Zweedse wraak

Hoofdstuk 5

Hij kon me bijhouden, maar ik was toch eerder thuis. Ik stompte mijn huis is, en Alec volgde me. Ik pakte de boksbal en schroefde hem vast in de tuin. Alec ging rustig zitten. Ik tapete mijn hand in en begon tegen die boksbal te rammen. Ik schopte mijn schoenen uit, en voegde mijn voeten er ook bij. “Vieze, vuile klootzak!” zei ik. “Als je maar niet denkt dat ik nu nog iets om je geef! Je smoesjes helpen niet meer bij mij! En dat allemaal voor…” Bij die gedachte daarvan gaf mijn voet een keiharde ram tegen de boksbal, wat zelfs Alec deed verschieten. Ik hijgde en liet me op de grond zakken. Alec kwam naast me zitten. “Wow, ik heb nog nooit zoveel woede gezien.” Ik glimlachte en ging rechtop zitten. “Viktor zei dat je morgen gaat vechten?” Ik knikte. “Waarom?” Ik lachte, hij dacht dat het voor menens was. “Het is gewoon een sportclubje, niet officieel, met veel vrienden bij mekaar. Elke week komen we samen en vechten tegen elkaar. Ik heb vaak blauwe plekken en soms zelfs wonden, maar het is het waard.” Ik glimlachte dromerig bij de gedachte van winnen. Mijn gsm, die op de grond lag, begon een muziekje te spelen. Ik herkende het geluid, ik had een speciale beltoon bij Brandon gezet, en ik nam de gsm. Ik pakte op en legde daarna weer  af. Daarna belde hij niet meer. Ik liep naar de keuken en pakte wat fristi. “Ook wat?” Hij knikte en nam het brikje aan. Ik stond tegen het aanrecht en mijn ogen schoten plots naar Alec. Hij was nog maar een dag hier, maar het leek alsof ik hem al jaren kende. Hij zag dat ik naar hem keek. “Wat is er? Heb ik geknoeid?” Hij staarde naar zijn shirt en ik schudde mijn hoofd. “Niks. Het voelt alsof ik je al jaren ken.” Hij lachte. “Dat komt misschien omdat ik de enige ben die je niet uitscheld als je die boksbal gaat rammen?” Ik lachte. “Ja, dat kan. En je hebt gelijk. Als mijn moeder ziet dat ik weer aan het rammen ben, flipt ze en wordt ze boos.” Hij keek naar het zwembad. “Wil je zwemmen?” vroeg ik aan hem. Hij haalde zijn schouders op. “Maakt niet uit. In Zweden hadden we geen zwembad. Word je dat nooit moe?” Ik schudde mijn hoofd. “Het lijkt misschien wel, omdat het hier altijd warm is, maar tijdens school wordt het amper gebruikt.” Hij knikte. “Ik ga mijn zwembroek halen. Kom je ook?” Ik knikte en gooide het brikje weg. Hij ging via de tuin naar zijn kamer en pakte zijn zwembroek. Ik ging naar mijn kamer en kleedde me om. Ik ging terug naar onder en wilde vanaf de keuken sprinten naar het zwembad. Maar ik deed het niet. Alec had zich al omgekleed en legde zijn handdoek op een stoel. Hij was gespierder dan je onder een T-shirt zag. Hij had ook een sixpack, wat best leuk was. Zijn ketting zag je nu veel beter, en het stond hem echt goed. Zijn boxershort stak onder zijn zwembroek uit, zoals vele jongens van deze tijd. Ik wendde mijn ogen van hem af en begon te sprinten. Ik deed een salto en sprong het water in. Hij werd nat, en zag er nog beter uit. Wat ben ik de hele tijd aan het denken? Hij is je buur! En je hebt pas LDVD achter de rug. Hij ging een paar passen achteruit en sprong ook het water in. Ik ging naar hem toe en dompelde hem onder. Amy was ondertussen ook gekomen en zag de boksbal staan. Ze schudde haar hoofd en ging op de ligstoelen liggen. Ik nam een waterpistool en vuurde op haar af. Ze sprong omhoog en werd kwaad. “Kleine kinderen.” Zei Viktor, terwijl hij ook naar buiten kwam. Hij was niet zo gespierd als Alec, maar hij kon ermee door. Hij legde zijn stoel vlakbij Amy, en ze werd rood. Dit was de ultieme gelegenheid. Alec lachte en ik gaf hem ook 1. We vulden hen en vuurde op onze eigen familie. “Sorry Amy, ik moest je een beetje afkoelen. Je werd nogal rood.” Ik lachte en Amy sprong het water in. Ze zwom naar mij en duwde me kopje-onder. “En dan noem je mij een klein kind.” Ze lachte weer. Ze ging uit het water en ging terug liggen. “Kan je volleyballen?” vroeg