The attic mirror

Hoofdstuk 6

Vol verwachting kijk Olivier aan. "Lang geleden woonden hier een gezin." Begint Olivier. "De familie Boudewijn. De vader was zakenman en altijd aan het werk. De moeder voelde zich meer een bediende dan een moeder. Samen hadden ze een kind, genaamd Matilde. De vader was vaak druk aan het werk en daardoor vaak opgefokt. Als Matilde iets verkeerd deed werd ze geslagen. Door de dagen heen werd het steeds erger. Matilde werd nu mishandelt door haar vader. Op een dag moest je voor straf in het kamertje op de zolder slapen. Zonder eten en drinken. Haar vader was te druk met werk dat hij haar is vergeten. Langzaam is ze daar gestorven. Nu wil ze wraak nemen op iedereen die hier in het huis komt. Als ze in het kamertje boven opgesloten blijft, is er niks aan de hand. Maar nu ze vrij is hebben we een probleem." Olivier kijkt me strak aan. Zonder woorden wilt hij mij vertellen dat dit nu mijn schuld is. "Wat moeten we nu doen dan?" Vraag ik. "Ze kan zich alleen bewegen in spiegels, daarom hangen hier ook geen spiegels. Op de zolder staat een grote spiegel. Dit is de enige spiegel waar we haar in kunnen krijgen." Ik luister aandachtig. "Matilde heeft altijd al een allergie voor licht gehad. Ze kon nooit naar buiten en blijft altijd binnen. We kunnen haar met licht stralen naar de zolder lokken. Ik denk dat ze zo..." Olivier wordt onderbroken door het licht dat uitvalt. "....ze het ligt uit doet." Hij zucht. Ik kijk naar boven. Het is nu smerig hier. Dit huis laat weinig licht door. Ik zie mevrouw Hazen nog steeds onrustig in haar bed woelen. Ik ga naast haar op het bed zitten. "Alleen met licht kan het niet. Het is algemeen bekend dat je geesten kan verjagen met wierook." Zegt Olivier en hij doorzoekt de laatjes. Ik pak mevrouw Hazens hand vast. Ik zie dat ze daardoor kalmeert. Maar dan begint de deur heen en weer de gaan. Matilde bonkt op de deur. Van schrik sta ik op en kijk met een vragende blik naar Olivier toe. "Zet mevrouw Hazen in haar rolstoel." Beveelt Olivier mij. Ik pak mevrouw Hazen vast en zet haar in haar rolstoel. Olivier rent naar de bad kamer. Ik loopt hem met mevrouw Hazen achteraan. Net als ik op de drempel van de badkamer ga hoor ik de deur achter mij openvliegen. Van schrik kijk ik achterom en zie Matilde staan. Snel loop ik verder de badkamer in en Olivier trekt de deur achter mij dicht. Ik ga tegen de muur aan staan om uit te rusten. Dit is allemaal mijn schuld. Als ik hier nooit was geweest was dit nooit gebeurd. In mijn ooghoek zie ik Olivier in laatjes rommelen. "Yes." Hoor ik hem roepen. Ik kijk naar hem. Hij loopt met een zaklamp naar de deur. "Wacht!" Roep ik. Olivier kijkt me verbaasd aan. "Je gaat haar toch geen pijn doen?" Olivier kijkt mij vragend aan. "Het is een meisje van 12. Die doe je toch geen pijn? Dan laat je haar alleen maar denken aan vroeger en dan wordt het alleen maar erger." "Heb je haar wel gezien dan? Ze wil ons dood hebben!" "Laat mij maar." Zeg ik en ik loop naar de deur toe. "Matilde." Begin ik. "Ik weet wat er met je gebeurd is. Ik vind het echt naar voor je." Ik hoor dat het gebonk minder wordt. "Wat jou vader jou heeft aangedaan kan natuurlijk niet, maar daarmee hoef je andere mensen nog geen pijn te doen." Het is stil aan de andere kant van de deur. "Laat mij je helpen." Even is het stil maar dan word ik weggetrokken van de deur. "Aan de kant." Zegt Olivier en doet de deur open. "Nee!" Roep ik nog. Olivier knippert met de zaklamp in de ogen van Matilde. Ze krimpt in elkaar van de pijn. Olivier pakt de rolstoel van mevrouw Hazen en hij loopt snel de badkamer uit, maar ik blijf stil staan. Ik kijk naar Matilde. Ze scheeuwt het uit van de pijn. "Kom mee!" Roept Olivier in de deurpost van de slaapkamer. Langzaam loop ik hem achteraan, maar dan voel ik een hand om mijn enkel. Bang draai ik om en zie dat Matilde mijn voet vast heeft gepakt. Ik probeer me los te wurmen, maar ze is sterker dan verwacht. Ze kijkt kwaad uit haar ogen. Langzaam voel ik mijn enkel loskomen uit haar handen. Als mijn voet los is hol ik richting de deur. Ik kijk nog een keer achterom, maar ren dan achter Olivier aan.