Caught (Voltooit)

Hoofdstuk 5

Kyle
Ik ben nu al een tijdje onderweg. Ik heb me nog nooit zo vrij gevoelt, ik ga nooit meer terug! Het was de maangodin, zeker weten!

"Wees daar maar niet zo zeker van." Klonk de stem van Solan, geirriteerd.

"Waarom niet?" Vroeg ik verbaast.

"Ik zeg dat een slaperige Phillipeus het heeft gedaan."

"Verpest het moment nou niet Solan, ik ben eindelijk vrij!"

Dankje Solan, nu ben ik chagerijnig. Ik begin nog harder te rennen en spring over rotsen en beekjes heen. Het is waar wat mensen zeggen, vrijheid bezorgt echt blijheid, of zoiets. Na een tijdje vang ik een geur op. Een mengsel van munt en rozen. Solan wordt er helemaal wild van. Het ruikt zo lekker, wat kan er zo lekker ruiken?

"Mate, mate!" Roept Solan wild in mijn hoofd.

"Echt?"

"Mate, mate!"

Waarom is hij opeens zo wild? Ik concentreer me uit alle macht op Solan, die ik uit mijn hoofd probeer te krijgen. Het lukt. Ik sluit Solan af en volg de geur van munt en rozen. Is ze hier langs gekomen? Hoe kan ik haar geur vanaf hier al ruiken? Ik vind het maar raar. Ik stel me weer open voor Solan.

"Ben je rustiger?" Vraag ik kalm.

"Ja, maar waarom sloot je me af, ik wist niet eens dat je dat kon!" Hij klonk niet echt blij.

"Ik weet niet hoe ik het deed, maar luister, hoe kan ik haar geur ruiken? Ze is hier vast niet langs geweest."

Ik hoor Solan geirriteerd zuchten. "Jou mate heeft een bepaalde geur om haar heen hangen, die jij erg lekker vind. Die geur kan je vanaf je twaalfde al ruiken en ieder jaar wordt het sterker, tot je haar hebt gevonden. Aan haar geursterkte te ruiken is ze ongeveer 16 jaar."

"Hoe oud ben ik ook alweer?"

"Jij bent 17, maar dat is heel normaal. Als je je neus gewoon volgt, kom je vanzelf bij haar."