρι. Στο βλέμμα του φαίνεται ο φόβος και η αμηχανία. Ωχ.
Κοιτώ γύρω μου και τα παιδιά απλά μας κοιτάνε και φαίνονται λυπημένα. Κάτι ξέρουν αυτοί. Ξέρουν τι πρόκειται να μου πει? Και για να λυπούνται θα είναι κάτι κακό; Κοιτάζω επίμονα την Κατερίνα μήπως μου πει τίποτα αλλά το μόνο που κάνει είναι να σκύψει το κεφάλι της. Ο Cameron τη ρωτάει τι γίνεται και αυτή του απαντά πολύ ψιθυριστα ότι ο Αλέξης θα μου ανακοινώσει κάτι και γι αυτό πρέπει να μην μιλάει.
Αυτός την κοιτά με απορία και μετά όλα τα βλέμματα είναι ξανά στραμμένα πάνω μας. Τι γίνεται ρε παιδιά;
Κι αυτός γιατί δεν μιλάει; Χωρίζουμε; Ναι ναι... Μάλλον αυτό είναι. Πάει δεν με άντεξε άλλο.
" Τι συμβαίνει;" Ρωτάω ανυπόμονα.
" Να εγώ θέλω να σου πω."
Λέει και σταματάει.
Σηκώνεται όρθιος και περνάει τα δάχτυλα από τα μαλλιά του. Ωχ και ξανά ωχ! Αυτό το κάνει μόνο όταν κάτι τον προβληματίζει.
" Αλέξη... τι συμβαίνει;" Ρωτάω αν και ξέρω ποια θα είναι η απάντηση.
Τέλος; Και τα κορίτσια το ήξεραν και δεν μου είπαν τίποτα; Ούτε λέξη; Και θα μου το κάνει αυτό μάλιστα μπροστά σε όλους τους φίλους μας;
Μα στο σπίτι ήταν τόσο θερμός μαζί μου μέχρι την τελευταία στιγμή...
" Κοίτα συγνώμη πραγματικά απλά εγώ-"
Κάνει μια παύση και κάθεται μπροστά μου κρατώντας μου τα χέρια.
"Δεν μπορώ να είμαι απλά μαζί σου. Όχι έτσι."
Συμπληρώνει και με κοιτάει λυπημένα.
Απλά μαζί μου ;
" Γιατί? " Ρωτάω έτοιμη να βάλω τα κλάματα. Ώστε αυτό ήταν;
" Γιατί; Πες μου έναν λόγο. " Συνεχίζω μα απλά κοιτάζει το πάτωμα.
"Αλέξη γιατί το κάνεις αυτό;"
Χαϊδεύει το πρόσωπο μου.
Και ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα.
" Μωρό μου, σου είπα πως δεν μπορώ να ζω έτσι μαζί σου." Λέει πιο ήρεμος.
Απομακρύνει το χέρι του και το βάζει στην τσέπη του ενώ σηκώνεται. Γυρίζω και κοιτάω τα παιδιά που όλα μας παρατηρούν και ένα ζεστό χαμόγελο στολίζει το πρόσωπο τους.
YOU ARE READING
TEENS
Teen Fiction☡ΠΡΟΣΟΧΉ!☡ *Ακατάλληλο περιεχόμενο* ↪Οι γονείς μου που ανησυχούν για 'μένα με πήγαν σε έναν ψυχολόγο. Φυσικά και δεν πηγαίνω πια στα ραντεβού και ούτε πρόκειται! ↪Ελεος δηλαδη κόσμε! Δεν έχω καμιά διαταραχή ή κάτι τέτοιο. ↪Λέτε να είμαι κάποια εξωγ...
