Gaythrob???

Wedding

Naaalala ko pa.

Naaalala ko pa nung una ko siyang nakita.
Sa Mall, kung saan namimili pa siya ng lipstick.

Doon ko unang naramdamang tumibok ng mabilis ang puso ko kahit na alam ko na, na imposible.

Imposible na makilala ko siya, Imposible na magkagusto siya sakin, Imposible na maging kami, at Imposibleng mahalin niya ako.

Pero ang sabi nga ni Papa God, 'Walang Imposible sa taong naniniwala.'

Naniwala ako. Naniwala ako na makikita ko siya.
Hindi man halata pero naniwala talaga ako.

Ako kasi yung taong hindi pinapakita kung ano man talaga ako.
Pero simula nung nakita ko siya, nung nakilala ko na siya at nung minahal ko na siya, nagbago na ang lahat.

Akala ko kilala ko na kung sino ako. Akala ko kilalang kilala ko na ang mga taong nasa paligid ko.

Pero hindi. Siya ang nagpakilala kung sino talaga ako, kung sinu sino ang mga taong nasa paligid ko.

Oo nagalit ako sakanya, nung nalaman ko ang tungkol sa kanila ng kapatid ko.

Pero doon ko rin nalaman kung gaano ko siya kamahal.

Diba sabi 'Pag mahal mo tanggap mo kung ano siya, kung ano man ang nakaraan niya.' At hindi mo kayang magalit sa kanya.

Hay...

Mahal ko talaga siya. Mahal na mahal. Maging lalaki man siya o bakla. Mahal ko siya.

Ayaw ko sa mga babae.
Maaarte, malalandi, mahaharot at mga manloloko!

Nakakadiri! Ni minsan hindi ko naisip na pumatol sa isang babae.

Ang gusto ko lalaki. Lalaking mamahalin ako kung sino ako. Hindi ako sasaktan.

May isang lalaking nagparamdam saakin niyan.

Si Raffy.

Minahal ko siya dahil mahal niya ako. Pinaramdam niya saakin na mahalaga ako sakanya. Pinaramdam niya na hindi masamang maging bakla, na pwede ring magmahal ng isang bakla ang isang lalaki.

Pero lahat ng iyon ay isa lamang pagkukunwari!

Niloko niya ako!

Akala ko iba siya.
Katulad din pala siya ng ibang lalaki!

Nasaktan ako.
I'm hurt for almost two years.

Hindi ako makakain ng maayos. Hindi ako pumapasok sa school. Kung papasok man ako, magdiditch din ako pag naisipan.

I'm lost. I'm so lost that time.

Until she came.

Ginulo niya ang nananahimik kong buhay.

A girl who has a surname, Montenegro.

Nung narinig ko kay kuya kung ano ang apelyido niya, ang una ko agad naisip ay, 'Ano nanaman ang kailangan niya?'.

Kailangan nanaman ba niya ng pera?
O ng matutuluyang bahay?

Ano? Gagamitin naman niya ang kapatid niya?

Kasi, kapag siya nanaman, alam niyang hindi na ako maniniwala. Na ayaw ko na sakanya.

Akala niya maloloko nanaman niya ako?

Huh! Yun ang akala niya!

Minsan niya na akong naloko.

Hindi na ulit ako magpapaloko kanino man.

Pero mali ako.
Iba siya.

Iba si Xyriel.
Iba ang Mahal ko.

Hindi niya alam.
Wala siyang alam.

Totoo ang kung ano man ang mga pinapakita niya sakin.

Na kahit ganito ako. Kahit na bakla ako. Minahal niya ako. Pinahalagahan niya ako.

At sa pangalawang pagkakataon nagkamali nanaman ako.

Nagkamali ako na ang mga babae ang manloloko, na ang mga babae ang malalandi, maaarte.

Dahil kung ano man ang natutunan ko sa nangyari yun ay ang, 'Pagmahal mo tanggap mo siya kahit ano pa ang nakaraan niya.'

At ngayong nakikita ko na ang aking future kung saan kasama ko siya.

Hinding hindi ko na siya pakakawalan pa.

Ngayon pang kasal na kami.

"You may now kiss the bride."

"I love you Mrs Vegas."

"I love you too My Mr. Gaythrob."

The End..

~~~~
Thank you for supporting "Gaythrob".

Kahit na matagal ako mag update. Please understand na lang po na mahirap talaga mag update on computer shop.

But i'm so glad na tapos ko na.
Marami na kasing nag memessage sakin kung bakit ang tagal ko daw hindi nag aupdate.

Sorry na po.

I hope po na sana you will also support my next story.
"ARMY"