Zweedse wraak

Hoofdstuk 31

Tegen al mijn argumenten, viel ik in slaap. Na een paar uur werd ik wakker door het lawaai dat mijn moeder en mijn vader hadden. Ze hadden pas gehoord dat ik neergeschoten was door het drugskartel, die ondertussen allemaal waren opgepakt. Na 3 dagen mocht ik het ziekenhuis uit en ik kreeg een ‘welkom thuis’ feestje. Amy wist niets maar Viktor wilde het wel gaan vertellen. Niet de onsmakelijke details van al die moorden, maar wel waarom ze nu echt verhuisd waren en dat die drugskartel wat hun achtervolgde nu opgepakt was. De relatie tussen mij en Alec werd steeds sterker en sterker. Iedereen wist nu dat we samen waren. Ik had wel 3 littekens bijgekregen. 2 van mijn handen, omdat die zo verbrand waren dat ze het niet echt meer mooi konden maken, en 1 van mijn operatie aan mijn hart. Ze hadden de kogel eruit gehaald. Ik geneerde me niet voor mijn littekens, hoewel sommige mensen wel eens raar naar me keken. Ik was tenminste nog in leven. Mijn moeder had er helemaal geen problemen mee dat ik en Alec ’s nachts samen sliepen. Ik voelde me veiliger bij hem, en zeker nadat ik de eerste nacht toen ik thuis was hijgend wakker werd na een nachtmerrie waar Brandon in voorkwam. Sinds die nacht sliepen we samen. Binnen 2 weken ging de school beginnen en ik had vijanden gemaakt. De familie van Brandon bekeek me telkens als uitschot als ik voorbij kwam. Ik nam het hun niet kwalijk, ik had hem namelijk vermoord. Alec had veel vrienden bijgekregen en Ella en Oscar waren teruggekeerd naar Zweden. De ouders van Alec hadden hier nu ook al vrienden gemaakt en wilden niet terug gaan. Ik heb hun ooit tegen mijn moeder horen zeggen: “Hier is altijd zon. Waar wij woonden hadden we dat bijna nooit. En de mensen zijn hier veel vriendelijker. Ik ben het hier al gewoon.” Ze gingen af en toe wel een weekje naar Zweden op vakantie, en dan moest ik Alec missen. Nu kon ik genieten van een zorgeloos leven, samen met Alec.

Einde