" Confidential talk, secret conversation. "

bloed band

Roudayna's perspectief

Ik heb over een uurtje met issam afgesproken. Ik trok mijn jas aan en liep de trap af. Beneden in de hal deed ik mijn sneakers aan. Ik liep richting de woonkamer om mijn ouders gedag te zeggen. De deur die was gesloten. Wat nooit bij ons voorkwam. Ik luisterde aandachtig mee. " We moeten het vertellen yemma en beba. Ze moet het weten. Ze gaat het ons nooit vergeven. Hoorde ik rayan fluisterend zeggen tegen mijn ouders. Ik snapte er niks van. Wat zou ik moeten weten. " Nee mijn zoon, we blijven nog even stil. Hoe moeten we vertellen dat haar 3 broers leven, die ze nooit gekend heeft. " ik kon mijn oren niet geloven wat ik net verstond.. Dat ik 3 broers heb... Hoe konden ze dit doen. Ik keek naar mijn iphone en zag dat ik werd gebeld. Zonder gedag te zeggen liep ik het huis uit op weg naar Issam. Onderweg bleven de woorden in mijn hoofd rond dwalen. Vanuit de verte zag ik Issam zitten. Rustig liep ik naar hem toe. " hey schat, hoe is het " ' hi, piepte ik. Goed alhmdl " Issam liep naar mij toe en trok me in zijn armen. We zaten in een innige omhelzing. Ik kon het niet meer. Ik kom mijn tranen niet meer bedwingen. Issam die er niks van begreep trok me stevig naar zich toe. En ik huilde zachtjes in zijn armen. Hij trok mij mee naar buiten. We liepen naar een dichtbij zijnde bankje. " Schat, wat is er? Waarom huil je? " 'rustig veegde hij mijn tranen weg. En begon ik te praten. " ik...ik.. Hoorde mijn ouders en rayan praten.. Over dat ik 3 broers heb. Snikte ik eruit. ' issam was blijkbaar in schok. Er viel een lange stilte. " schat ik wil je wat vertellen. Maar beloof me dat je me eerst helemaal laat uitpraten. " ' ik beloof het issam " ik zag de twijfels in zijn ogen. " je hebt niet alleen 1 broer. Je hebt 4 broers. Jaren terug waren ze omgekomen tijdens een auto ongeluk. Je ouders kregen te horen dat ze zijn overleden, dus zijn ze vertrokken naar Marokko om daar bij te komen. Maar je broers hadden het gehaald. Ze leefde nog. Maar dat was iets dat je ouders niet wisten. Het ziekenhuis probeerde contact op te nemen met jou gezin. Maar niemand was bereikbaar. Dus zijn ze opgevoed in een weeshuis. Paar weken terug heeft Rayan ze ontmoet. En gister heeft hij met mij hierover gesproken. Hij wilde dat ik het je vertelde. Hij wilde het niet geheim houden. Maar je ouders.. Dat is een ander verhaal. Ze zijn bang dat je ze verlaat. Omdat je er nu pas achterkomt. Na dat Issam het hele verhaal heeft verteld keek ik voor me. Ik kon het niet geloven ik heb all die jaren nog 3 broers gehad. Maar er is mij nooit iets over verteld. Ik ben woedend op mijn ouders. Hoe konden ze. Na afscheid van Issam te hebben genomen reed ik verdwaald rondjes met de auto. Ik kon nog niet naar huis. Ik had zoveel vragen die niet beantwoord werden. Na lang rondje te hebben gereden. Reed ik met een volle vaart naar huis. Thuis aangekomen trok ik mijn jas en schoenen in de hal uit. In de woonkamer zag ik mijn ouders en broer zitten. Ze schrokken van mijn verdrietige verschijning. Ik had rode ogen van het huilen. Een rode neus van het snotteren. " hoe konden jullie! Barstte ik uit van woede. " iedereen keek me met grote ogen aan. " ja ik weet het! Ik het enigste meisje in dit gezin die nog 3 broers heeft! Nooit hebben jullie mij iets erover verteld! Hoe konden jullie mij dit aan doen! Mijn eigen ouders! Jullie wilde het voor mij verbergen ? Waarom ? Schreeuwde ik door de woonkamer. Niemand