TEENS

#33 Γιάννης vs Αλέξης👊💫

Δάφνης POV:

"Γειά" χαιρετώ μόλις μπαίνω σπίτι μου.

"Γεια. Συγγνώμη που σε πήρα τηλέφωνο να έρθεις από τώρα. Απλά δεν μπορούσα να περιμένω. Ελπίζω να μην διέκοψα από κάτι σοβαρό."

"Οχι, δεν πειράζει... νομίζω."

"Ωραια. Πάμε πουθενά να φάμε για μεσημέρι?"

"Ας πάμε. Γιατί οχι?"

[...]

"Γεια σας! Τι θα πάρετε?" Ρωτάει ο σερβιτόρος.

Και τι σερβιτόρος.
Εντάξει είναι κούκλος. Εγώ φταίω τώρα να του απαντήσω εσένα? Οχι δεν φταίω καθόλου. Εσείς να δω τι θα κάνατε στη θέση μου! Τόση ώρα με κοιτάει.

Εμ τι να κάνουμε που είμαι κι εγώ φαμπιουλους; Νομίζετε πως το θέλω; Πως το επιδιώκω;

Όχι. Είναι φυσικό.

"Κανά κατάλογο?" Ρωτά ο Γιάννης ειρωνικά.

Ωχ! Τον είχα ξεχάσει αυτόν. Το παιδί μου χαμογελάει και φεύγει. Δεν νομίζω να είναι πάνω από 18. Πως και δεν τον έχω δει πουθενά όμως? Τι στο καλό?

Ο Γιάννης ξεφυσαει ενοχλημένος.

"Λοιπόν, όπως ξέρεις... θέλω να συζητήσουμε για ότι έγινε χθες."

Ωχωχωχ! Οκευ ηρεμία.

Κάποια στιγμή θα έπρεπε να γίνει κι αυτό.
Βασικάενταξειθατοπωαλλαμηντοκανουμεολοκληροθεμα με φίλησε.

Ή μάλλον εγώ τον φίλησα. Ή βασικά και τα δύο. Εντάξει? Ηρέμησε η κουτσομπόλα μέσα σας τώρα που το μάθατε;

Απαπα αδιάκριτος κόσμος.

Ναι για εσένα μιλάω αναγνώστη που συνεχίζεις να διαβάζεις το κεφάλαιο θέλοντας να δεις την συνέχεια.

Αλλά... Οοοοχι!

Δεν θα στο κάνω τόσο εύκολο! Θα σε βασανισω με τους εσωτερικούς μονολόγους μου μέχρι να μην αντέξεις άλλο.

Στοπ.

Σωτήρης: Κααααατ!

Συγγραφέας: Δάφνη συγκεντρώσου και ακολούθησε το σενάριο σε παρακαλώ πολύ! ΤΏΡΑ.