*mpreg ပါပါသည္ (တခ်ိဳ႕က မၾကိဳက္ၾကလို႔ ၾကိဳသတိေပးထားတာပါ)
-------------------------
သတိလစ္သြားလို႔တဲ့...Jaejoong ဘာမ်ား
ျဖစ္တာပါလိမ့္...ကြ်န္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းထျပီး သူ႕အေဆာင္ဘက္ကို လိုက္သြားမိသည္...ကြ်န္ေတာ္ သူတစ္ခုခုျဖစ္သြားမွာ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ စိုးရိမ္ေနရတာလဲ...သူ႕အေပၚ သနားတာနဲ႔ အားနာတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ထက္ ပိုသံေယာစဥ္ တြယ္ေနမိျပီလား...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္...ခုေလာေလာဆယ္ သူ႔မ်က္ႏွာျမင္ရဖို႕ကသာ အေရးၾကီးသည္
သမားေတာ္ ေရာက္လာျပီး သူ႔ကို စမ္းသပ္ေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ပင္ ျပင္းျပင္းမရွဴရဲ...သမားေတာ္ၾကီးရဲ႕ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ထားေသာ မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ပိုစိုးရိမ္သြားသည္...ဘာမ်ား ျဖစ္လို႔ပါလိမ့္...ကုလို႔ မရတဲ့ ေရာဂါတစ္ခုခုမ်ားလား...ဟင့္အင္း...Jaejoong...ငါမင္းအေပၚ ဘာတစ္ခုမွ မေပးဆပ္ရေသးဘူးေနာ္...ရုတ္တရက္ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ သမားေတာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာအမူအရာကို ကြ်န္ေတာ္ သေဘာေပါက္လိုက္မိသည္။
''မင္းတို႔ အားလံုး ထြက္သြားၾကေတာ့''
အမိန္႔သံေၾကာင့္ အမႈထမ္းေတြ အားလံုး ထြက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ Yoochun ရယ္ႏွင့္ သမားေတာ္သာ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္...Jaejoong ကေတာ့ သတိမရေသး...
''ေျပာပါ သမားေတာ္ၾကီး....Yoochun ေရွ႕မွာ ေျပာလို႔ ရပါတယ္''
''မင္းၾကီး...ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳး ကြ်န္ေတာ္ သမားေတာ္လုပ္လာတဲ့ သက္တမ္းတေလ်ွာက္ တစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးပါဘူး...ၾကင္ယာေတာ္က...''
ေျပာမယ့္ စကားကို ဆက္မေျပာဘဲ ရပ္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့...
''ၾကင္ယာေတာ္က ဘာျဖစ္ေနတာလဲ သမားေတာ္ၾကီး''
''ၾကင္ယာေတာ္က ကိုယ္ဝန္ရွိေနတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး ယူဆပါတယ္''
...သမားေတာ္ၾကီးရဲ႕ စကားအဆံုးမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေရာ Yoochun ပါ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾကသည္...
''ဒါ...ဒါဘယ္လိုျဖစ္...ၾကင္ယာေတာ္က ေယာက်ာ္းေလးပါ သမားေတာ္ၾကီး''
''မွန္ပါတယ္ မင္းၾကီး...ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ ကိစၥပါ...ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး အျမင္မွာေတာ့ ၾကင္ယာေတာ္မွာ ေမြးရာပါ သားအိမ္ပါလာလို႔လို႔ ထင္ပါတယ္''
...ငါေပ်ာ္ရမွာလား ငိုရမွာလား Jaejoong ရယ္...
''ခုက အားနည္းလို႔ သတိလစ္သြားတာပါ အားျဖစ္မယ့္ အစားအစာသံုးေဆာင္ျပီး အားေဆးေလး က်ိဳတိုက္လိုက္ရင္ သက္သာသြားမွာပါ မင္းၾကီး''
