All we need is love (shqip)

✴Kapitulli 3✴

U zgjova diten tjeter me po te njejtin boshllek si perhere. U nisa me nxitim per ne shkolle dhe nuk hengra mengjes. Une me pare kam pasur dhe nje crregullim me ushqimin. Vuaja nga nje semundje qe quhet Bulimia ku cdo ushqim qe haja pas njefare kohe e villja. Isha rreth 16 vjec dhe me dukej vetja super fat. Shikoja shume vajza qe kishin nje trup perfekt dhe doja te behesha dhe un si ato ne menyren me te keqe te mundshme. Pija lateks qe te villja ushqimin pasi nuk e duroja dot faktin e te qenurit " e shendoshe ". Rashe rreth 10 kg dhe isha bere kocke e lekure, si nje kufome qe vetem merrte fryme. Pas disa kohesh u semura pasi nuk kisha fuqi te beja asgje. Prinderit e mi me shtruan ne spital dhe gjendja ime psikologjike u rendua akoma me shume. Atehere ndihesha shume vetem por kohet e fundit jam permiresuar sepse kam filluar te ha shendetshem e te mos kem me probleme me ushqimin.
Kam pasur mjaft veshtiresira ne jeten time dhe pikerisht keto me benin te ndihesha si nje alien. Dukej sikur te gjithe me donin per interes. Askush nuk interesohej per Nancy Willow. Askush...
Nuk kalonte dite qe une te mos qaja. Depresioni im sa vinte e rritej. Doja te behesha e forte ta kaperceja kete etape ne jeten time por nuk e beja dot, nuk isha aq e afte per ti bere balle ketyre gjerave. Isha weak dhe e perhumbur.
Ne shkolle isha e padukshme No friends No friendship No boyfriend...
Ama librat i adhuroja. Lexoja shume histori te ndryshme ne nje program te quajtur wattpad gjithashtu dhe nje mal me libra. Autori im i preferuar ishte Nicolas Sparks. Librat i dashuroja sepse gjate leximit te tyre sikur futesha ne nje bote tjeter dhe largohesha nga ai shitty reality ne te cilin ndodhesha. Deshiroja qe ne te ardhmen te behesha nje kirurge e zonja. Me pelqente kaq shum ky profesion sepse me terhiqte ajo ideja qe une mund te shpetoja jete njerezish dhe mund te beja te lumtur shume persona.
Jam nje njeri mjaft i mire me nje zemer te madhe ku gjithmone ve lumturine e te tjereve perpara vetes sime dhe asnjehere nuk e kam kuptuar kete gje. Ndoshta sepse keshtu jam une, nuk i mbaj dot meri te tjereve dhe perfundoj duke i falur ata.
Diten tjeter mamaja me tha se ne shtepine tone pra ne Minesota do te vinte nje djale nga Shqiperia. Ketu ne Minesota gjithnje vine djem e vajza me burse studentore nga shtete te ndryshme te botes per te kryer studimet e larta dhe strehohen ne nje prej familjeve amerikane qe jetojne ketu. Pra ai do te qendronte me ne pothuaj 1 vit e 3 muaj. " Ne rregull " i thashe mamase. Nuk eshte se isha mjaft kurioze per ate djale
Tek e fundit dhe ai si gjithe djemte e te tjere do te ishte: pa ndjenja, i ftohte dhe paragjykues...