Selam,Selam yorumlarınızı dikkate alarak yeni bölümü yazdım!!! ve youmlar için çok teşekkür ederim! eğer şarkıyla okursanız keyif alabilisiniz :D yani ben öyle yazdığım için :D :D akadaşlarınıza öneriseniz çok sevinirim bu arada! :D
NOT:tire içinde yazılanla hikayede kızın iç sesi gibi birşey.
Hatırlatma :
Bir yandan ilerlemeye çalışırken bir yandan da elimdeki kağıtları toparlamaya çalışıyordum.Düşürdüğümde hepsi birbirine girmişti ve ders programımı bulamıyordum.Tanrım benim başıma iş açmak falan istiyorsan fakındayım yani.Şakanın sırası değil! diye düşünürken biri bana çarpıp tekrar kağıtlarımın karışmasına neden oldu üstelik şimdi telefonumda düşmüştü.ufak bir küfür savurdum.telefonuma bir şey olmaması umuduyla hemen eğildim çocukta benimle birlikte eğilmişti.
__________________________________________________________
-Önüne baksana!
bu arada kağıtlarımı da toplamaya çalışıyordum telefonumda ufak bir çizik vardı -annemin o çiziği göremeyeceğinden emindim!-hemen cebime tıkıştırdım.Çocuk hiç cevap vermeden kağıtlarımı topluyordu. -kendini ne zannediyo bu çocuk konuşmayınca inanılmaz yakışıklı ve karizmatik bir Patch falan olamazdı!-
-tamam bırak ben toplarım.
ilk defa yüzünü bana dönmüştü siyah sağa taranmış saçları ve yemyeşil gözleri vardı.Ve beni görünce gözleri büyümüştü.Benden de bir kaç santim uzun olduğu kolayca anlaşılıyordu-aslında bu okuldaki herkesin benden uzun olabileceği ihtimali vadı sonuçta boyum 1.57!-
-üzgünüm
sesinin tınısını sev---- -Tanrım ne saçmalıyorsun Alexandra!-
-tamam dedim ya!
çocuk kağıtlarımı toplamıştı.En üste ders pogramını bırakıp gitti.söylene söylene ders programına baktım.İlk dersim sahne sanatlarıydı.
-Sahne sanatları dersi mi?
arkamdaki sesten irkilerek döndüm.Karşımda benden yaklaşık 6cm uzun olduğunu tahmin ettiğim.kahverengi saçlı,mavi gözlü bi çocuk duruyordu.
-pardon?
-sahne sanatları sınıfını mı arıyorsun?
şuan tam bir salak gibi göründüğümden emindim ama benim suçum değildi!!sizin de arkanızda biri ''sahne sanatları mı? ''diye sorarsa sizde ürkersiniz!
-Evet.
çocuk yarım ağız gülümseme dedikleri şeyle güldü -evet yarım ağız gülümsemeyi pek görmüyorum çünkü arkadaşlarım (zaten allison ve jeremyden başka pek arkadaşım yoktu) gülerken genelde anırırdı.-
- o zaman beraber gidelim!Benimde sınıfım o sınıfın yanında.
-Ben..Ben olur.Yani demek istediğim tabii!!!
Harika şimdi de kekelemeye başlamıştım!
merdivenlerden aşağı inerken çocuğun bana baktığını hissediyordum.
-Dante.
-Afedersin?
-Adım dante armstrong.
bu ismi daha önce duymuştum.Kafamda bazı sesler duyardım -hatta bu yüzden psikolağa bile gitmiştim!- ve o seslerden biriydi.ama bunun olması çok saçma olur diyerek kafamdan savuşturdum.uzattığı eli sıktığımda bir elektiriklenme oluştu.-aramızda değil tabi ki! elimde-
-Alexandra Rogger.
gülümsedim.sanırım gelmiştik ki durduk.
-tanıştığıma memnun oldum alexandra.
-lütfen alex de.Bende!
sınıfa girdim cam kenarındaki bir sıraya oturdum.hoca içeri girdi.
-Merhaba sınıf! Ben bayan.monetque sahne sanatları öğretmeniniz sınıfımda uyacağınız 1. kura---
sınıfın kapısı açıldı içeri bana çarpan çocuk girdi.-Ne kadarda küstahtı!-
-Bay. McIntyre bu nasıl bir küstahlık! daha ilk günden 1.kuralı çiğnediniz.Bunun için ceza alacaksınız!okuldan sonra burada kalıyorsunuz...
çocuk hala cevap vermiyordu.Sınıfta 2 boş yer vardı.Biri benim yanım diğeri ise Marcy adında bi kızındı kampüste biraz sohbet etmiştik.Çocuk direk buraya yöneldi ve yanıma oturdu.dersin geri kalanında sıkıntıdan patlamamak için resim çiziyordum.ta ki yanımdaki çocuk beni dürtene kadar.ona sorarcasına baktım.
-Bayan.Monetque sana sesleniyor.
hemen bayan monteque'ye döndüm.
-Bayan.Rogger beni duyabildiğinize sevindim.bizi othello hakkında aydınlatabilir misiniz?
othello...othello...
-Othello Venedik'te yaşayan Mağripli zeki bir askerdir. Mağripli, Desdemona adında, olağanüstü bir güzelliğe sahip olan bir kadınla evlenir. Oyun, Othello'nun Kıbrıs'a, Osmanlı ile yapılacak olan şavaşta görev almaya gitmesiyle şekillenmeye başlar.bu kadar.
-güzel...yine de cezalısınız.sizde bugün okulda fazladan kalacaksınız.
-ama...
çocuk beni çekerek yerime oturttu.
-Bayan.Monteque ile tartışısan 1haftaya bile çıkabilir cezan otur şurada
tanrım ne kadın ama...diye düşündüm böyle giderse bütün sınıf cezaya kalacaktı.-inanmıyor musunuz? şimdiden 10 kişi cezaya kalıyordu!-Neyse ki zil çaldı.Çocuk bana döndü ve ne zamandır tuttuğunu bilmediğim nefesini verdi.
-Ben Finn.Finn McIntyre.
uzattığı elini tuttum dantede nasıl olmuşsa finnde de öyle bir elektiriklenme olmuştu.Finn kafası karışmış gibi bana baktı.Beni sanki çok uzun zamandır tanıyormuş gibi bakıyordu.
-Alexandra Rogger...
-memnun oldum alexandra.
sınıftan çıkmış yürüyorduk.
-bende ama bana ya alex de yada alexia.
güldü.
-pekala.
koridora çıktığımızda biri bana çarptı.Tanrım burada ki kimse önüne bakmıyor mu? diye düşünürken başımı kaldırdım.
-effy?!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
*Angel*
FanfictionAlexandra,17 yaşına girdiğinde hayatı değişmeye başladı.Kendi olduğu şeyi kabul edebilir mi?Arkadaşlarından,sevgilisinden ayrılabilir mi? Büyük savaş kaçınılmaz. Belki de bütün sevdiği insanlardan vazgeçmesi gerekecek. Yapar mı? Değişimine karşı koy...