Her Father

Preggy 101.51

Zara's P.O.V

I'll never go..
Far away from you..
Even the skies will tell you..
That I need you so..
And this is all I know..
I'll never go..
Far away from you..

Nakatulala ako. Paulit ulit pinapakinggan yung boses ni Tristan habang kumakanta.
Baliw? Ewan. Sya lang ang gusto ko. Sya ang kailangan ko.

"Zara.. Kumain kana oh.." Sabi ni Maddi. Nasa bahay ako sa bahay namin ni Tristan.

"Hindi ako gutom." Simpleng sagot ko.

Sabay hawak sa phone ko at tinitignan ang pictures namin.

"Kahapon ka pa hindi kumakain.." Sabi nya.

"Sabi ko ayoko diba?! Iwan mo ko!" Sigaw ko. I lose my temper. Ayoko nga pero pinipilit nila.

She left my room.

I started playing the song again.

"Mom?" Lumingon ako sa pintuan, si Thalia. I let her come in. Sumampa sya sa kama.

"I missed him.." Sabi nya. I started crying again.
"Miss ko na sya...yung daddy ko na inaaway ko...si Daddy na, hero ko...si Daddy na binibili lahat ng gusto ko..." Umiiyak na sabi nya. Hinayaan ko lang sya. "How I wish na sana bumalik na sya.. Mommy? Sana totoo yung mga dreams ko.." I hug her." Yung dreams ko na.. *sob* kalaro natin si Daddy... S-si Terrence, he's always crying *sob* every night... H-he also missed daddy... Kailangan nya si Daddy pag gabi..ihehele sya... *sob* sana totoo yung fairygodmother... I wiwish ko na sana.. *sob* i-ibalik nya na si Daddy...."

Sabay kaming umiiyak...parehas kami ng nararamdaman... Sana nga totoo lahat... Sana nga rin panaginip na lang to...kasi miss na miss na miss ko na sya...

"Shhh. Stop crying.. Mommy's here." Sabi ko sakanya.

"Mom.. Be strong.." Sabi nya.

"I will. Promise.." Sabi ko.

Life goes on..kahit wala sya, I need to be strong..

.
Gabi na, sinubukan kong lumabas ng kwarto. Nakakapanibago, parang wla ng buhay tong bahay namin. Tahimik lang.

Napansin kong bukas yung pintuan ni Terrence. Sumilip ako. I heard him crying..

Pumasok ako at kinarga sya.
"Hmm~hmm~hmm~" pagkanta ko para tumahan sya.

Pero wala.. Di sya tumigil..
Naalala ko yung sinabi ni Tristan..

Flashback.

"Uwahhh!" Pagiyak ni Terrence.

"He keeps on crying and I dont know why." Nagaalalang tanong ko

Kinuha nya si Terrence at isinandal ang ulo nito sa balikat nya.

Napansin kong tumahan na sya.

"What did you do?" Nagtatakang tanong ko

"Maybe he missed me that much, Wife. Hahah!"

Then he fell asleep.
Ibinaba ko sya at umkyat na kami.

End

Si Tristan lang ang nakapagpatahan sa kanya..

"Shh. Don't cry... Mommy's here.." Naiiyak na sabi ko.

He keeps on crying until he fell asleep. Sa wakas...binaba ko sya.. Nakita ko ang mga butil ng luha sa gilid ng mata nya..

Lahat kami apektado sa pagkawala nya..

Pumunta ko sa kwarto namin at kumuha ng cologne ni Tristan.

Bumalik ako sa kwarto ni Terrence at inisprayan ang kumot nito. Baka makatulong kung maamoy nya ang scent ng daddy nya..

Hinalikan ko sya sa noo at lumabas na....antagal kong di naamoy yung pabango nya..

-

(1 month passed)

One month na ko dito sa loob ng kwarto. Ayoko ng lumabas, di ko kaya ng wala sya..

1 month, still ang sakit pa din! Di ko pa rin matanggap.

Nang burial nya? Di ako pinapunta ng parents ko,lalo lang akong masasaktan kaya sumunod nalang ako.

Sinimulan ko nanaman patugtugin ang kanta ni Tristan.
Pinapaulit ulit ko yung pictures namin. I dont care. Di ako nagsasawang tignan to.

Memories..

Miss na miss ko na sya.

"Ate, kumain ka na oh.." sabi ni Maddi.

Umiling ako.

"Ang konti ng kinakain mo...ampayat mo na... Pumapangit pa...ang baho na din." sabi nya pero nakayuko lang ako. Wala akong pakielam.

"Sa tingin mo matutuwa si kuya nyan?... Kumain kana.." sabi nya sabay lapit ng plato pero tinabig ko.

"AYOKO DIBA?!" i shouted at her.

"ATE! HINDI HABANG BUHAY NAGMUMUKMOK KA DYAN! MAIBABALIK BA NG LUHA MO SI KUYA?! DI BA HINDI?! PINANGAKO MO NA PALALALIHIN MO NG MAAYOS SINA THALIA? NASAN NA YON ATE? IBANG IBA KA NA.." i started crying..

One month na puro iyak nalang ang ginagawa ko.

"I-i cant live without him..*sob* sya ang kasama ko sa pagpapalaki s-sa mga bata... *sob* pero bat... Iniwan nya kami? H-he's unfair!" sabi ko niyakap naman ako ni Maddi.

"Ate.. Tuloy ang buhay.. Maaaring pagsubok sayo to.. You need to accept the fact na, wala na sya.. I know you can do it.." sabi nya.

Habang yakap ko sya, I feel safe and comfortable..

It kills me.. Di ko pa rin maalis sa isip ko sya.. Sya ang lahat saakin.. Sya ang buhay ko..

Sya lang a-ang gusto ko..

Pero hindi naman maibabalik ng luha ko ang asawa ko.. Kailangan din ako ng mga anak ko..

Kakayanin ko, Tristan.. Kakayanin ko..
===========================

Andeng: I missed Tristan too! Uhuhuh! Last chapter to go..