ZBS#7: White Scorpion's Pretend Lover (COMPLETED)

Chapter Seven-A

Chapter Seven-A

KUNOT-NOONG hinanap niya ang cellphone niya na kanina pa nag-iingay habang nasa banyo siya at kasalakuyang naliligo. Sumulyap muna siya sa kanyang salamin at napangiti ng makita na malinis ang hitsura niya. Wala na kahit anong bahid ng kolorete, she's wearing her white negligee ay sumampa na siya sa kama to find her phone underneath her white pillow. Her bed sheets were white, her blanket is white, ang loob ng silid niya ay nagdodominate ang puti keysa sa ibang kulay.

She looked at the her phone screen, si Hendrix ang tumatawag at agad niya iyong sinagot. "Hello?"

"Ainsley." Kung plato lang ang pangalan niya ay malamang basag na iyon sa pagbagsak nito sa kanyang pangalan.

"Gabi na hindi ka ba tinuruan ng kung sino na basta gabi ay oras na ng beauty sleep ko?" humiga na siya at nagkumot saka pinatay ang lamp shade, she looked at her ceiling and smiled to herself when she saw the entire universe because of her glow in the dark stars on it.

"Hindi ka pwedeng matulog."

"Abusado ka na Hendrix mababawasan ang ganda ko kapag nakulangan pa ako sa tulog." Hindi nalang niya sinabi na ito ang unang pagkakataon pagkatapos ng dalawang linggo na makakahiga siya sa kama niya at hindi sa upuan o sa kung anumang couch. Antok na antok na talaga siya lalo pa at nakapagrefreshed na siya.

"Kasalanan mo kung bakit hindi ako makatulog."

Kumunot ang noo niya. "Hindi mo makalimutan ang ganda ko?"

"Dahil sa sinabi mo tungkol sa multo." Kahit napapikit na siya at hindi niya napigilan ang sarili na hindi matawa sa sinabi nito.

"Seriously Hendrix pulis ka tapos takot ka sa multo."

"Mahirap silang barilin."

"I-wrestling mo."

"I can't touch them."

"Hindi ka rin nila mahahawakan."

"Sa movies."

"Movies and real life are different. Hindi ka naman nagpunta sa sementeryo ngayon kaya walang the grudge na nakasabit sa leeg mo." Aandap-andap na ang baterya ng kanyang utak kaya kung ano nalang ang pwede niyan masagot ang sinasagot niya.

"Hindi ako makatulog." Ungot nito.

"Para kang bata Hendrix pulis ka kaya."

"Kasalanan mo ito."

"Okay, sorry na wala ng multo." Akala niya ay wala na ito sa kabilang linya dahil sa biglaang pananahimik nito. Gusto na rin niyang matulog pero pinipigilan lang niya.

"Are you there?" untag nito.

"Hmnn." Sagot niya.

"You are sleepy?"

"Yeah."

"Tired."

"I haven't been in my own bed for two weeks so yeah, I'm tired and sleepy."

"Don't turn off your phone."

"Okay."

"Sleep Ains." And his words were like her lullaby that allows her to finally take her rest, ang gaan-gaan ng pakiramdam niya habang pinapakinggan ang boses nito. What a nice way to end her night, if only everything is normal and everything is real... if only.