" Confidential talk, secret conversation. "

De jongeman op het bankje

Perspectief Roudayna:

' yallah Roudayna opstaan' hoort Roudayna haar moeder al roepen. Ze kijkt op de klok het is al 7:20. Ze moet opschieten als ze niet te laat wil komen op school. Ze stapt haar bed uit. En trekt een sprintje richting de douche, ze doet haar ding in de douche, ze kleed zich om en loopt richting de bus. Bij de bus halte aangekomen komt ze haar oude vriendin 'Lina' tegen. Ze heeft haar in jaren niet meer gesproken dus ze loopt door. Aangekomen op school kijkt iedereen haar aan, ze negeert all die vieze blikken en loopt richting haar kluis. Roudayna is mooi slank meisje van 20, ze heeft de ogen van haar beide ouders groen/blauw. Ze heeft de knapste broer van de hele wijk.' Rayan malik ' iedereen kent hem, hij is een kop langer dan zijn zusje, de zelfde kleur ogen, en Pik zwart haar, en roudayna heeft juist lichtbruine krullen. In de klas aangekomen... Zoals altijd zit Roudayna alleen ze heeft geen vriendinnen. Niet dat zij geen vriendinnen wilt, nee de meiden haten haar. De meiden haten haar ook om de reden dat ze veel aandacht krijgt van de jongens. iets waarvan zij niks weet. De lessen waren zoals altijd saai, de mentor kondigde aan dat we een nieuwe leerling krijgen in de klas. ik keek niet op naar het meisje dat binnen kwam. Het meisje werd voorgesteld, op dat moment droomde ik weg. In de pauze zag ik de nieuweling mijn richting oplopen uit mijn ooghoeken zag ik dat het lina was.. Lina ? 'Huh' wat doet zij hier ? L - Hey Roudayna, hoe is het? R - Hey, Goed & met jou ? L - Goed hoor, lang niet gesproken, je zit bij mij in de klas tog ? R - ja dat klopt, " JIJ zit bij MIJ in de klas" Maar ik moet er vandoor, Trouwens lien we hebben uitval. Zonder om nog op een antwoord te wachten liep ik de school uit richting de bus halte. thuis aan gekomen liep ik door naar mijn kamer blijkbaar was er niemand thuis. Ik at snel een broodje en schreef alvast een briefje voor mij ouders. Dat liet ik op de tafel achter. Onderweg naar mijn lievelings park droomde ik steeds weg, ik vroeg me af waar iedereen was, ' Ohja..' Schoot er me binnen dat mijn ouders een afspraak hadden in het ziekenhuis voor mijn vader. In het park aangekomen zag ik iemand op mijn bankje zitten. Het was een jonge een hele knappe jongeman. hij zat met gesloten ogen op het bankje. Hij kwam me ergens heel bekend voor maar het kwam niet in me op. Na een tijdje stond hij op en liep weg... Wie zou dat zijn dacht ik, ik liep richting het bankje waarop hij een tijd geleden heeft gezeten. Ik bleef daar een paar uren zitten. Zolang dat ik de tijd helemaal was vergeten. Ik belde snel mijn moeder op, ik vertelde haar dat ik de tijd was vergeten, ze was gelukkig niet zo bezorgd. en zij dat ik snel naar huis moest komen voor het avondeten. Onderweg naar huis kon ik de 'jongeman' van vanmiddag niet vergeten, ik weet niet waarom maar mijn gevoel zegt dat hij me bekend is en niet zo een beetje ook. Tijdens het eten was ik stil. Rayan - Roudayna ? Kan ik je na het eten even spreken ? Roudayna - ja broer. Na het eten hielp ik snel moeder met het afruimen en de afwas, toen we klaar waren liep ik richting mijn kamer ik lag op me bed denkend aan de jongeman op het bank... Uiteindelijk viel ik in slaap, helemaal vergeten dat Rayan me iets te melden had... Wat... Had hij te melden...?