Hoofdstuk 2

412 35 8
                                    

Langzaam wordt ik wakker en open mijn ogen. Vel licht valt de kamer binnen. Ik knijp mijn ogen half dicht tegen het licht. Ik stap het bed uit en beland met mijn voeten op de koude houten vloer. Ik loop naar de badkamer en gooi wat water in mijn gezicht. Gebogen over de wastafel blijf ik staan en denk na. Ik moet weer denken aan gisteravond. Wat zat er achter de deur? Wat is er met dit huis? Waarom mogen hier geen spiegels hangen? Allemaal vragen galmen door mijn hoofd. Ik sleep mezelf naar de kast en trek wat kleren aan. Even later sta ik aangekleed op de gang. Ik kijk de lange gang door. Zou ik nog een keer op zolder gaan kijken? Het lijkt me verstandig van niet. Ik loop de krakende trap af naar beneden. Ik ruik de lekkere geur van vers gebakken brood al. Ik open de keukendeur en loop naar binnen. "Goedemorgen." zeg ik opgewekt. Olivier kijkt me nors aan. "Jij zou mevrouw Hazen vanochtend uit bed helpen." zeg hij. "Het spijt me, was ik vergeten." Ik pak de stoel vast en ga er op zitten. "Ik heb het nu gedaan, maar volgende keer niet vergeten." Ik knik en kijk naar mevrouw Hazen. Ze heeft nog steeds geen woord tegen mij gezegd en staart vooruit. "Kijk eens." zeg ik. "Wat yoghurt." Ik pak de pak yoghurt en schenk het in een bakje. "Hier" zeg ik en ik breng een lepel met yoghurt naar haar mond, maar ze ontwijkt de lepel. "Mevrouw, uw moet wel wat eten hoor." Ze blijft vooruit staren. "Ik snap het niet." zeg Olivier, "ze is niet altijd zo stil." Ik moet denken aan gisteravond. Het zou toch niet aan de spiegel liggen? Mevrouw Hazen kijkt erg bang uit haar ogen. Ik laat de lepel zakken. Ik pak wat brood en besmeer het met boter. Het is een tijdje stil, maar dan onderbreek ik de stilte: "Wat is er met de zolder?" vraag ik. Ik zie mevrouw Hazen schikken en ze maakt kleine geluidjes. "Rustig maar mevrouw." Zeg Olivier en pakt haar hand vast. Olivier kijkt boos mijn kant op en sist: "Niet over beginnen." "Waarom niet?" Vraag ik. "Daarom niet." Hij knikt richting Mevrouw Hazen. Ik laat het er maar bij zitten en eet mijn brood op. Heel het ontbijt is het stil. Na het ontbijt breng ik mevrouw Hazen naar de woonkamer en loop zelf naar boven. In mijn kamer pak ik een handdoek en kleed mij uit. Even douchen. Ik draai de kraan voorzichtig open en een straal koud water stroomt over mijn lijf. "Shit" roep ik. Geen warm water dus. Langzaam begin ik te wennen aan het koude water en pak de shampoo fles. Opeens hoor ik iets. Iets hoogs en zachts. Het is geen piep, maar meer een melodietje. Ik draai me om en luister goed. Wat is dat nou? Zeg ik tegen mezelf. Ik draai de kraan uit en begin te luisteren. Langzaam begin ik het te verstaan. Ik hoor een vrouwe stem zachtjes neuriën. Ik schuif de douche open en steek mijn hoofd naar buiten. "Mevrouw Hazen?!" Roep ik, "bent u dat? Maar niemand reageert en het gezang gaat door. Het is zachtjes, maar lijkt uit deze kamer te komen. Ik stap met mijn been voorzichtig uit de douche cabine. Het gezang wordt nu steeds griezeliger. Bang kijk ik om me heen. "Is daar iemand?" Galmt mijn door de badkamer. Ik bind mijn handdoek om mijn middel en open de badkamerdeur. Langzaam open ik de deur en steek mijn hoofd naar buiten. Ik zie de deur wagenwijd open staan. Een harde tocht waait door de kamer. Ik loop snel naar de deur en sluit de deur. Ik ga met mijn rug tegen de deur staan en kijk mijn kamer rond. Ik hoor nog steeds het gezang. Het lijkt vanaf mijn bed te komen. Ik kijk naar mijn bed en mijn ogen belanden in de spiegel die ik naast mijn bed heb gezet. Ik zie mezelf staan. Langzaam loop ik naar de spiegel toe. Het gezang wordt steeds harder, het lijkt wel uit de spiegel te komen. Ik sta nu nog maar 20 centimeter van de spiegel af. Langzaam zie ik iets achter mij verschijnen. Ik kan niet goed zien wat het is. Het is wit en het lijkt wel een lange witte jurk aan te hebben. Langzaam wordt het groter en groter. Ik realiseer me nu pas dat het op me af komt. Ik draai me met een ruk om en kijk achter me. Maar er staat niemand. Ik hoor een harde kreet achter me en ik hoor een harde klap. Ik draai me om en zie dat de spiegel is omgevallen. Het gezang is gestopt.

~~~~~~~~

Mijn vorige hoofdstuk was best wel lang, dus ik heb besloten deze wat korter te doen.

Vergeet niet te VOTEN en een comment te schrijven :D

Xoxo Sterre

The attic mirrorWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu