ALLYSA’S POV
Napagkasunduan namin ni josh na dito nalang sa angel’s caffee kame mag lunch. Ito ang caffee na pinatayo ko para sa orphanage na tinutulungan namin ni mommy. Lahat nang kinikita dito ay napupunta sa gastusin nang mga bata sa ampunan.
Malapit ang loob ko dito. Tulad nila, malayo ako sa pamilya ko. Ang nagpapatakbo nito ay mga madre galling kombento na tumutulong din sa mga bata.
Matagal na din kasi akong hindi nakakadalaw sa mga bata at gusto kong makilala din nila si josh kaya dito nalang din kami pumunta.
Bukod sa pastries, hot and cold drinks nagseserve din dito nang foods for breakfast, lunch and dinner. Ang sabi ko nga kay mommy ieexpand ko ito next year.
“This is a nice place llysa.” Pag kasabi nun ay umupo na sila. Pinaghila nang binata si llysa ng upuan
“Thanks. So what do you want?” tanung nya nung makaupo na sila at dumating ang server
“their specialty I think haha ikaw na ang bahala”
Sinabi naman nang dalaga ang order. Pagkuway umalis na ang server at napuno ang paligid nang katahimikan
“So how are you?” basag ni josh sa katahimikan
“Better that before I think haha. And you?”
“Not ok than before when were together” sabi nya sa seryosong tono. Nababakas sa mata nya ang kalungkutan.
“Im sorry josh kung hindi ako nakapag paalam. Ayaw ko na din kasi na idamay ka pa sa problema ko.”
“Sabi ko naman sayo di ba im always here for you. Alam mo ba kung gaano ako nag-alala nung nalaman kong umalis ka?”
“Im sorry” yah alam ko naman na kulang ang sorry sa ginawa ko. His always been there for me pero inalala ko lang din naman ang kalagayan nya.
“It’s ok. Ang mahalaga maayos ka na” pagkasabi nun ay hinaplos nya ang pisngi nang dalaga
ALLYSA’S POV
The way josh touch my face I feel the warmth and the care on it. I miss the old days that we have shared. The joy and happiness in every moment we have. Sana may pag-asa pa kami. Pero malabo na. I wish he can have his happeness even if it’s not me.
Napakaswerte ng taong mamahalin nya.
Naputol ang magandang moment nila nang may tumawag sa dalaga.
0912XXXXXX
Calling…
“Im sorry josh sagutin ko muna ito ha. Excuse me”
“No, it’s ok. Go ahead answer it” pagkasabi nun ay tumayo na sya at lumabas. Dumating na din naman ang order nila.
*click answer botton*
“He—“
“Hey bakit ang tagal mong sagutin yung tawag ko?” sabi nung nasa kabilang linya na hindi na sya pinatapos magsalita.
“Eh?”
“Anung eh ka jan. Nasaan ka ba?”
“Sino ka ba? Tsk don’t shout im not deaf”
“Shit. Im Stephen. Don’t you recognize my voice?”
“Hindi, at wala akong balak. Tsk bakit ka ba tumawag?” iritang tanung nya
“Hey, ganyan mo ba itrato ang fiancé mo? Tsk nasan ka ba ngayon. Pumunta ako sa office mo umalis ka daw”
“nasa Pluto tsk. Geh bye.” sabay baba nang phone at patay dito baka mang istorbo na naman yung kumag na yun. Bwiset istorbo naman, kala ko kung sino na si Stephen lang pala. Alam kong harsh pero hindi ko talaga sya feel.
