Now is Our Forever

Chapter Thirteen: "The Who is this Mysterious Artist?"

@Walang anu-ano'y napatayo ako sa swing na kinauupuan ko the moment na ma-realize ko na ako pala yung nasa drawing. Like the hell? Who did this?!

Habang nakaupo pala ako dito kanina, di ko alam na may nagdrawdrawing na sakin. GRABE SIYA! Di nga pumapayag na may mag-steal sakin ng pictures tas siya dino-drawing niya ko ng walang pahintulot?!

I'm sure, si kuyang nagbibike ang may gawa nito or if not him, malamang kilala niya.

I NEED TO CATCH HIM!

Agad-agad kong tinupi yung drawing and then I placed it inside my bag. Tumalon ako at kaagad na sumakay sa bike ko.

The moment na natanggal ko yung stand ng bike ko ay kumaripas ako kaagad ng andar.

Tinumbok ko ang gate kung saan ko siya nakitang lumabas. Mabilis ang andar ko and I can see fallen leaves fly as I ride my bike.

Pati ata yung mga ibon natakot kasi nagsiliparan sila.

Nasa labas na ako ng parke.

Look to the right.

Look to the left.

That's him! Nakaputi! Nagbibisikleta!

I turned my bike to the left at kumaripas ako habang nasa bicycle lane.

I'm keeping my eyes on him, I won't let him out of my sight.

Pero, bigla siyang lumiko sa kanan!

Binilisan ko pa ang pagpapatakbo ko hanggang sa maabot ko yung nilukuan niya.

Lumiko ako and then i saw him.

"Huh! Di ka makakatakas sakin!"

Lumiko siya't tumawid sa kalsada kung saan wala namang gaanong sasakyan na dumaraan.

Muntik niya pang masagasaan yung dalawang couple na tumatawid.
Yun yung PDA na couple sa park eh. Sayang, sana tinuloy niya na. NYAHAHAHA!

But then agad siyang lumihis to avoid the couple.

Nagalit si boyfriend at agad na niyakap si girlfriend to protect her.

Tumigil si mysterious kuya at nagsorry.

AHA! This is my chance to catch him! Lagot ka sakin!

Pero, parang alam niya atang I'm chasing him kasi right after niyang mag-sorry ay agad-agad siyang kumaripas.

NAKNANG TETENG! Hambilis niya!

Lumiko siya ulet, binilisan ko pa ang pagpadyak.

Naabutan ko na yung nilikuan niya.

Pero laking gulat ko kasi bigla na lang siyang naglaho! Like where the hell did he go?

Napatigil ako sa pagbibisikleta.

Bumaba ako sa bike.

"Asan na yun? Impossible namang ganun siya kabilis para makatakas agad after niyang lumiko?"

"Teka? Hindi kaya may powers siya? BAKA WIZARD SIYA! PARANG SI HARRY POTTER!? Oh-Em!"

"Hindi, hindi, Mia. That's impossible, beyond reality. Baka nagtatago lang yun somewhere here."

I scanned the surroundings. Tinignan ko ang garahe ng mga bahay at pati yung labas ng mga shop kung may nakaparadang bike.
But then I found nothing.

"Asan naman kaya lumusot yun? Wala namang iskinita dito?"

"Di kaya may powers talaga yun?! SHOCKS what if he's a ghost!?"

"Or maybe he's just using his invisible robe right now?"

"ANO BA TALAGA?! Asan na ba kasi yun?!"

"Hay naku! Hayaan ko na nga yun! Kung dapat ko siyang makita, makikita ko rin yun."

Sumakay na ulet ako sa bike at pa-ikot nako nang biglang:

"BEEEEEEEEEEEEEEEEPPPPP!!!!!!!"

MAY SASAKYAN PALA SA LIKOD KO! SHET!

Nakita kong nakapikit yung mamang driver inside his car at halatang tinatapakan niya ng sobrang diin yung brakes.

I CLOSED MY EYES. MAMATAY NA BA KO?

Lord, if this the end of my life, kayo na po sanang bahala kay Mommy at Daddy. Pati na rin po kina Manang Celi, ate Gina, ate Joyce, sa mga kapatid niya, kaya Tatay Albe at sa family niya. Pati na rin po sa mga orchids sa graden, I hope that ate Joyce won't forget to water them everyday. Saka yung koleksyon ko po ng headband sana idonate na lang po nila sa DSWD kapag nawala na po ako. At sana po pink ang tema ng funeral ko pag nagkataon. At patugtugin po sana nila ang The One That Got Away kapag ililibing na ko.

Pero naputol yung pagdarasal ko kasi naramdaman kong parang someone hugged me from behind at binuhat ako mula sa bike ko.

Naramdaman kong we fell into the ground but then di ako nakaramdam ng kahit anong sakit kasi bumagsak ako sa something na malambot.

At yung malambot na yun ay katawan pala ng isang tao.

For a second parang wala akong marinig, di ako kinakabahan, I can't feel anything.

And the suddenly I heard a voice.

It sound like a voice coming from an old man inside a cave.

"It's not yet your time ija, but it's the perfect time for you to have something wonderful."

Eh? Huh?

Tapos bigla kong narinig yung madiing pagpreno ng sasakyan at kasabay nun ay narinig kong parang may nagkalasog-lasog na bakal.

My head hurts like heck but I tried to gather my strength para bumangon ng onti mula sa pagkakahiga sa body ng taong hindi ko pa nakikilala.

Nakapikit pa rin pala ako hanggang ngayon. I slowly opened my eyes at ang una kong nakita ay puti, pero di ko alam kung ano to basta puti lang at napakalapit nito sa mga mata ko.

"Nasa langit na ba ako?"

"Agggh wala ka pa sa langit. Kamuntikan lang."

"Huh? OMG. Naghahallucinate ba ako? O may naririnig talaga ako nagsasalita?"

"Pero ba't puro puti itong nakikita ko?"

"T-shirt ko yan, baliw ka."

"Eh?! Huh?"

I lifted my head up at saka ko lang nakita kung ano ba talaga ang nangyayari.

Nasa ibabaw pala ako ng katawan ng isang lalaki.

Isang lalaking CUTE?!

Pero teka lang?!

Ha?! Is this for real?! Totoo ba tong nakikita ng mga mata ko?

"Na-Na-Nathan!?"