die reageerde op mijn vraag. Praat dan! Brulde ik. " mijn dochter, het is niet zo gegaan. Wou mijn moeder mij overhalen. " u bent mijn moeder niet! Noem mij geen dochter schreeuwde ik naar mijn ouders. Nooit dat ik dit jullie ga vergeven. Nooit van mijn leven. Nog zonder een woord te zeggen rende ik naar boven. In mijn kamer pakte ik mijn koffer stopte er alles in. En pakte nog all mijn belangrijke spullen. Zonder een woord tegen mijn ouders te zeggen verliet ik het huis. Gelukkig hebben rayan en ik onze eigen woning ook. Nu komt het goed van pas. Onderweg werd ik steeds gebeld door Rayan en Issam. Hij is vast en zeker ook all op hoogte gebracht door rayan. Ik kon het nog steeds niet geloven dat mijn eigen bloed broers leven. In mijn woning aangekomen bracht ik mijn koffer naar mijn kamer. Ik hangde mijn kleding netjes in mijn inloopkast want ja die heb ik in mijn eigen appartement. Ik zette alles op zijn plek. En besloot om wat te bestellen. Ik heb lekkere wok besteld. En die at ik helemaal op. Ik had supper erge honger. Ik pakte mijn iphone en zag 20 gemiste oproepen van lina, 40 van issam, 33 van Rayan. Ik besloot om lina op te bellen. " OMG roudayna! Waar ben je? Gaat alles wel goed ? Weetje hoe bezorgd iedereen wel niet is! Waar ben je ? ' allemaal vragen die ze op me af vuurde. ' lina ik kom niet terug. Ik ben in mijn eigen woning. En ik wil even rust. " ' roudayna doe niks doms, okay?. Hou je goed ik kom morgen langs. ' is goed lien. Nadat ik heb opgehangen ging de bel. Ik wist zeker dat issam en rayan naast lina zaten en het gesprek mee volgde. Ik liep naar mij deur en trok de deur open. Er stonden 2 knappe mannen voor mijn deur. De enige echte Rayan & issam. " hi mannetjes van me ' ze keken alle twee verbaasd dat ik nog blij reageerde. " Roudayna gaat alles goed, waarom ben je zo blij? Antwoord rayan ' " hoezo blij?, ik ben gewoon blij dat ik 4 broers heb. ' rayan die glimlachte en liep naar binnen. Issam bleef stilletjes in de deur opening staan. Hij denkt vast dat ik boos op hem ben. Ik trok Issam aan zijn hand naar binnen. En kuste hem snel op zijn lippen. Ik zag een glinstering in zijn ogen. Hij genoot ervan drong het mij door. We stonden dichtbij elkaar. Voor even bewoog ik verleidelijk tegen hem aan. En deinsde snel weer terug. In mijn oor siste hij " wacht maar jij kleine kreng ' ik lachte hem toe en liep snel naar binnen. In de woonkamer zaten we alle 3 op de bank. Ik had een vermoeden dat rayan wel meer wist over mij en issam dan alleen dat hij denkt dat we goeie vrienden zijn. Na een lange stilte begon ik te praten. " Rayan, ik wil ze leren kennen. Ik wil mijn broers leren kennen. Ik weet niks over hun. En zij vast ook niet over mij. Zei ik verdrietig. ' rayan die knikte een ja.  "Rust goed uit. Morgen zie je ze. Ik zorg voor alles. Rust jij maar lekker uit. Morgen gaan we met ze 5 alles uitpraten bij mij thuis. Antwoorde hij. ' Okay.. Maar ik wil dat Issam er ook bij is. Zei ik een beetje verlegen ' " rayan keek ons richting op met een grote glimlach, van oor tot oor. en antwoorde komt goed, hij zal er ook zijn als jij dat wilt. Kort daarna waren ze beide vertrokken. op weg naar hun eigen gezin. En ik.. Ik zat maar in mijn eentje. Ik zou het hun nooit vergeven. Nooit in mijn leven. Zachtjes huilde ik mij zelf in slaap. op weg naar de volgende dag. De dag waar wij broers zusje zullen herenigen. Niet wetend dat hun een verleden hebben. Waar mijn ouders mij voor wilde beschermen. Maar ik niet wou..