Ürkek Güvercinim

♡Bölüm♡

Multi egemen

Cem Adrian 'nereye gidiyorsun'

Güne gözlerimi açtığımda ilk gördüğüm şey dalgalı denizin güzelliği oldu.Sonradan ağzımdaki iğrenç tat belirdi ardından, başımın ağrıdığını ve patlayacakmış gibi olduğunu fark ettim.Hızlıca yattığım yerden kalktım ve etrafıma baktım birbirlerine sarılan çiftler ve martılara simit atan evli çiftler çok huzurlu ve mutlu gözüküyorlardı.
Tam o anda aklıma dün yaşadıklarım geldi hepsi rüya sanıyordum ama ne yazık ki gerçekti.

Saçlarımı düzeltip telefonuma uzandım ekran kilidi mi açıp arama var mı diye baktım bir mesaj gelmişti belki beni merak etmişler diye bir düşünce ile açtım mesajı ve büyük hâyâl kırıklığı ile çantama bıraktım telefonu mesaj turkcelldendi ayağı kalkıp üstümdeki hayali tozları silkeledim çantamı sırtıma taktım aynamı montumun cebinden çıkardım ve kendime baktım gözlerim ve burnum kızarmış ve dudağımın kenarı patlamıştı kanı kurumuştu ama yinede acıyordu canım kalbimin acısı bastırıyordu yada ben artık acıya hissizleşmiştim bu yara babamın bana tokat atmasından dolayı olmuştu "adi herif!" Dedim kendi kendime telefonumdan şarkı açıp kulaklığımı takacaktım ki bir ses engel oldu.
-"Şimdide kendi kendinemi konuşuyorsun" dedi tanıdık bir ses sesin geldiği yere kafamı çevirdiğimde dün beni kurtaran çocuktu yani egemen gözlerimiz buluştuğunda sırıtan yüzü hafifçe düz bir hâl aldı.
Gözlerimi kırpıştırıp konuşmaya çalıştım.
Niye etkilenmiştim okadar çok derin bakıyordu belkide oyüzden olabilir diye geçiştirdim içimden
"Sen nezaman geldin." Dedim oldukça umursamaz ve soğuk bir sesle cevap vermesini beklemeden yürümeye başladım birşeyler yemeliydim ama nasıl çok acıkmıştım ve susamıştım fakat para yoktu.
Yanımda birini hissedince döndüm benle birlikte yürüyordu egemen elleri ceplerinde başı önüne eğik benin adımlarımla aynı anda yürüyordu ne hızlı ne yavaş benim gibi bende daha fazla ona bakmadan kulaklığımı taktım ve maNga cevapsız sorular dinlemeye karar verdim.

Nakaratına gelmişti bende mırıldanıyordum melodisini, sonra yanıma baktığımda egemen hâlâ aynı şekilde benle yürüyordu şarkıyı kapatıp durdum.Aynı anda egemende durdu fakat bana bakmıyordu benim gözlerim hariç heryerde dolaşıyodu gözleri "Egemen" dedim yine bakmadı.
"Egemendi değil mi?" Dedim bu defa,yüzünü ayaklarına bakacak şekilde indirdi ve bir süre öyle kaldı.
Elimi hızlıca egemenin yüzüne uzattım ve çenesinden tutarak sert bir şekilde kendime bakacak şekilde tuttum gözleri kıpkırmızıydı ve dolmuştu bir anda ellerimi itti sonra arkasını döndü ve ilerledi şaşkınlıkla baktım birsüre dahada uzaklaştı beynim düşünmeye başlayınca ağladığını ve gittiğini yeni farkediyordum koşarak peşinden gittiğimde tam elimi koluna koyacakken oda koşmaya başladı ben koştum o koştu ama o bir ara sokağa girerek gözden kayboldu yoldan kaldırıma çıktım duvara yaslandım bir süre nefes alıp verdim çok yorulmuştum ve nefes nefese kalmıştım doğuştan gelen astım hastalığım vardı.galiba şuan tıkanmıştım çantamı elime aldım.
İçini karıştırdım ilacımı arıyordum nefes almam zorlaşıyordu git gide çantamın içinde bulamayınca çantamı kaldırımın kenarına döktüm ve ilacım yoktu.
Kahretsin! Unutmuş olmalıydım. Burnum sızlamaya başlamıştı hep ağlamak üzere olduğumda öyle olurdu.Duvara tekrardan yaslandım sırtımı kaydırarak duvardan aşağı kaldırıma oturdum çantamın içindekileri ağır çekimde topluyordum nefes alış-verişim dahada zorlaşmıştı ve gözlerim kapanmaya başlamıştı imdat diye bağırmak istiyordum ama öksürmekten olmuyodu sanki nefesim yetmiyomuş gibi hızlı hızlı alıp veriyordum...
Gerisi karanlık.