BITTERNESS is next to UGLINESS

Denial

Nakakatuwa.

Ganado ako mag-update ngaun. Hihi.

Thanks sa naglike :)

Enjoy reading ^______________^

_______________________________________________________________________________

Buong bakasyon nandito lang ako sa bahay.

Kapag may family gatherings nagpapaiwan lang ako.

Mas prefer ko kasi mag-isa.

Hindi naman sa ayaw ko silang kasama

Pero i'm sure di ako mag-eenjoy.

Ayoko kasi makakita ng ibang tao.

Ayoko makakita ng mga taong masasaya.

Kasi maiinggit lang ako.

Na sa dinami-dami ng tao sa mundo

Isa ako sa mga hindi pinalad na mahalin

Kagaya ni Lee.

Lee, Lee, Lee..

Sya nanaman?

Lagi na lang ganto.

Maaalala ko yung memories namin together,

Tapos maiiyak ako.

Maaalala ko yung mga huling masasakit na salitang sinabe nya,

Tapos mas maiiyak nanaman ako.

Shet! Routine ko na to mula pagkagising hanggang makatulog.

Aww, I really hate this feeling! >___<

Tok tok tok!

"Athena, si mommy to. Buksan mo tong pinto baby."

[Oh no! Di pwede. Ampanget ko. Super maga mga mata ko.

Di pwedeng makita ni mommy na ganito ako.]

"Ayy mommy naglilinis po ako ng kwarto. Makalat po tsaka maalikabok.

Next time ka na lang po pasok baka madumihan ka po ee." [palusot ko pa]

"Are you sure? Okay ka lang anak? Lage ka lang nagkukulong jan ah."

"Yes mie! Okay lang po ako."

"Kung may problema ka, andito lang si mommy. Okay?"

"Opo."

Tae naiiyak nanaman tuloy ako.

Mommy kung alam mo lang

Kung pwede ko lang po sana sabihin

Ayoko na po!

T____________________T

Ayokong malaman nila na may problema ako.

Ayokong magpaintindi kila mommy, daddy at ate.

Ayokong magpaintindi sa kahit na sino.

At lalong ayoko kaawaan ng mga taong malalapit saken.

Di naman kasi ako ready masaktan.

Di ko inexpect na si Lee pa

Yung akala kong never akong iiwan

Sya pa yung kauna-unahang lalaki na bumasag sa puso ko.

Sa isang lalaking ang sinabi lang ay sorry

At biglang tapos na ang lahat?

Hindi pa din ako tumigil

Lagi akong may load para in case magtext sya