Ako Nalang Ulit Shar? A.N.S Book2 (JaiLeNash)

Chapter 6 : Trust

Sharlene's POV

"I... I'm tired Angel, pagod na pagod na rin ako. 'Wag mo'ng isipin na binabale-wala ko ang efforts mo. Kaya lang sawa na rin ako eh. Sawa'ng sawa na." Angal ni Brace.

"Trust." She suddenly said.

Trust - What is trust?

It's a word that can break a thousand of relationships or friendships.
It's a thing that couldn't be spared if you want to hold on your relationship/friendship
Without that trust, you are now free to say goodbye to the one you want to be with.

"Isa lang naman yung gusto ko'ng ibigay mo sa akin, bukod sa pagma-mahal at katapatan mo. Isa lang." Sabi ni Angel.

"Lahat na ibinigay ko na sa'yo, ano pa ba ang kulang. Katulad nang sinabi ko sa'yo, pagod na ako Angel, pagod na pagod na pagod na." Sabi ni Brace.

"Yun na nga eh, lahat na ibinigay mo sa akin, puwera yung pinaka importante'ng bagay. Trust, Brace, TRUST." Sabi ni Angel sabay diin sa word na trust.

"Gaano ba kahirap ang sabihin sa akin yun, 'I need your trust Brace!'. Mahirap ba na bigkasin ang mga wika'ng iyun? Hindi naman diba, yun ang mahirap sa'yo, masiyado ka'ng paliguy-ligoy, dapat diniretsuhin mo ako, hindi naman ako manghu-hula para malaman ang tina-takbo nang isip mo eh." Angal ulit nito.

"Kailangan ko pa ba'ng sabihin sa'yo yun? 'Huy Brace, kailangan ko nang trust, ibigay mo naman sa akin yun oh!' Hindi ba't normal naman yun? Normal naman na pagka-tiwalaan mo ako? Hindi ba't 'di na naman kailangan banggitin pa muli yun kasi kusa lang naman ipina-pagkaloob yun?" Nanghi-hina nya'ng sabi.

"Eh ikaw, ang hinihingi ko lang naman ay ang matamis mo'ng oo eh, yun ba naibigay mo?" Balik niya na tanong kay Angel.

"Naandiyan ka ba nung panahon na ibibigay ko na sa iyo yung hinihintay mo? Diba umalis ka na? Naalala mo nung tinawag mo ako, iba yung pananamit ko noon diba? First time ko na mag dress, na nag mascara, nag gloss, at na nag hills para lang special ako at maging deserving naman ako sa'yo pag sinagot kita. Ready'ng ready na ako, nag handa pa nga ako ng speach eh, tinawagan ko ang nanay mo, at nag training sa harap ng salamin habang kausap ko ang nanay mo. Mukha ako'ng tanga, pero ang sabi ko sa sarili ko, 'Huy Angel, Okay lang yan, kahit na mag mukha ka'ng tanga ngayon, para naman yun sa minamahal mo eh, isipin mo lang ang saya na mararamdaman niyo ni Brace pag naging kayo na' yun lang ang aking pampa-lakas loob. Pag dating ko sa place na yun, pina-upo mo ako, kahit na may gagawin ka sana na ikaka-lungkot ko, naging gentlemen ka pa rin hanggang sa dulo." Tumigil sya sandali, upang punasan ang kaniya'ng mga luha.

"I thought that day was going to be one of the best of my life, I didn't really know I'll consider it as one of the worst one haha." She managed to laugh.

Halata naman na fake laugh lang yun, masiyado'ng halata.

Nang marinig ko ang mga sinasabi niya ay isa lamang ang ginusto ko'ng gawin, yun ang ay yakapin siya, at sabihin sa kaniya na magiging okay lang ang lahat, wala'ng masama'ng mangyayari pagka-tapos nito, pero hindi puwede eh, hindi talaga.

Unang una, dahil hindi niya naman alam na naandito kami, pangalawa, dahil hindi ko rin naman alam kung magiging maayos ba ang kalabasan nito. Pangatlo, dahil umaasa pa rin ako na gagawin yun ni Brace para sa kanya.

