Yes, He Is ||Larry A.U. #Netties2016||

~22~

De zon stond al laag aan de hemel en bescheen de twee jongens op een magische manier.

Gad-ver-Damme wat smerig cliché, dit schrijf ik dus nooit meer.

Ze lagen beiden op het gras, dat kriebelde op hun lichamen. Louis lag links van Harry, die vredig sliep. Ze lagen hier nu zeker twee volle uren hun tijd te verdoen, Louis verveelde zich dodelijk terwijl Harry al de hele tijd sliep. Harry had zijn armen om Louis heen geslagen alsof hij een knuffelbeer was en had ook één been over die van Louis geklemd.

Al die tijd dat Louis had gefunctioneerd als knuffelbeer maar zelf de slaap niet kon vatten had hij nagedacht. Het moest wel iets betekenen toch? Voor Louis wel, alles wat hij en Harry nu samen al hadden gedaan, het was niet niks. Absoluut niet.

Opeens voelde Louis het, dat gevoel wat altijd opkomt op de ongemakkelijkste momenten. De druk op zijn blaas. Het werd nu al met de seconde erger en Harry's armen maakten het er niet beter op. Bovendien, waar moest hij plassen? Ze waren in de middle of nowhere.

'Harry.' Louis fluisterde schor zijn naam en stootte tegen Harry's schouder. 'Harry, word eens wakker,' zei hij nu harder; als Harry niet snel wakker zou worden, plaste hij nog over hem. Harry murmelde wat en draaide zich om. 'Harry!'

'Watte?' Harry hief ongeïnteresseerd zijn hoofd op en wreef de slaap uit zijn ogen. 'Wat moet je, Lewis?'

'Ik moet plassen! Maar waar!'

'Hier.'

'Wát? Hier?'

'Ja, hier.'

'Je bedoelt, hier, voor jou neus?'

'Ja, dat vind ik heus niet erg hoor.' Louis snoof en wurmde zich uit Harry's greep. Zijn armen steunden op het gras terwijl hij zich omhoog drukte.

'En nee, ik ga niet voor jouw neus plassen!' Hij stampte naar de richting van het bos, hier verderop. Op dit moment was Louis er zeker van dat Harry mentaal gestoord was.

.

De jongens zaten weer in de auto, Louis had zijn ding gedaan, en Harry zat nog slaapdronken achter het stuur.

'Harry,' Louis had nagedacht, alweer, en deze vraag brandde al de hele tijd op zijn lippen. 'Wat zijn we nu eigenlijk?'

'Nou, jij bent nog altijd Louis en ik nog steeds Harry,'

'Dat bedoeld ik niet,' Louis keek gekwetst de andere kant uit. Harry grijnsde alleen maar. Hij wist dondersgoed wat Louis bedoelde.

'Ik weet prima wat je bedoelt,' Harry verstrakte zijn grip om het stuur en beet op zijn lip. Dit was dat moment dat het gesprek stil viel uit pure gêne.

'Louis?' Louis keek hoopvol naar de krullenbol, gebeurde nu eindelijk waar hij naar toe werkte? 'Ik eh,' Harry fronste zijn wenkbrauwen. 'zou je, eh, je weet wel, verdomme, dit is niks voor mij.' Harry gooide zijn handen in de lucht, waarop Louis gilde.

'Harry! Doe je handen aan het stuur!' De auto maakte een slinger, wat een hoog getoeter opleverde van andere auto's en schoot dwars over de weg. Harry zocht verwoed naar het stuur terwijl Louis zijn ogen dichtkneep en een schietgebedje deed.

Een harde klap en toen viel het stil. Je hoorde alleen nog een paar auto's slippen en het gehijg van de twee jongens. Ze stonden tegen de vangrails gekwakt en Harry begon luid te vloeken, nu kon zijn auto wéér naar de garage.

'Louis? Zou je mijn vriend willen zijn?'

'Alleen als jij voortaan je handen aan het stuur laat als je rijd, piemel,' Louis had het gele gesprek niet gevolgd, en besefte nu pas wat er allemaal gezegd was. 'Fuck,' murmelde hij en Harry keek zijn kant op.

'Nu zit je voorlopig wel aan me vast,'

.

Ze zaten nu in hun hotel. Harry zat chagrijnig naar autoprogramma's te kijken en Louis zat kou te lijden. Het was op het eerste gezicht niet duidelijk dat de twee nu officieel een stel waren, al zat de krullenbol wel steeds uit zijn ooghoeken te gluren.

Louis rilde. Hij vond dat Harry nu wel de taak had om hem te knuffelen en warm te maken, daar was hij nu zijn vriendje voor. Althans, dat was wat Louis zich er zo ongeveer bij voorstelde, al dat liefdes gedoe.

'Ik heb het koud.' Louis trok zijn kraag omhoog en liet zich dieper in de bank zakken. Hopelijk snapte Harry de hint.

'Ik wil je wel warm maken.'