ik aan Alec. Hij knikte. Ik ging uit het water en haalde het net uit. Hij hielp me met het bevestigen van het net, en Amy en Viktor wilde ook meedoen. Amy was niet altijd goed in sporten, maar volleyballen kon ze als de beste. We speelden een potje volleybal, en wonnen. Viktor kon niet goed tegen zijn verlies. “Morgen: revanche!” Alec lachte. “Hij, euhm, kan niet tegen zijn verlies. En zeker niet van…” Ik deed mijn handen op mijn oren. “Ik wil het niet horen.” Zei ik tegen hem. Hij lachte daarom. Hij ging het water uit en ging liggen op zijn ligstoel. “Wilt iemand iets drinken?” vroeg ik. Viktor schudde zijn hoofd en bleef met zijn aandacht bij Amy. Amy keek alsof ze in de hemel beland was. Alec schudde zijn hoofd en ging zonnebaden. Ik ging dan maar alleen naar de keuken en maakte mezelf een cocktail. Niet met sterke drank, want dan zou mijn moeder me vermoorden. Het was een cocktail met fruit, en ik werkte het mooi af. Ik vond het heerlijk als ik cocktails kon maken. Er werd gebeld aan de deur. “Ik ga wel! Doe geen moeite om op te staan, hoor!” Alec begreep waarom ik dat zei, maar Amy had me niet gehoord. Ik deed open en Brandon leunde tegen de deur. Ik wilde direct dichtdoen, maar hij zette zijn voet tussen de deur. Ik zag hem naar me kijken, en begreep dat ik alleen mijn bikini aanhad. “Laat het me tenminste uitleggen!” “Je hebt het al aan me uitgelegd door het me te laten zien. Ik denk dat ik het begrijp.” Hij greep me bij mijn middel, en ik stompte hem tussen zijn benen. Hij strompelde naar achter en ik deed de deur dicht. Amy, Viktor en Alec kwamen aangesneld. “Wat gebeurd er? We hoorden iemand schreeuwen.” Ik ging rustig naar de tuin en zei tegen Amy: “Brandon stond voor de deur.” Ik zei het alsof het me niets kon schelen. “Wat heb je met hem gedaan?” Ik lachte. “Standaard.” Amy wist dat ik met standaard bedoelde: een standaard knie in zijn kruis. Ze moest lachen. “En waarom?” Ik nipte aan mijn cocktail. “Omdat hij dom is en ‘nee’ niet begrijpt.” Amy snapte het niet, maar ik had geen zin om te zeggen dat hij zijn handen niet kon thuishouden, waar 2 jongens bij stonden. Ik pakte mijn mp3-speler en zette wat muziek op. Ik ging liggen en plots voelde ik water over me heen. Ik trok mijn mp3 snel uit mijn oren, en legde het weg voor het nat kon worden. Ik verwachtte dat Amy wraak zou nemen, of tenminste Viktor of Alec. Maar het was Brandon. “Godverdomme. Even inbreken, of wat?” Hij hield Alec in de gaten. “Ik moest iets doen, je liet het me toch niet uitleggen.” Ik werd woedend en stond op. “Was een knie in je kruis niet duidelijk genoeg?” Ik hoorde Viktor grinniken. “Oprotten!” Ik pakte mijn eigen waterpistool en mikte op hem. Het was een pistool die 3 keer harder aankwam dan de normale, best handig om in huis te hebben. Het deed geen pijn, maar het was enorm vervelend. Ik richtte en hij ging achteruit. “Het is al goed! Ik ga al. Maar ik hou je in de gaten.” De knop van beheerst, schakelde over naar onbeheerst. Ik vuurde en hij strompelde achteruit. “Je laat me met rust! Begrepen?!” Hij knikte en liep via de poort terug weg. Ik liet de pistool zakken en Viktor schaterde het uit van het lachen. Hij zei iets tegen Alec in het Zweeds en wendde zich daarna naar mij. “Het spijt me van die opmerking deze morgen. Ik geloof best dat je een jongen aankan.” Ik ging naar hem toe, maar hij haalde direct zijn handen op. “Ik geloof je echt, maar ik wil het liefst niet uitproberen.” Alec begaf het en ik ging voldaan terug naar mijn stoel. Amy was een beetje geschrokken. “Dat is echt een idioot.” Mompelde ze. Maar toen ze zag dat ik keek, zei ze meteen sorry. “Je hoeft geen sorry te zeggen, je hebt 100% gelijk.” Ze keek me vragend aan. “Heb je…” Ik knikte. Ze vroeg niet verder, het was duidelijk voor haar. Maar ze zei wel: “Ik wist dat je zou bijdraaien.” Ze knipoogde naar me en ik schudde lachend mijn hoofd. Alec keek vragend, maar vroeg me niets.