"Pagka-tapos ko'ng umupo, ngumiti ka, nabaliw na naman ako nun, kasi sa totoo lang, nakaka-loko ang mga ngiti na binibitawan mo sa akin. Somehow, iba ang aura na ibinigay sa akin ng ngiti ngayon, hindi pagma-mahal ang naramdaman ko kung hindi lungkot, baka nga pagod eh? Nararamdaman ko na na may sasabihin ka sa akin, at na hindi ko 'yun magugustuhan, gusto ko sana tumayo noon, pero pini-pigilan ako nang mga paa ko, para ba sila'ng naka dikit sa sahig dahil ayaw nila'ng umalis. Sobra na daw siguro ako sa saya, kaya kailangan ko na naman makaramdam ng sakit. Sinubukan ko na unahan ka, magsa-salita na sana ako, ngunit inunahan mo ako, at sinabi'ng mas importante yung dapat mo'ng sabihin sa akin. And then you confessed, sinabi mo sa akin kung gaano ka na ka-pagod, ayaw mo na, tapos ka na, sabi mo pa nga, wala ka na'ng pakielam kung i-basted kita eh. Mediyo na lungkot ako dun sa huli, pero mas na-lungkot ako nang ma-realize ko na hindi lang pala yun masama'ng panaginip, totoo'ng totoo yun, hindi rin yun biro." Tumigil ulit siya, at humagulgol nang kaunti, tapos, pinunasan na naman niya ang kaniya'ng luha.

It broke my heart into pieces. Ayaw na ayaw niya na kinaka-awaan siya, pero wala ako'ng magawa, I feel so damn helpless.

"Alam ko naman na, na kasalanan ko yun, katulad nang sinabi mo, pinagod kita. Hindi ko sina-sadya, wala na ako'ng magagawa. I'm just, really, really, really sorry. Sana mapatawad mo ako. This is the second time I'm feeling this hurt, siguro, next time masasanay na din ako noh?" Nag fake laugh na naman si Angel.

"Naiintindihan ko kung bakit ayaw mo na, Brace, ito man ang huli'ng pagkakataon na masasabi ko ito, sana matandaan mo ito... I love you, Brace Arquiza." Sabi ni Angel, at dahan dahan nang umalis.

Nang parating na sya sa may puwesto namin, ay nag tago kami! Ayaw naman namin mag mukhang chismoso noh!

Nang malampasan nya kami ay naka-hinga kami nang maluwag pero nag salita sya.

"Halata po kayo. Masiyado po kasi kayo'ng halata." Sabi nya habang lumalakad pa rin palayo.

Ganon ba kami kalaki para ma-pansin niya? O sadiya'ng engot lang talaga ako.

Sinundan namin si Angel, at siyempre, nilapitan naman nang mga lalaki si Brace.

Walang nag sa-salita, nag la-lakad lang kami. Tatawid na sana si Angel, pero pinigilan ko siya, may kotse sana'ng dadaan, buti na lang nahila ko siya.

"MAGPAPAKAMATAY KA BA?!" Sigaw ko sa kaniya.

"H-huh? A-anong meron?" Tanong niya sa akin na para ba'ng wala'ng nangyari.

"Bakit ba basta-basta ka tumatawid?" Galit rin na tanong ni Trisha.

"Huh? Wala namang sasakyan ah." Sabi niya.

"Bulag ka na ba Angel?" Tanong ni Gwen.

"Muntik ka na nga'ng masagasaan eh." Inis na sermon ni ate France.

"Ta-talaga? So-sorry." Nau-utal nya'ng sabi.

"Okay ka lang ba? May mali ba sa'yo?" Tanong ko sa kanya.

"Oo naman, bakit naman magkakaroon nang mali sa akin?" Tanong niya sa amin.

"Beh, naka-drugs ba 'tong bestfriend natin?" Tanong sa akin ni Chona.

"Hindi ko alam, tanungin mo kaya." Utos ko sa kaniya.

Akmang tatanungin na nga ni Chona si Angel nang mabatukan ko muna siya.

"Ano ba naman Chona, seryoso ka ba? Nakita mo na nasa state of shock pa yung tao tapos, tatanungin mo nang ganun. Ikaw ba ang naka-drugs?" Tanong ko sa kaniya.

"Sorrey naman, tao lang po." Paumanhin niya.

Nash's POV

Nilapitan namin si Brace.

"Okay ka lang ba, Bro?" Tanong ko.

"Oo naman." Naka-ngiti nya'ng sagot.

"Sure na sure." Dagdag niya nang makita niya'ng napa-taas ang kilay ni Grae, para 'ba'ng nag ta-tanong kung totoo ba ang sagot niya.

"3 taon mo niligawa Dre, 'di rin yun biro ah." Sabat ni John.

Galing niya rin magpa-lakas nang loob ah.

"2 years and a half to be exact." Pag co-correct niya kay John.

Alam na alam niya talaga ah.

"Gusto mo ba'ng pag usapan natin? Puwe---" Pinutol niya ang sinasabi ko.

"Hindi na Bro, kailangan ko na rin magpahinga eh, pagod na pagod na rin kasi ako." Sabi niya, kaya hinayaan ko na lang.

Umalis na siya, pero nasulyapan ko muna ang luha'ng tumumba mula sa mata niya.

©All Rights Reserved 2015