" Confidential talk, secret conversation. "

Het ongeluk

Rayan - ik kwam vermoeiend thuis en trof mijn zusje huilend op de bank. Ik liep naar Roudayna toe en vroeg wat er gebeurd is. Ik zag de pijn en de wanhoop in haar ogen. Zenuwachtig vertelde ze dat onze vader is aangereden. Ik kon mijn oren niet geloven en bleef afwezig voor me staren. De tranen stroomden als regen langs mijn wangen. Ik moet sterk blijven voor mijn familie dacht ik toen. Ik hield Roudayna vast ze bleef huilen. We stapten later samen de auto in en reden richting het ziekenhuis.

Roudayna - ik keek op naar rayan en zag tranen in zijn ogen verschijnen. Hij hield mij stevig vast. Ik was bang voor wat er komen ging. Hij pakte zijn auto sleutels op weg naar het ziekenhuis. Bij de balie aangekomen werden we snel geholpen. In de wachtruimte troffen we onze moeder huilend. Ik gaf mijn moeder een knuffel en pakte haar hand stevig vast. Rayan liep naar onze moeder toe en drukte een kus op haar voorhoofd en omhelsde haar stevig.

Rayan - paar uren later kwam de dokter. En... Vroegen we allemaal zenuwachtig. Alles gaat goed met hem. Hij zal de komende dagen veel rust moeten hebben. Ik hoorde me moeder nog snel een gebed verrichten. En roudayna zuchtte diep. We waren allemaal blij met het goede nieuws over onze vader. Mogen we even naar hem toe vroegen we de dokter. Heel even dan. Rust heeft hij echt nodig antwoorde de dokter. Rustig liepen we de kamer binnen van mijn vader. Daar zag ik mijn vader vredig liggen. Mijn voorbeeld. Hij is altijd trots op mij geweest en ik op hem. Mijn vader de beste vader ooit....

Roudayna - ik was zo ontzettend blij met het goede nieuws. Ik dacht even dat alles kapot was. Maar alles komt goed insch'allah. We mochten even naar onze vader toe. In de deuropening bleef ik staan. Ik barste alweer in tranen uit. Mijn vader... Mijn held... De volgende 4 dagen bezochten we onze vader elke dag. Het ging steeds beter kregen we te horen. We waren allemaal blij. De week daarop werd vader ontslagen vanuit het ziekenhuis.