UNDONE (Time Traveler)

The Wedding Day

The Wedding Day

"Girl! Ano? Matagal ka pa d'yan?" Sigaw sa 'kin ni Reign habang paulit-ulit na kinakatok ang pinto. I just give a heavy sigh. This is it. Today is the most awaited wedding.

"Magsisimula na ang kasal. Lumabas ka na d'yan ngayon din." Sigaw rin ni Risha.

Bago ako tumayo ay muli kong tinignan ang sarili ko sa harap ng salamin. People say I'm beautiful and I admit it. Simpleng tao lang kasi ako.

Nakapusod ang buhok ko, light na make-up lang ang inilagay ko sa mukha ko para naman hindi ako magmukhang clown at isang itim na gown ang suot-suot ko. Black and white is the motif of the wedding, but unlike the others, girls will wear black dresses and boys will wear white tuxedos. Parang adik lang 'di ba?

I stood up. Ito na talaga. Wala ng atrasan pa. Pagkabukas ko ng pinto ay agad naman akong hinawakan sa kamay nina Risha at Reign, at hinila palabas ng bahay.

"Go Riley, sakay na sa bridal car!" Sabi ni Risha habang pinagtutulakan ako papasok ng kotse.

"Eh?" Tanging nasabi ko. Medyo nagulat kasi ako sa sinabi nila. I don't know pero tingin ko nababaliw na sila.

"Don't worry, Janica is there. See you in church! Bye!" Pahabol ni Reign.

Janica... Honestly, I don't want to be with her. She's kind but, ewan ko pero 'di ko talaga siya gusto.

Dahil sa sinabi ni Reign, sumakay na rin ako sa kotse habang inaalalayan ang suot kong gown. Pagkasara ko ng pinto ay nanatili akong nakatingin sa harapan. Particularly sa may driver's seat. Kahit sulyap ay hindi ko ginawa sa katabi ko. Naiinis lang ako tuwing nakikita ko siya.

Nagsimula ng umandar ang sasakyan. Kahit medyo maingay ito ay narinig ko pa rin ng magsalita si Janica.

"Hi. How are you? You look pretty today!"

Ngayon lang? Excuse me, araw-araw kaya akong maganda.

Humarap ako sa kaniya. "Thanks. Ikaw nga mas lalong gumanda kaysa noong huli tayong nagkita." I said then smiled. I'm sorry for being plastic.

"Thank you very much for that, Riley. You know what, I want you to become my best friend from the first day we've met. Just like you and Zach."

That's an opposite for me.

"Really? I want too, but you know, I'm busy in my work that's why I don't have time to get close to you."

She laughed. Is she insane?

"Riley, I'm so excited for this wedding. I'm sure Zach did too."

Tumango lang ako at napayuko. "Yeah... Me too." And I smiled, the bitter one.

Namayani ang katahimikan sa aming dalawa. No one dare to speak. Maybe she noticed that I don't want to talk to her anymore. Pagtingala ko ay napansin kong malapit na pala kami sa simbahan.

"Manong, dito na lang po ako." Nagpreno naman si manong driver at pababa na ako ng muling magsalita si Janica.

"Bakit bababa ka na? Wala pa tayo sa simbahan."

I know. I'm not that stupid.

"Ang pangit kasing tignan kung sasabay pa ako sa 'yo hanggang sa simbahan. Maglalakad na lang ako. Don't worry, I'm okay." Humarap ako sa driver. "Manong, after five minutes saka mo paandarin itong kotse. Salamat." Utos ko at tuluyan ng bumaba ng sasakyan.

Mga two minutes na lang naman ang tatakbuhin ko para marating ang simbahan. Thanks God I'm wearing flat shoes, hindi tuloy hassle sa paglalakad. Medyo pawisan na rin ako ngayon. But it's okay, sanay naman na akong magmukhang haggard.

Finally, narating ko na din ang simbahan. Wala ng tao sa labas. Nakasara na rin ang pinto. Nanatili akong nakatayo sa harap ng malaking pinto nito. Dumating na ang takdang oras.

Nakita ko ang dahan-dahang pagbukas nito. Pero bago ito tuluyang bumukas ay tumalikod muna ako. I did the sign of the cross and utter "Fighting!" to motivate myself.

When I turned around, I saw everyone's eyes looking at me, together with their standing ovation. I smiled. I can see my groom in front of the altar smiling back at me. Zacharias. Yeah, I'm the only one who called him by his real name that's why I feel so special for him. He's really handsome. He looks like an action star in his suit right now.

Nagsimula na akong maglakad ng mabagal. Nakakalimang hakbang pa lang ako ng biglang may humila sa 'kin at dinala ako sa gilid ng simbahan, sa may left part nito. Pagtingin ko ay si Risha lang pala.

"Oh, bakit?" Naiinis kong tanong sa kaniya.

"Anong bakit ka d'yan? Magsisimula na ang kasal tapos palakad-lakad ka pa sa gitna. Ito oh, hawakan mo." Sabi niya at inilagay sa palad ko ang mic habang hinihila ako palapit sa gilid ng altar.

Oo nga pala, nakalimutan ko. Hindi nga pala ako ang ikakasal. Si Janica at Zacharias pala. Nag-ilusyon na naman ako. Umasa na hanggang sa huli, kami ang magkakatuluyan. 'Yong lalaking nakasama ko mula pagkabata ko, ikakasal na sa ibang babae. The man I love for almost thirteen years will make his vow with someone else. He's my best friend, my older brother and even my savior, but I'm sure after this wedding, he will never be my hero.

Ngayon ko lang naisip ang katangahan ko dati. Kung sana, noon pa lang naging mature na ako mag-isip baka kami pa ang nagkatuluyan ngayon. Naiinis talaga ako kapag naaalala ko kung ano ako dati.

Ang masakit lang dito, they chosen me as their wedding singer. Grabe 'no? They're torturing me. At ito naman ako, isang dakilang masokista. Tinanggap ito. Natatawa na lang ako sa sarili ko. Kahit ano kasing hilingin sakin ni Zacharias hindi ko matanggihan. How stupid I am!

And now, after this wedding, Zacharias will build his future with Janica. Ako kaya? How am I going to build my future... without him?