N: Sinan. Hoşçakal sevgilim. Bak gördün mü ben de bu şekilde olmasından korkuyordum. Bize nazar değdi sevgilim.
S: Nisan Nisan hayır hayır sevgilim. Nisaaaaaaan !!!!!
Dememle beraber Sinanın huzur bulduğum ellerinden kayıp gittim.
Sinan: Nisanın elimden kaymasıyla onu yerde görmem bir oldu. Sadece bir göz kırpışında olmuştu bunlar. Bir anda ölen hastamın nişanlısı gibi hissetim. Keşke... Keşke Nisanın yerine ben olsaydım. Ben tüm bunları düşünürken Asuman çoktan çatıya çıkıp ölen hastanın nişanlısının elini tutarken bir yandan da :
Asu: Hocam hocaam iyi misiniz ? Hadi çabuk inin Nisan hoca-
Bir an aşağı baktım. Ama Nisan yoktu.
S: Ee Asu N-Nisan yok nerde.Yoksa düşmedi mi?
Asu: Hocam maalesef Nisan hocayı yoğun bakıma aldılar itfaiyecilerin şişme yatağının üzerine düştü. Ama yatağın henüz yarısı şişmişti. O yüzden kafadan darbe almış. Siz de gelin bakın. Çok fazla darbe aldıysa bitkisel hayata bile girebilir. Ama az darbe aldıysa hafıza kaybı bile olabilirmiş.
S: Saol Asuman.
Asuman beni bilgilendirmeye çalışırken bile aklım Nisanın düştüğü andaydı. O anı ölünceye kadar unutamayağım galiba. Koşarak yoğun bakım odasına girdim. Nisanın başında yaklaşık 8-9 tane doktor vardı. Hepsi de Nisana bir şey olmasın diye çabalıyordu. Nisan sakardı ama gerçekten çok iyi bir kalbi vardı. O kötü durumda olsa bile başka kötü durumda olan birine yardım ederdi. Nisana müdahale ettiklerini gördüğüm zaman kalbimin ağrımaya başladığını hissettim. Yoğun bakımın cam kapısını da yumruklasam da kapı açılmadı. İçerde ablam benim içeri girmek istememi anlayınca başını salladı.
S: Abla aç şu kapıyı. Ablaaa. Açın şu kapıyı açınnnn.
Güvenlik görevlisi dış kapıdan koşarak.
Güvenlik: Sinan hocam Ayla hocanın kesin talimatı var. İçeri giremezsiniz. Üzüntüden yanlış bir müdahale yapabilirmişsiniz.
S: Peki. Peki ben de o zaman kapıyı kırarım. Siz istediniz.
Tam kapıya doğru giderken güvenlik arkadan :
Güvenlik: Tamam efendim. Tamam açıyorum kapıyı ama nolur siz müdahale etmeyin.
S: Tamam hadiii.
Güvenlik kapıyı açınca koşarak içeri geçtim. Nisana elektro şok uyguluyolardı. Ablam iki ellerini birleştirip ellerini dudağına götürmüştü.
S: A-abla N-nisan-
A: Kötü düşüme. Kurtulacak inanıyorum. Sen de inan.
Doktor: Son ümidimizin bittiği anda hayata geri döndü. Yoğun bakımda kalması lazım eğer 48 saatte birşey olmazsa hayati tehlikeyi atlattığını söyleyebiliriz. Aksi taktirde-
S: ÖLMEYECEK. Gerekirse canımı bile veririm ama asla ÖLMEYECEK.
Doktor: Tamam ama -
S: Amasından sonrasıyla ilgilenmiyorum.
Arkadan Nisanın yengesinin sesi geldiğinde onlara durumu nasıl söyleyeceğim hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.
Y: Ayla canım , Nisan nasıl bak ne olur doğruyu söyle. Zaten benim de doğruları öğrenme hakkım var. Her ne olursa olsun ben doğruları öğrenmek istiyorum. Ay konuşsanıza yaakötü birşey var di mi? Ayyy ben böyle olucağını biliyordum zaten. Benim ablam da böyle demişti kesin gene sakarlıktan değil mi?
