Zweedse wraak

Hoofdstuk 15

We draaiden ons tegelijkertijd om en ik zag dat Gary, samen met Viktor naar ons toe kwamen. Ik zuchtte omdat ik deze ontmoeting niet kon ontwijken. Gary glimlachte naar me en ik stak mijn hand op ter begroeting. Alec zag hoe ik keek en had door wie dat was. “Wat doe je hier?” vroeg Viktor aan Alec. Hij haalde zijn schouders op. “Ik kom hier skaten, met mijn nieuwe skateboard. Mag dat niet?” “Jawel, maar wordt het niet tijd om terug te komen? Ma zei dat ik jou moest zoeken, omdat we gaan eten.” Alec keek naar mij en ik haalde mijn schouders op. “Hoe heb je ons eigenlijk gevonden?” vroeg Alec aan Viktor. Gary stak zijn hand op en begon met zijn afgrijselijke stem te antwoorden: “Wel, eigenlijk door mij. Hij vroeg of ik Shirley had gezien, en ik zei dat ze samen met jou wegging met een skateboard. Dus waar anders kon je zijn dan in het skatepark?” Nu voelde hij zich echt slim doordat hij dat verband heeft kunnen maken. Alec zag dat ook. “Wel, gaan we dan?” Ik knikte en stond op. Ik pakte mijn fiets. We vertrokken en zij gingen terug te voet. “Wel, ligt dat aan mij, of voelde hij zich nu echt slim?” Ik lachte. “Het ligt niet aan jou, elke keer als hij iets opmerkt, dan vind hij zichzelf fantastisch. Man, wat zou ik blij zijn als ik jou kan voorstellen als mijn vriendje. Want als ik dat doe, dan stopt mijn vader met me te koppelen. Net zoals toen ik met Brandon was.” “Dan gaan we samen aftellen. Hoe lang?” Ik haalde mijn schouders op. “Zo snel mogelijk, morgen, of overmorgen.” Hij lachte. “Je wilt echt van hem af, hé?” Ik knikte lachend. “Je weet niet hoe vervelend hij kan zijn.” “Ik kan het me best voorstellen. En dat is al erg genoeg.” Ik schonk hem een glimlach en we kwamen thuis aan. Mijn vader hield ons tegen. “Waar is Gary?” Ik keek achter me. “Niet hier.” Alec moest grinniken. “Hij kwam te voet terug. Hij zal dadelijk wel komen.” Mijn vader keek me boos aan. Als blikken konden doden… “En je kon hem geen lift naar hier geven? Ik ben wel verantwoordelijk voor hem nu.” Ik staarde hem verbaasd aan. “Een lift geven? En wat dan? Zijn handen rond me heen hebben? Dat wil je graag, hé? En moest ik Viktor dan alleen achterlaten?” “Alec kon toch bij hem blijven?” “Je bent echt niet te geloven! Ik haat hem! En dat zal altijd zo blijven!” Ik reed langs hem door en Alec volgde. Hij zei niets meer. Ik parkeerde mijn fiets en wilde weer tegen iets slaan. Ik kon dat normaal goed inhouden, maar dit werd me teveel. Alec las voor de 2de keer mijn gedachten en ging mijn boksbal halen. Eenmaal geïnstalleerd begon ik daar tegen te rammen. Alec lachte naar me. “Je bent echt goed.” Zei hij toen ik klaar was met me uit te leven. Ik hijgde en bukte me om de boksbal los te maken en hem terug te brengen. Ik bracht de boksbal weer naar de kelder en ik zag dat Viktor en Gary terug waren. Ze kwamen allebei naar de tuin en Viktor voerde iets in zijn schild. Hij lachte geniepig en ik vroeg me af wat hij van plan was. Viktor riep ons naar binnen, ook mijn vader. Nu was ik echt nieuwsgierig. Viktor deed de deur open en alles was versierd. Alec keek gelukkig. Ik ging maar niet zeggen dat Viktor dat was vergeten totdat ik een cadeau had gekocht, ik wilde het niet verpesten. Hij kreeg van zijn ouders en van zijn broer cadeaus. Volgens mij kon zijn dag nu niet stuk. We kregen allemaal broodjes, ook Gary, en ze deden een paar rare tradities, wat waarschijnlijk typisch was voor Zweden. Daarna was het ‘feestje’ voorbij en gingen we zwemmen. Gary was voorbereid, want hij had zijn zwembroek ook bij. Hij was in vergelijking met Alec echt een panlat. Bij die gedachte moest ik lachen. We speelde volleybal en ik zat ik het team met Gary. Een paar keer hebben we punten doorgelaten, en misschien egoïstisch gezegd, was dat allemaal Gary’s schuld. Ik probeerde mijn woede te beheersen, en dat lukte vrij goed. Uiteindelijk hadden we op het nippertje verloren, dus stelde Gary voor om eens te wisselen. Hij wisselde met Alec en dat vond ik fijn. Dit keer wonnen we.