Zweedse wraak

Hoofdstuk 11

Ik deed mijn T-shirt aan en ging liggen. Ik kon na een paar uur nog steeds niet slapen. Ik ging zitten en zag dat het raam nog dicht was. Meestal sliep ik met het raam open, omdat als er een wind was, dan had ik die ook gehad, waardoor ik beter kon slapen. Ik deed het raam open, en leunde over het balkon. Er was een beetje wind, en dat deed heel goed. “Kan je ook niet slapen?” Die stem haalde me uit mijn gedachten. “Man, je liet me schrikken.” Alec zat op de buitenstoel op zijn balkon. We hadden dezelfde kamers, maar in tegenoverstellende richting, zoals het hele huis. Hij glimlachte breeduit en ik zag dat hij een voetbalshort aanhad. Ik realiseerde me dat ik onderaan alleen maar mijn onderbroek aanhad, maar ik voelde me niet oncomfortabel. “Nee, ik kan ook niet slapen, het is weer zo warm.” Hij knikte. “Ik ook niet, maar voor mij, ook door iets anders.” Ik staarde hem verbaasd aan. Door wat kon je nog niet slapen buiten dat je het warm had? “Wel, ik moest de hele tijd aan je denken, en daardoor kon ik niet slapen.” Hij stond op en nam mijn handen. Ik kuste hem en legde mijn armen rond hem heen. Na de kus zei hij: “Ik denk dat ik nu beter zal slapen.” Ik lachte en bedacht me iets. “Wil je, euhm, bij mij komen liggen?” Hij glimlachte en knikte. “Tuurlijk, waarom niet?” Hij klom over het balkon en volgde mij mijn kamer in. Hij ging op het bed liggen en ik lag naast hem. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en hij legde zijn armen om me heen. Hij gaf een kus op mijn hoofd en we zeiden niets. Ik was bijna direct in slaap gevallen.